รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 247

เทวิกาเอ่ยขบขันว่า “คนของพี่ชายฉันก็อยู่ เรื่องเล็กๆแบบนี้จะสามารถปิดบังคนของพี่ได้ยังไง ใครเร่งให้มีเหรอ”

สองสามีภรรยาล้วนไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องลูกมาก่อน จู่ๆเขาก็บอกว่าอยากเป็นพ่อคน จะต้องมีคนเร่งให้มีแน่นอน

“เมื่อคืนตอนพี่แท้ๆคุณเมา ชเนนทร์ประคองเขาขึ้นไป ผมไปช่วย จากนั้นชเนนทร์ก็ถามผมว่า เมื่อไรเขาจะได้เป็นลุง”

ยศพัฒน์เอ่ยทุกอย่างออกมาหมด

เขาก็อยากมีลูกของเขากับเทวิกาคนหนึ่งเหมือนกัน

เพียงแต่ตอนนี้เรื่องของเทวิกามีมากเกินไป ไม่มีลูกตอนนี้ก็จะดีกว่าหน่อย

รอหลังจากจัดงานแต่งงานแล้วค่อยว่ากันแล้วกัน

นึกถึงเรื่องที่ประยสย์บอกว่าวิกาตามหาครอบครัวเจอและกลับสู่ตระกูลแล้ว ตระกูลสาระทายังจะรั้งเธอเอาไว้อีกสองปี ไม่หวังให้พวกเขาจัดงานแต่งงานกันเร็วเกินไป

ยศพัฒน์ก็ถอนหายใจในใจ

ตอนนี้จะแต่งภรรยาสักคนนั้นไม่ง่ายเลยจริงๆ ไม่มีความสามารถ ไร้ความอดทน จะตกรอบเอาได้ง่ายๆ

“ยังไงเดือนนี้พวกเขาก็ไม่มีโอกาสได้เป็นลุงหรอก ประจำเดือนฉันมารายงานตัวแล้ว”

เทวิกานิ่งแล้วเอ่ยว่า “ฉันก็ไม่ได้วางแผนจะมีลูกเร็วเกินไปพัฒน์พวกเราไม่เอ่ยถึงเรื่องลูกชั่วคราว ยังไงพวกเราก็ยังเป็นวัยรุ่น คุณถามว่าฉันจะจัดการเรื่องที่เปรมาแอบถ่ายฉันยังไงสินะ?”

“เอ๋ คุณรู้ได้ยังไง นี่เป็นเรื่องยี่สิบนาทีก่อนหน้านี้นะ”

“สามีคุณมีตาทิพย์หูทิพย์ อยากรู้เรื่องอะไรก็มักจะได้ยิน ได้เห็น”

เทวิกาเอ่ยประโยคหนึ่ง “พูดมาเถอะว่า คุณให้คนติดตามฉันลับๆกี่คน”

ยศพัฒน์เอ่ยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น “มีที่ไหนกัน ผมไม่มีทางสอดส่องคุณ คุณเป็นภรรยาของผม ผมไว้ใจคุณร้อยเปอร์เซ็นต์”

“ยศพัฒน์ คุณยังจำได้มั้ยว่าภรรยาคุณทำอาชีพอะไร”

“เปิดร้านกาแฟไง รับจ๊อบเขียนนิยายพาร์ทไทม์บนอินเทอร์เน็ต ใช่แล้ว ช่วงนี้นักอ่านของคุณรังเกียจที่คุณอัพตอนน้อย ล้วนโวยวายว่าจะส่งใบมีดมาข่มขู่คุณทุกวันในคอมเม้นท์ ผมอยากจะลงทุนเปิดโรงงานใบมีดให้คุณสักแห่ง ผลิตใบมีดออกมาขายให้นักอ่านของคุณ หาเงินจากพวกเขา รอพวกเขาส่งมาให้คุณแล้ว คุณได้รับใบมีดนั้น ก็สามารถขายใบมีดให้กับพวกเขาได้อีก”

ยศพัฒน์ก็แค่ล้อเล่น ถ้ามีคนส่งใบมีดให้ภรรยาเขาจริงๆ เขาก็จะจัดการคนคนนั้น!

