รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 232

แม่ทั้งสองโล่งใจ

ไม่สนว่าเปรมาจะล้มลงอย่างไร

แค่คนที่ชื่อเปรมาไม่รังแกลูกสาวของพวกเธอก็พอแล้ว

การซุบซิบนั้น: ประเด็นใหญ่ แต่ไม่รู้จริง ก็ซุบซิบไม่ได้!

น่าเสียดาย!

แต่ไม่เป็นไร พรุ่งนี้มาอีก เชื่อว่ายังคงซุบซิบต่อไปได้

แปลกใจเล็กน้อยกับการมาเยือนของเปรมา และเทวิกาก็ไปช่วยทำขนมต่อ

ในเวลานั้นเอง สามีของเธอก็โทรมา

เธอจึงต้องรับโทรศัพท์ก่อน

“ที่รัก”

ทันทีที่รับโทรศัพท์ เสียงทุ้มต่ำของยศพัฒน์ก็ดังขึ้น

กนกอรที่อยู่ข้าง ๆ ยังได้ยิน เธอโน้มตัวเข้าไปข้างหูของเพื่อน และหยอกล้อเสียงเบา "ได้กลิ่นคนมีความรักไหม?"

เทวิกาผลักเธอออกไป

กนกอรหัวเราะคิกคัก

อิจฉาวิกาจริง ๆ

ชีวิตคู่ในแต่ละวันผ่านไปอย่างมีความสุขและหวานมาก

“ที่รัก งานคุณไม่ยุ่งเหรอ?”

เทวิกาถามขึ้นเสียงเบา

“ยุ่งสิ แต่ว่าผมคิดถึงคุณเกินไป ก็เลยแอบอู้งานแล้วโทรมาหาคุณ”

เทวิกาหัวเราะ “เราเพิ่งกินข้าวเที่ยงด้วยกันเองนะ”

“แค่คุณไม่อยู่ข้าง ๆ ผมก็คิดถึงคุณตลอดเวลา”

"วิกา มีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นเหรอ?คุณดูอารมณ์ดีจัง"

ที่จริง ยศพัฒน์เพิ่งได้รับการรายงานจากวายุ ว่าเปรมาไปที่ One Day In Coffee อีกแล้ว

มีบอดี้การ์ดตระกูลสาระทาอยู่ ยศพัฒน์จึงไม่กังวลเลยสักนิดว่าภรรยาที่รักของเขาจะถูกรังแก ทว่า เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะโทรไปถาม แต่เขาไม่สามารถให้วิการู้ได้ว่า เขาให้วายุแอบติดตามเธอและคอยปกป้องเธออย่างห่าง ๆ

เพื่อไม่ให้วิกาคิดว่า เขากำลังจับตาดูและควบคุมเธอ

“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันอารมณ์ดี?”

“ฟังจากเสียงหัวเราะของคุณน่ะ ที่รัก บอกผมหน่อยสิ ว่ามีเรื่องอะไรดี ๆ เกิดขึ้น เล่าให้ผมฟัง ให้ผมร่วมสุขกับคุณหน่อย”

เทวิกายิ้มและพูดขึ้นว่า "ไม่มีอะไรหรอก แค่ศัตรูหัวใจคนนั้นมาหาฉัน เธออาจต้องการมาหาเรื่องฉัน แต่เธอแค่โชคไม่ค่อยดี เข้าประตูมาเจอกับบอดี้การ์ดที่พี่ชายของฉันทิ้งไว้ และเธอทำตัวหยิ่งผยองมาก เอะอะก็คิดจะทำร้ายคนอื่น ใช่ว่าทุกคนจะเหมือนนฤเบศวร์เสียหน่อย ที่ยอมเธอทุกอย่าง"

"บอดี้การ์ดของพี่ชายฉันพาตัวเธอออกไปอย่างไม่เกรงใจ และเธอก็โวยวายว่าบอดี้การ์ดของพี่ชายฉันอยากจะลวนลามเธอ แล้วปากของเธอก็ถูกอุดด้วยถุงเท้าที่มีกลิ่นเหม็น"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ยศพัฒน์ก็ถามด้วยรอยยิ้มว่า "เธออ้วกแตกตายเลยหรือเปล่า?"

“ตายน่ะไม่ตาย แต่ว่าอ้วกหนักอยู่ หนักกว่าอาการแพ้ท้องเสียอีก”

ยศพัฒน์พ่นคำสองคำออกมา "สมควร!"

“เธอคิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่น และทุกคนต้องยอมเธอเหรอ?อยากมาคิดบัญชีกับฉัน แต่กลับลื่นล้มในท่าที่น่าเกลียด พัฒน์ ฉันสงสัยจริง ๆ เลยว่า เธอตั้งใจมาทำให้ฉันหัวเราะจนตาย เพื่อที่จะได้ฮุบ One Day In Coffee ของฉันหรือเปล่า”

ยศพัฒน์หัวเราะแล้วพูดขึ้นว่า "ยังไงก็ไม่ถึงคราวเธอหรอก เธอสำคัญมาจากไหน?"

“ฮ่า ๆ ๆ ก็จริง”

หลังจากที่เล่าเรื่องเปรมาเป็นเรื่องตลกให้สามีฟังแล้ว คู่สามีภรรยาก็จู๋จี๋กันอีกครู่ จากนั้นถึงจะวางสาย

ทันทีที่วางสาย นฤเบศวร์ก็โทรมา

ยศพัฒน์กำลังพิจารณาว่าจะรับสายดีหรือไม่ นฤเบศวร์ก็วางสายไป แต่ไม่นานก็โทรมาอีกครั้ง และวางสายโดยไม่รอให้ยศพัฒน์กดรับ หลังจากทำแบบนี้ซ้ำหลายครั้ง ยศพัฒน์จึงตัดสินใจโทรกลับไป

นฤเบศวร์รับสายของเขาเกือบจะในทันที

“พัฒน์ นายโทรมาหาฉันทำไมเหรอ?เวลานี้ นายควรที่จะเคลียร์เอกสาร ประชุม หรือไม่ก็พบลูกค้าไม่ใช่เหรอ?”

นฤเบศวร์พูดเสียดสีอย่างอารมณ์ดี

ยศพัฒน์เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้นว่า "คำถามนี้ฉันควรถามนายมากกว่าไม่ใช่เหรอ?นายมากวนฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า คิดจะทำอะไร?"