รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 308

ประยสย์อยากโยนผู้หญิงคนนี้ออกไปจริงๆ

เขาไม่อยากเห็นท่าทางของนางแพศยาคนนี้มาจู๋จี๋กับพ่อ จึงเดินออกไปทันที

“คุณเอาของขวัญพวกนี้กลับไปก่อน รอให้เธอกลับมา คุณค่อยเอามาให้เธออีกที”

หลังจากที่ไซม่อนตอบคำถามของพลอยเสร็จ แผ่นหลังเหมือนมีตาผุดออกมา หันหน้าเรียกลูกชายแล้วพูดขึ้นว่า： “ประยสย์ แกจะไปไหน？”

“ไม่ต้องมายุ่ง！”

ประยสย์โพล่งคำพูดนี้ออกมา ทำให้ไซม่อนโกรธจนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ชี้หลังลูกชายแล้วด่าออกมาว่า： “แกมันลูกอัตกตัญญู ต้องการยั่วโมโหฉันให้ตายใช่ไหม？ฉันไม่ยุ่ง ฉันไม่ยุ่งหรอก ถ้าแกไม่ใช่ลูกชายของฉัน ฉันก็ไม่อยากยุ่งกับแกหรอก！”

พลอยรีบปลอบใจออกมาว่า： “ไซม่อน อย่าโกรธเลย นิสัยของประยสย์ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วที่เขาไม่เห็นคุณเป็นพ่อ ถ้าคุณโกรธเขาแบบนี้ตลอด สักวันต้องโหโหจนตายแน่ ไม่คุ้มหรอก”

ไซม่อนสีหน้าดำดิ่งลง “ไอ้ลูกอกตัญญู ทำไมฉันถึงมีลูกอกตัญญูแบบมัน！นิสัยแบบนี้ของเขา ต่อไปจะรับผิดชอบเรื่องใหญ่ได้ยังไง！”

เมื่อได้ยินคำพูดสุดท้ายของเขา ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ ต่างมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง

ไซ่มอนเหมือนจะเกลียดประยสย์ที่เป็นลูกแท้ๆ คนนี้เป็นพิเศษ เพราะรู้สึกว่าประยสย์ทำงานใหญ่ไม่ได้ แต่ก็ไม่มีทางเลือกจึงจำเป็นต้องให้ประยสย์เป็นผู้สืบทอด เพราะเขามีประยสย์เป็นลูกชายแค่คนเดียว

ถ้าหากไซม่อนมีลูกชายสองคน ตำแหน่งของประยสย์ต้องไม่มั่นคงแน่นอน

คุณผู้หญิงของหัวหน้าครอบครัวอายุใกล้ห้าสิบแล้ว ถ้าสติกลับมาดีเหมือนเดิม ก็ไม่สามารถมีลูกให้หัวหน้าครอบครัวได้อีกแล้ว ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนก็ไม่ดี คนที่ติดตามไปเมืองแอคเซสซ์ ด้วยต่างรู้เรื่องนี้ดี เพราะหลังจากที่ญาณินได้สติแล้ว ความรู้สึกที่มีต่อไซม่อนมีแต่ความเกลียด ไม่เหลือความรักไว้อีกเลย

ญาณินยังได้พูดขอหย่ากับไซม่อนออกมาอีกด้วย

พลอยเองก็คิดแบบนี้เหมือนกัน

เธอต้องการให้ความสัมพันธ์ของไซ่ม่อนกับลูกสองคนยิ่งอยู่ยิ่งแย่

แต่น่าเสียดาย เธอที่มีฐานะเป็นแฟนกับไซม่อนมาหลายปี ถึงวันนี้ยังไม่เคยมีอะไรกับเขาเลย

ถึงแม้เธอจะอยากมีลูกให้ไซม่อน แต่เธอคนเดียวไม่สามารถคลอดลูกได้

แต่ว่า ก็ไม่เป็นไร

ไซม่อนกลับมาแล้ว

แม่ของเธอได้ให้คนไปหาธูปเสน่ห์ เมื่อถึงตอนนั้นเธอค่อยใช้ธูปเสน่ห์นี้ก็ได้

“ประยสย์ยังหนุ่มอยู่ เด็กหนุ่มก็เป็นแบบนี้แหละ คุณยิ่งไปยุ่งกับเขา เขาก็จะยิ่งรำคาญคุณ ปล่อยเขาไปเถอะ อย่าโกรธเลย พวกเราเข้าบ้านกันเถอะ”

ใบหน้าของพลอยเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เกลี้ยกล่อมไซม่อนไม่ให้โกรธลูกชาย

คุณหญิงสามพูดต่อจากพลอย เธอพูดออกมาว่า： “พี่ นิสัยปรกติของประยสย์ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว สำหรับพวกเราที่เป็นผู้ใหญ่ เขาก็ไม่เคยให้ความเคารพเลย แม้แต่คุณพ่อคุณแม่ที่เป็นปู่ย่าของเขา เขายังไม่ให้ความเคารพเลย”

คุณหญิงรองก็พูดเสริมขึ้นมาอีกคน

ผู้เฒ่าจ้องมองไปที่สะใภ้ทั้งสองคน พูดออกมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า： “ไซม่อนกำลังสั่งสอนลูกอยู่ พวกเธอยุ่งอะไรด้วย หน้าที่ของพวกเธอคืออบรมสั่งสอนลูกตัวเองให้ดีก็พอ”

ชลรีบพูดขึ้นว่า： “พ่อ พี่สะใภ้รองกับสุธีวันไม่ได้คิดร้ายอะไรหรอก ก็แค่ ประยสย์เป็นทายาทสืบทอดของตระกูลสาระทา นิสัยแข็งกร้าวของเขาแบบนี้ ในอนาคตถ้าพี่ใหญ่ถอยออกมา แล้วเขาขึ้นรับตำแหน่งแทน จะให้คนอื่นเชื่อฟังเขาอย่างเต็มใจได้ยังไง”

ยศกรที่เป็นน้องคนรองของไซม่อนไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ได้พยักหน้าเห็นด้วยออกมา

พลอยรู้สึกพอใจมากที่ทุกคนไม่มั่นใจในตัวของประยสย์

ไซม่อนมองไปที่ทุกคน พูดออกมาอย่างเรียบเฉยว่า： “นี่เป็นเรื่องภายในของตระกูลสาระทา คราวหลังค่อยคุยกัน”

รอยยิ้มบนใบหน้าของพลอยแข็งทื่อขึ้นมาทันที

แต่ก็รีบปรับกลับมาให้เป็นปรกติ ได้อย่างรวดเร็ว

หลังจากกินอาหารเที่ยงเสร็จ ไซม่อนนั่งลงบนโซฟา

ถามพลอยออกมาอย่างเป็นห่วงว่า： “พลอย ช่วงนี้พ่อคุณสบายดีไหม？ถ้ามีอะไรต้องการให้ช่วย บอกได้ตลอด ถ้าอะไรที่ผมช่วยได้ผมช่วยอยู่แล้ว แต่ถ้าอะไรที่ช่วยไม่ได้ เพื่อเห็นแก่หน้าคุณ จะพยายามหาวิธีช่วยเหลืออย่างเต็มที่”