รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 28

เทวิกายิ้ม “เมื่อเป็นของฉันเริ่มต้นจนจบก็เป็นของฉัน ไม่ใช่ของฉันจะดูแลดียังไงก็ไม่ใช่”

เหมือนกับตาณพวกเขารักกันมาตั้งหลายปี แต่ท้ายที่สุดก็ยังต้องเลิกกัน เห็นได้ชัดเธอกับตาณไม่มีวาสนาต่อกัน

“ก็ใช่ ไม่ใช่ของเธอรักษายังไงก็รักษาไม่อยู่ ถ้าเป็นของเธอคนอื่นอยากแย่งไปแค่ไหนก็แย่งไปไม่ได้”

ภรรยาเจ้าของร้านยิ้มและไปเตรียมกับข้าวให้เทวิกา

เทวิกาพาพัฒน์ไปนั่งที่โต๊ะริมหน้าต่างตัวหนึ่ง พูดกับพัฒน์ว่า “ฉันมากินข้าวที่นี่บ่อย ชอบนั่งโต๊ะตรงนี้ที่สุด”

พัฒน์ยิ้มและพูด “เธอชอบมากินข้าวที่นี่ เห็นได้ชัดว่าอาหารร้านนี้ต้องน่ากินมาก อีกสักพักฉันต้องลองซะแล้ว”

“แค่พี่พัฒน์ไม่รังเกียจก็พอ พี่พัฒน์เป็นถึงพนักงานของบริษัทยักษ์ใหญ่ ปกติต้องไปกินอาหารที่โรงแรมหรูแน่”

“ไม่มีนะ ฉันเป็นคนง่ายๆ ไม่เลือกกิน ไม่เลือกที่”

เทวิกานึกถึงวันนั้นที่เขาพาลูกค้ามากินที่ร้านกาแฟของเธอ ถึงแม้ว่าร้านของเธอจะค่อนข้างใหญ่ การตกแต่งก็ไม่เลว แต่ก็ไม่ใช่สถานที่ดูหรูขนาดนั้น

เขายังพาลูกค้ามากิน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เลือกสถานที่

แน่นอน ก็อาจจะเป็นไปได้ที่ลูกค้าของเขาฐานะไม่ได้สูงนัก

“พี่พัฒน์ พี่ยังไม่บอกฉันเลย พี่ทำงานในบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปด้วยตำแหน่งอะไร”

เทวิกาเอนตัวไปข้างยศพัฒน์พูดเสียงเบา “พูดออกมา ฉันจะได้เอาไปโม้สักหน่อย”

เธออยากรู้ผู้ชายดูดีคนนี้ที่เธอเช่ามาสองหมื่นห้ามันดีซะแค่ไหนกัน

ยศพัฒน์ยิ้มและพูด “แค่พนักงานทำงานคนหนึ่งมีอะไรให้หน้าโม้ ในที่ทำงานฉันคนเดียวอยู่เหนือคนเป็นหมื่น ก็คือเป็นผู้ช่วยพิเศษของประธาน”

อินทัช : เจ้านาย คุณแย่งตำแหน่งงานของผม

สีหน้านิ่งเรียบของยศพัฒน์ : ขอยืมมาใช้หน่อย

อินทัช : ………

เทวิกายกนิ้วโป้งให้เขาทันทีและพูดชมเขา “พี่พัฒน์ พี่ช่างเก่งเหลือเกิน บี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในเมืองแอคเซสซ์เป็นกิจการของตระกูลอริยชัยกุล”

เธอจำได้ยศพัฒน์เคยพูดว่าตระกูลอริยชัยกุลเป็นตระกูลรวยอันดับหนึ่งในเมืองแอคเซสซ์

ตระกูลแบบนั้นสำหรับเทวิกาที่เป็นแค่คนธรรมดาช่างเป็นสิ่งที่เอื้อมไม่ถึง

“พี่ได้ทำงานที่บี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปก็สุดยอดแล้ว คิดไม่ถึงคนเดียวยังดูคนเป็นหมื่น ผู้ช่วยพิเศษของประธานเก่งเหลือเกิน ฉันได้สมบัติที่ล้ำค่า นึกถึงตอนที่ฉันเช่าพี่ฉันยิ่งรู้สึกอายจนไม่รู้จะไปหลบที่ไหน”

จ่ายไปสองหมื่นก็เช่าผู้ช่วยพิเศษของบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ป

