รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 248

เทวิกาไปเรียกกนกอร บอกกับเธอว่า “กนกอร ไป ฉันจะเลี้ยงข้าวเธอ ไปโรงแรมเมเปิล”

กนกอรก็ไม่เกรงใจเธอ เดินกลับไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่แคชเชียร์ พลางเอ่ยยิ้มๆว่า “อย่างนั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนั้น จะไปกินข้าวฟรีกับเธอแล้ว”

“พูดอะไรน่ะ พวกเราสองคนยังต้องแบ่งเธอแบ่งฉันด้วยเหรอ”

กนกอรหัวเราะอิอิ ใครจะไปรู้ว่าทั้งสองคนเพิ่งออกประตูร้านไป นฤเบศวร์ก็โทรหากนกอรแล้ว

“วิกา ฉันรับโทรศัพท์นะ”

“แบตบอสโทรมาสินะ”

กนกอรตั้งฉายาให้นฤเบศวร์ เทวิกาก็เลยเรียกตาม

“เป็นเขา ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรอีก ดูเหมือนว่าสองวันนี้ฉันจะไม่ได้ไปหาเรื่องเปรมมา วันนั้นตอนเปรมามา พวกเราก็ไม่ได้ทำอะไรเธอ”

กนกอรงึมงำ “แม้ว่าจะระบายความโมโหแทนเปรมาก็สายไปหน่อยมั้ง ไม่เหมือนกับแต่ก่อนที่เร็วขั้นเทพ”

ตอนที่เปรมาเพิ่งจะกลับประเทศมา ได้รับความไม่เป็นธรรมนิดหน่อย ตอนที่นฤเบศวร์วิ่งแจ้นไปปลอบใจเธอ ไประบายอารมณ์โมโหแทนเธอนั้นยังวิ่งเร็วกว่ากระต่ายเสียอีก

งึมงำก็ส่วนงึมงำ กนกอรยังคงกดรับสายที่นฤเบศวร์โทรมา

“แบตบอส มีเรื่องอะไรเหรอ”

นฤเบศวร์ที่อยู่อีกฟากของโทรศัพท์ได้ยินกนกอรเรียกตัวเองว่าแบตบอสแล้วก็อยากจะบีบโทรศัพท์มือถือให้แหลก

หลังจากอดกลั้นแล้วอดกลั้นอีก เขาก็เอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ผมโอนเงินให้คุณแล้ว คุณไม่เห็นเหรอ มีเงินไม่รู้จักรับ”

กนกอรร้องอ่อ “คุณโอนเงินให้ฉันเหรอ เมื่อครู่ฉันยุ่ง ไม่ได้ดูข้อความโทรศัพท์มือถือจริงๆ คุณโอนเงินให้ฉันทำไม”

“คงจะไม่ได้ให้ฉันช่วยสั่งอาหารเดลิเวอร์รี่ให้คุณหรอกนะ วันนี้ฉันไม่กินอาหารเดลิเวอร์รี่ คุณอยากกินก็สั่งเอง”

นฤเบศวร์ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “กนกอร คุณไม่ทำให้ผมโมโหวันหนึ่ง คุณจะรู้สึกไม่สบายตัวสินะ?”

กนกอรก็เอ่ยอย่างซื่อสัตย์ว่า “เป็นแบบนั้นจริงๆแหละ ไม่ทำให้คุณโมโห ฉันก็รู้สึกไม่สบายตัว ฮ่าๆ”

“นี่คือค่ารักษา Black Card ที่ผมให้คุณ สองวัน รวมทั้งหมดสี่พัน”

“โอเค ฉันจะไปกดรับเงินเดี๋ยวนี้ มีเงินเข้าบัญชีแล้ว ขอบคุณเจ้านาย!”

กนกอรเอ่ยจบก็จะวางสาย นฤเบศวร์คล้ายกับเดาการกระทำต่อไปของเธอได้ จึงรีบเอ่ยว่า “อย่าเพิ่งวางสาย ในเมื่อโทรติดแล้ว พวกเราก็คุยกันมากหน่อย ตอนนี้คุณสามารถออกมาได้มั้ย ผมจะพาคุณไปกินข้าว กินข้าวเสร็จไปดูรถที่ร้าน4S คุณปู่ให้ผมซื้อรถคันใหม่ให้คุณ”

“ข้าวน่ะไม่ต้องหรอก มีคนเลี้ยงข้าวฉันแล้ว รถใหม่เหรอ นั่นไม่ได้อยู่ในขอบเขตสัญญาของพวกเรา ก็ไม่ต้องเช่นกัน ฉันตอบแทนน้ำใจคุณ ทำตามสัญญา นอกเหนือจากสัญญา ฉันไม่ต้องการ ไม่มีผลงานไม่รับค่าตอบแทนของคนอื่น ฉันเกรงว่ารับรถคันใหม่จากคุณแล้วจะติดค้างคุณอีก”

นฤเบศวร์ “...บางครั้งปู่ของผมขอร้องให้พวกเรากลับไปกินข้าวด้วยกันที่บ้าน จักรยานไฟฟ้าของคุณวิ่งได้ไม่ไกลขนาดนั้น ต้องมีรถสี่ล้อสักคน แบบนั้นจะวิ่งได้เร็วหน่อย ซื้อรถคันใหม่ให้คุณ ก็ให้คุณร่วมมือแสดงละครกับผม ไม่ใช่ให้คุณโดยไม่มีเหตุผล”

สุดท้าย เขายังเอ่ยเน้นย้ำอีกประโยคเป็นพิเศษว่า “วางใจได้ ผมไม่ได้ตกหลุมรักคุณ ไม่มีทางมอบของขวัญเป็นพิเศษเพื่อให้คุณโปรดปรานหรอก”

กนกอรเอ่ย “ถึงคุณจะตั้งใจให้ของขวัญฉัน ฉันก็ไม่เอาหรอก”

นฤเบศวร์พูดไม่ออกไปทันที

“ใครเลี้ยงข้าวคุณ”

เขาเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

กนกอรมองไปทางสองพ่อลูกตระกูลสาระทาที่รูปร่างหน้าตาชวนให้จิตใจเบิกบานแล้ว ก็ตอบไปตามสัญชาตญาณว่า “หนุ่มหล่อสองคน”

นฤเบศวร์ขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้ถามต่อ “อย่างนั้นคุณก็ไปกินข้าวเถอะ กินเยอะหน่อย จะได้มีน้ำมีนวลขึ้น”

“ฉันกินมากกว่านี้ก็ไม่อ้วน”

เธอออกกำลังกายอย่างต่อเนื่อง

นฤเบศวร์วางสายโทรศัพท์เงียบๆ

เดิมอยากจะเลี้ยงข้าวเธอ ขุนเธอให้อ้วน อย่างน้อยก็ต้องหนักห้าสิบกิโลกรัมถึงจะได้ แบบนั้นจะได้ไม่มีผู้ชายคนไหนมาชอบเธอ

เธอไม่อยากให้เขาเลี้ยงข้าวเธอ อยากจะให้รถคันใหม่เธอ เธอก็ไม่เอา

ไม่ใช่คนเห็นแก่เงินเหรอ?

มีของฟรีๆส่งให้ถึงที่ก็ไม่เอา

โง่!