รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 303

“อาบน้ำแปรงฟันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม？”

เขาไม่ได้พูดคำชมออกมา

“อืม”

“ถ้างั้นก็ไปกัน ไปกินอาหารข้างล่างกัน”

นฤเบศวร์หันหน้าแล้วเดินออกไป เมื่อเดินไปได้สองก้าวก็ได้หันหน้ากลับมาพูดกับเธออีกครั้งว่า： “เป็นอาหารทะเลที่เธอชอบกิน”

กนกอรเดินตามไม่ทันฝีเท้าของเขา “กินอาหารทะเลแต่เช้าเลยเหรอ？”

“ตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงเช้า ไม่ถือว่าเช้ามากแล้ว”

“ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะนอนถึงตอนนี้！”

กนกอรร้องเสียงต่ำออกมา โทรศัพท์ของเธอยังทิ้งไว้ที่ร้านกาแฟอยู่เลย จึงไม่มีนาฬิกาปลุกเธอให้ตื่น

“แบตบอส”

“คุณได้ยินเสียงฮู้ๆ ไหม？หรือว่าเสียงเหมือนคลื่นทะเลไหมสัญญาณ”

กนกอรได้ยินมัน และเธอสงสัยว่าตัวเองอาจหูแว่วไป

จำได้ว่าเมื่อคืนนฤเบศวร์พาเธอว่าที่คฤหาสน์ส่วนตัวของเขา และบริเวณรอบๆ ก็ไม่มีทะเล

ไม่ได้อยู่ในทะเล แต่เธอได้ยินเสียงคลื่น ถ้าไม่ใช่เพราะหูแว่ว ก็แสดงว่าต้องเป็นเพราะเธอนอนหลับตื่นขึ้นมาก็มีหูตาลม

“ตอนนี้พวกเราอยู่ในเกาะส่วนตัวของตระกูลอริยชัยกุล”

กนกอรรู้สึกตกตะลึงมาก

จากนั้นเธอเดินกลับไปที่เดิม และในขณะที่เดินได้พูดไปด้วยว่า： “ต้องเป็นวิธีตื่นนอนของฉันเกิดความผิดพลาดขึ้นมาแน่เลย เป็นไปได้ยังไงที่จะอยู่บนเกาะ”

นฤเบศวร์หัวเราะออกมาแล้วดึงเธอกลับ จากนั้นดึงเธอลงไปชั้นล่าง แล้วอธิบายออกมาว่า： “เคยพูดไปแล้วหนิ่ว่าวันหยุดนี้จะพาคุณมาเที่ยวที่ทะเล เกาะส่วนตัวของตระกูลอริยชัยกุล วิวทิวทัศน์ถือว่าใช้ได้เลย เป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับมาพักผ่อน”

“เช้านี้เห็นคุณหลับสนิท ผมเลยอุ้มคุณออกมาจากบ้าน และมาพักผ่อนที่นี่กับพวกเขา”

กนกอร： “……”

“วิธีตื่นนอนอะไรที่ว่าไม่ถูกต้องเหรอ คุณยังมีวิธีตื่นนอนอีกเท่าไหร่เหรอ？”

ในขณะที่นฤเบศวร์พูดอยู่นั้นได้หัวเราะออกมาด้วย

เมื่อลงมาถึงชั้นล่าง กนกอรเห็นเพื่อนร่วมทุกข์เมื่อคืนอีกสองคน

มิลินท์เห็นกนกอรที่ใส่กระโปรงอยู่ จึงได้ผิวปากออกมา แต่ถูกกษิดิมองมาด้วยสายตาที่น่ากลัว เธอรีบผิวปากใส่กษิดิสามสี่ครั้ง ทำให้กษิดิอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

ตามเพลนที่ยศพัฒน์วางไว้ จะพาเหล่าบรรดาผู้ใหญ่มาพักผ่อนที่นี่ด้วย

และบรรดาผู้ใหญ่ทุกคนก็ออกมากับพวกเขาพร้อมกัน แต่พวกเขาก็รู้หน้าที่ดีเลยไม่ได้เข้ามาพักคฤหาสน์วิวทะเลนี้ด้วยกัน แต่กลับพักห่างจากหนุ่มสาวพวกนี้

บนเกาะได้สร้างคฤหาสน์วิวทะเลใช้สำหรับพักผ่อนไว้หลายหลัง นอกจากคฤหาสน์วิวทะเลแล้ว ยังมีสนามบินเล็กๆ ห้างร้าน สวนสาธารณะเป็นต้น พูดได้คำเดียว ก็คือเหมือนเมืองหลวงย่อส่วนลงมาแบบนั้นเลย

ผู้คนบนเกาะ ต่างเป็นคนงานของตระกูลอริยชัยกุล อาศัยอยู่ที่นี่เพื่อช่วยดูแลทิวทัศน์สวยงามนี้ของตระกูลอริยชัยกุลไว้ อีกทั้งยังสร้างเป็นเกาะที่ใช้สำหรับพักผ่อนโดยเฉพาะอีกด้วย

ทุกเดือน เกาะนี้จะเปิดโอกาสให้คนข้างนอกเข้ามาท่องเที่ยวได้ห้าวัน ในระหว่างที่เปิดให้ท่องเที่ยวห้าวันนี้ ขอแค่คนที่มีเงินสามารถนั่งเรือหรือนั่งเครื่องบินมาที่นี่ได้ ก็สามารถมาพักผ่อนที่นี่ได้ห้าวันอย่างสุขสบาย

ที่ทำแบบนี้เพราะเป็นการสร้างรายได้ให้กับคนงานที่ทำธุรกิจสินค้าทะเลต่างๆ บนเกาะได้มีรายได้ และขับเคลื่อนเศรษฐกิจของบนเกาะอีกด้วย

พี่ท่องเที่ยวพักผ่อนแห่งนี้ของตระกูลอริยชัยกุล มีชื่อเสียงมากในเมืองแอคเซสซ์ บรรดาบุคคลที่ร่ำรวยเหล่านั้นต่างต่อแถวเพื่อต้องการมาเกาะนี้กัน คนงานไม่ต้องเป็นกังวลเลยว่าสินค้าทะเลต่างๆ จะขายไม่ออก

หลังกินอาหารเสร็จ ในที่สุดกนกอรก็สามารถพูดคุยกับเพื่อนร่วมทุกข์อีกสองคนของเธอได้

หญิงสาวทั้งสามคนนั่งอยู่บนโคดหินริมทะเล มองไปทะเลข้างหน้า

คลื่นทะเลใหญ่มาก เสียงดังฮู้ๆๆ

คลื่นทะเลซัดเข้าหาฝั่งอย่างเป็นจังหว่ะ

“วิกา เธอเป็นอะไรไหม？ผู้ชายของเธอคนนั้นโมโหโกรธจนจะจัดการเธอไปหรือเปล่า？”

กนกอรแตะตัวเพื่อน ถามออกมาอย่างอยากรู้

เทวิกพูดกับเธอว่า： “เธอยังมีหน้ามาถามอีก เป็นเพราะความขี้โม้ของเธอ ถึงทำให้นฤเบศวร์เกิดความสงสัย ทำให้พวกเราถูกจับได้ไปด้วย”

“โชคดีที่ประจำเดือนฉันมา ไม่งั้นวันนี้ฉันคงลงมาจากเตียงไม่ได้”