“ฉันเห็นแก่ชเนนทร์ถึงได้ช่วยเธอในครั้งนี้ ไม่ได้สนใจเงินของเธอ”

ทั้งสองคนพูดคุยกันอยู่สักพัก อาหารก็มาเสิร์ฟ สองสามีภรรยากินไปและคุยเล่นกันอีกครั้ง

“เทวิกา”

พัฒน์ตักอาหารให้เทวิกาและถามลองเชิง “ฉันช่วยเธอแก้ปัญหาใหญ่แล้วเธอถึงได้อยู่อย่างมีความสุขและอิสระ หากฉันมีเรื่องให้เธอช่วย เธอจะ………”

“พี่พัฒน์ พี่อย่าทำตัวเหมือนเป็นคนอื่นไปได้ พี่มีเรื่องอะไรที่ต้องการให้ฉันช่วย รีบพูดมาเลย ขอเพียงแค่ฉันช่วยพี่ได้ฉันจะต้องช่วยพี่แน่นอน”

เทวิกาตัดบทของเขาและแสดงออกว่าขอเพียงไม่ใช่เรื่องที่ต้องบุกน้ำลุยไฟ เธอสามารถช่วยได้ทั้งหมด

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เพราะตำแหน่งของฉันช่วงเย็นมีงานเลี้ยงจึงไม่สามารถเลี่ยงได้ เลขาของฉันเธอมีแฟนแล้ว ฉันพาเธอไปงานเลี้ยงกลัวจะทำให้แฟนของเธอคิดมากเกินไป ดังนั้น ฉันคิดว่า เย็นวันนี้เธอจะไปงานเลี้ยงเป็นเพื่อนฉันได้ไหม?”

เป็นเพราะ “โชคชะตาชักนำ” ทำให้เขากลายเป็นสามีถูกต้องตามกฎหมายของเธอ

เมื่อเทวิกาฟังสายตาเป็นประกาย พูดอย่างอยากรู้ : “พี่พัฒน์ คู่กิ่งทองใบหยกของพี่คือคนไหน? เธอดีกว่าคุณเปรมามากไหม? ทุกคนต่างบอกว่าพี่กับคุณเปรมาเป็นคู่กิ่งทองใบหยกกัน พี่กลับพูดถึงคู่อีกคน หรือว่ากลัวว่าคนอื่นจะมาทำร้ายคู่ของพี่ ถึงได้ใช้เปรมามากดึงดูดความสนใจจากทุกคน เพื่อปกป้องคู่ของพี่?”

เมื่อได้ฟัง ยศพัฒน์อดไม่ได้ที่จะดีดหน้าผากของเธอไปทีหนึ่ง

เทวิกาลูบไปที่เขาดีดเธอ ริมฝีปากแดงมุ่ยเข้าดูเย้ายวนใจ “พี่พัฒน์ พี่ดีดฉันเจ็บมากเลยนะ”

“ฉันช่วยเธอเป่า”

“ไม่ต้องหรอก แกล้งพี่เล่น พี่ใช้แรงไม่มาก ไม่เจ็บ ไม่เจ็บ”

“จินตนาการของเธอช่างล้ำเลิศสมกับที่เป็นนักเขียน ฉันยศพัฒน์ดูเป็นผู้ชายที่ไม่สามารถปกป้องผู้หญิงของตัวเองได้หรือไง?”

เทวิกาส่ายหน้าด้วยสัญชาตญาณ

นิสัยของพี่พัฒน์ค่อนข้างอบอุ่น ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นองค์ชายที่นุ่มนวลและอ่อนโยน

เธอรู้ว่านี้ไม่ใช่เรื่องจริง

สามารถขึ้นมาถึงตำแหน่งผู้ช่วยพิเศษของประธานบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปได้ในอายุยี่สิบเก้า ยศพัฒน์จะเป็นคนอบอุ่นได้ยังไง?

“ดังนั้น อย่าได้คิดเพ้อเจ้อ รอเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ฉันจะบอกเธอเอง คู่กิ่งทองใบหยกที่แท้จริงของฉันเป็นใคร”

เทวิกาหัวเราะ

ยิ่งได้รู้จักเธอยิ่งรู้สึกว่าพี่พัฒน์เหมือนหนังสือเล่มหนา เมื่อพลิกหน้ากระดาษก็พบกับเรื่องเซอร์ไพรส์