เทวิกา : “...ไม่เสียทีที่ทำธุรกิจ”

เธอยอมรับความพ่ายแพ้อย่างจริงใจ เรื่องอย่างการส่งใบมีดไปข่มขู่คนแบบนี้ยังจะสามารถมองเห็นโอกาสในการทำธุรกิจอีก

“ฉากพวกนั้นของคุณ ฉันเคยเขียนมาก่อน เป็นสิ่งที่พระเอกในนิยายของฉันมักจะใช้ พระเอกชอบจัดบอดี้การ์ดให้นางเอก แต่กลัวว่านางเอกจะรู้เข้าแล้วคิดว่าพระเอกสอดส่องเธอ ดังนั้นบอดี้การ์ดที่จัดให้ล้วนปกป้องนางเอกในที่ลับ”

“พัฒน์ คุณอ่านสิ่งที่ฉันเขียนหมดแล้วใช่มั้ย”

ยศพัฒน์ “นั่นน่ะ ภรรยาผมเขียน ผมก็ต้องอวยสิ”

เทวิกาได้ยินเขาเอ่ยแบบนี้ก็รู้ว่าความจริงแล้วเขาไม่ได้อ่าน และเขาก็ไม่มีเวลาอ่าน

เขาติดตามเธอเพื่อที่จะตบรางวัลให้เธอ

ครั้งที่แล้วเธอพูดกับเขาว่า ถ้าจะตบรางวัลก็รอถึงวันเกิดเธอก่อนค่อยให้ รายได้จากการตบรางวัลในวันนั้นไม่ต้องแบ่งให้เว็บไซต์ แต่ยังต้องหักภาษี โชคดีที่ตอนนี้ประเทศได้ใช้นโยบายคืนภาษีแล้ว ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนที่ปวดใจตอนเห็นภาษีที่ถูกหักไป

เทวิการู้สึกยินดีแค่เสี้ยวพริบตา หวนนึกถึงเพื่อนของสามีพวกนั้นล้วนเป็นเจ้าพ่อ ตบรางวัลให้เธอด้วยจำนวนเงินมหาศาล ถึงปีหน้าตอนคืนภาษี เธอไม่เพียงแต่จะคืนภาษีไม่ได้ ยังต้องจ่ายเพิ่มอีก ฮือๆๆ ปวดใจจัง!

บอกพวกเพื่อนๆเขาว่าไม่ต้องไปตบรางวัลแล้ว เก็บเงินไว้รอตอนที่พวกเขาสองสามีภรรยาจัดงานแต่งงานแล้วให้เป็นเงินสมทบเถอะ!

“คุณไม่ต้องทำอะไร เปรมาจะทำอะไรก็ให้เธอทำ ฉันชอบดูพล็อตละครตบหน้าเอาคืน”

เธอไม่ได้ทำเรื่องผิดต่อยศพัฒน์สักหน่อย

เปรมาแอบถ่ายคลิปที่เธออยู่กับพี่ใหญ่

ถ้าเปรมาโพสต์คลิปลงอินเทอร์เน็ต และเชิญพวกหน้าม้าทางโซเชียลมากระพือเรื่องนี้ ทำลายชื่อเสียงของเธอ ในตอนที่เปรมานึกว่าโจมตีเธอได้แล้ว ค่อยเปิดเผยฐานะที่แท้จริงของเธอ ไม่เพียงแต่จะเป็นการตบหน้าเปรมา แต่ยังสามารถทำให้เธอโมโหตายได้ด้วย

ไม่ได้บอกว่าเธอเป็นยัยคนบ้านนอกที่ไม่คู่ควรกับยศพัฒน์หรอกเหรอ

ก็ให้เปรมาได้รู้จักกับคนบ้านนอกที่ร่ำรวยเป็นอันดับหนึ่งในประวัติศาสตร์สักหน่อย

“ได้ คุณอยากดูพล็อตละครตบหน้าเอาคืน เช่นนั้นผมจะไม่ขวางแล้ว ปล่อยให้เธอนึกว่า ‘แก้แค้น’ ต่อไปแล้วกัน”

แต่เรื่องอื้อฉาวที่ต่างประเทศของเปรมา เขายังต้องเก็บรวบรวมเอาไว้ จากนั้นก็จะคืนของขวัญชิ้นใหญ่ให้กับเปรมา

สองสามีภรรยาคุยกันไป พลางเดินเข้าไปในร้าน

เมื่อเข้าไปในร้าน ยศพัฒน์ก็เก็บงำสีหน้าทะเล้นแล้วแทนที่ด้วยความสุขุมอ่อนโยน

เขากับเทวิกาเดินไปยังทิศทางของพ่อลูกตระกูลสาระทาที่อยู่ในมุม

ไซม่อนนู้สึกว่านั่นเป็นคู่ที่สมกันราวกับกิ่งทองใบหยก