รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 312

กนกอรหันหน้าไปมองซ้ายขวา เพื่อต้องการหาของโยนออกไป

เธอยังไม่ทันหาของเจอเพื่อมาปาใส่เขา นฤเบศวร์ก็เดินออกไปไกลแล้ว

“ถือว่าเขาวิ่งได้เร็ว ถ้าช้ากว่านี้ ฉันปาใส่เขาตายแน่！”

กนกอรหยิบแมวกวักที่วางอยู่มุมเคาน์เตอร์ด้านขวาขึ้นมา ท่าทางเหมือนจะปาใส่คน

เทวิการีบแย่งนางกวักในมือของเธอมา แล้วพูดขึ้นว่า： “นี่เป็นของมงคลประจำร้าน เธอเอามาปาใส่คน ถ้าเธอต้องการปาสิ่งของใส่เขาจริง คืนนี้หลังจากที่ฉันกลับไปถึงคฤหาสน์จะไปหาก้อนหินเท่ากำมือสามสี่อันมาให้ มาเก็บไว้ที่นี่ ให้เธอใช้ปาใส่นฤเบศวร์โดยเฉพาะ”

กนกอรยังคงด่าไม่ยอมหยุด

“เคยเห็นคนหน้าด้าน แต่ยังไม่เคยเห็นใครหน้าด้านแบบนี้ เขากับเปรมาช่างเหมือนกิ่งทองใบหยกจริงๆ ทั้งสองคนหน้าหนาไร้ยางอาย และหน้าด้านสุดๆ”

“ตอนแรกก็ตกลงกันแล้ว ฉันตอบแทนบุญคุณเขา แกล้งแต่งงานกับเขาเพื่อให้เขารักษาตำแหน่งตัวเองไว้ หลังแต่งงานจะไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องส่วนตัวของกันและกันและต้องปิดเป็นความลับอีกด้วย และเขาก็เป็นคนกลัวฉันตกหลุมรักเขาก่อน พูดย้ำเตือนนับครั้งไม่ถ้วน ห้ามฉันตกหลุมรักเขาเด็ดขาด”

“ตอนนี้เขาโดนตบหน้าแล้วหนิ่ โดนเธอตบจนหน้าบวมไปแล้ว”

เทวิกายิ้มแล้วพูดเสริมต่อจากคำพูดของเธอ “ฉันเคยตกหลุมพรางไปแล้วครั้งหนึ่ง เธอยังจะมาตกหลุมพรางตามฉันอีก ถ้าผู้ชายอย่างพวกเขาพึ่งพาได้ หมูตัวเมียก็สามารถปืนขึ้นต้นไม้ได้แล้ว”

กนกอรเอียงหน้าถามเพื่อนสนิท “วิกา ทำไมฉันมีความรู้สึกว่าเธอกำลังมีความสุขบนความทุกข์ของฉันอยู่？”

เทวิการีบเก็บรอยยิ้มคืนกลับมา “ไม่มี ฉันไม่ได้มีความสุขบนความทุกข์ของเธอจริงๆ”

“ยังกล้าบอกว่าไม่มีอีก เธอดูสิของว่างยังกินไม่หมดเลย เธอกับพนักงานสาวสองคน กินของว่างไปดู ดูฉันถูกแบตบอสรังแกไปด้วย ไม่รู้จักเข้าไปช่วยฉันแย่งสัญญาคืนกลับมาเลย”

พนักงานสาวรีบเดินหนีไป

ส่วนกนกอรกินของว่างบนจานจนหมดเกลี้ยง

ส่วนเพื่อนสนิทไปแตะตัวเธอ

“วิกา ฉันอารมณ์ไม่ดี อย่ามาแตะต้องตัวฉัน”

“ไม่ใช่ แบตบอสของเธอยังไม่ได้กลับไปเลยนะ เปรมามาได้ถูกเวลาจริงๆ เธอขวางแบตบอสของเธอไว้”

เทวิกาชี้ไปข้างนอก

กนกอรยืนขึ้นดู เป็นแบบนั้นจริงๆ

ความจริงแล้วเปรมาจะมาหาเทวิกา

แต่คิดไม่ถึงว่าจะเจอนฤเบศวร์ที่นี่

เมื่อเห็นนฤเบศวร์ เปรมาตาแดงขึ้นมาทันที

แต่น่าเสียดาย นฤเบศวร์ไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป เมื่อก่อนแค่เธอตาแดง นฤเบศวร์ก็จะมีท่าทีเป็นห่วงเธอ ออกมา แต่ตอนนี้เขากลับไม่มีความรู้สึกใดๆ เลย มองเธอด้วยสายตาเย็นชา ซึ่งสายตาแบบนี้เธอเคยเห็นของยศพัฒน์เท่านั้น

ไม่อยากเชื่อเลยว่านฤเบศวร์ก็ใช้สายตาแบบนี้มองเธอเหมือนกัน

หัวใจของเปรมาเจ็บเหมือนโดนมีดกรีด

และเสียใจมากจริงๆ

เธอเป็นคนทำลายไพ่ใบนี้ในมือให้แหลกละเอียดด้วยมือตัวเอง

แม่ของเธอเคยเตือนเธอแล้วหลายครั้ง แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจคำพูดของแม่เลย เพราะคิดมาตลอดไม่ว่าเธอจะทำอะไร นฤเบศวร์ก็ยังคงเป็นทางเลือกสำรองของเธออยู่ ขอแค่เธอยอมแต่งงานด้วย นฤเบศวร์ก็จะยินดีแต่งงานกับเธอแน่นอน

ที่แท้ นฤเบศวร์ก็หันหน้าเดินออกไปเป็นเหมือนกัน

“นฤเบศวร์”

เปรมาเห็นนฤเบศวร์ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ จึงเดินหน้าไปสองสามก้าวด้วยน้ำตา ใครจะไปรู้เธอเดินไปข้างหน้า นฤเบศวร์กลับเดินถอยหลัง

เมื่อบอดี้การ์ดของเขาเห็น จึงรีบเดินไปขวางไว้ข้างหน้า ไม่ให้เปรมาเดินหน้าเข้าใกล้อีก

“นฤเบศวร์ คุณฟังฉันอธิบายหน่อยได้ไหม？อย่าปฏิเสธฉันเพียงเพราะเรื่องเดียว”