รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 313

พูดจบ เขาดึงกนกอรมาอย่างบังคับ ก้มลง แล้วแบกเธอเดินไปที่รถ

ตอนแรก ที่ถูกเทวิกาเกลี้ยกล่อม เขาอยากให้เวลากนกอรได้ระงับสติอารมณ์ แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่า ถือโอกาสตีช่วงที่เหล็กกำลังร้อน ไม่งั้นไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะมีนฤเบศวร์น้อยได้！

“……”

เทวิกยังสามารถพูดอะไรได้อีก？

เธอกับพนักงานสาวสองคน ได้แต่มองกนกอรถูกนฤเบศวร์แบกขึ้นรถไป

และขบวนรถของนฤเบศวร์ได้ขับออกไป อย่างรวดเร็ว

เมื่อเปรมารู้สึกว่าปากไม่ค่อยเผ็ดแล้ว ปรากฏว่านฤเบศวร์ได้กลับไปแล้ว

น้ำตาของเธอไหลออกมาทันที ร้องไห้ออกมาแล้วพูดขึ้นว่า： “นฤเบศวร์ คุณโหดเหี้ยมกับฉันเกินไป คุณให้อภัยฉันมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ทำไมถึงให้อภัยฉันอีกครั้งไม่ได้ ขอแค่คุณให้อภัยฉันครั้งนี้ ฉันรับรองว่าต่อไปจะซื่อสัตย์ต่อคุณคนเดียว”

“ความอดทนของคนมีขีดจำกัด เปรมา ที่คุณมีวันนี้ เป็นเพราะคุณทำมันเองทั้งนั้น”

เทวิกาไม่สงสารศัตรูคู่แข่งความรักคนนี้เลยแม้แต่น้อย

เห็นผู้ชายของเธอจอดรถเสร็จแล้ว เธอไม่ได้เดินไปหา แต่ยศพัฒน์เมื่อเห็นเปรมาอยู่ที่นี่ เลยรีบเดินมาหา เพราะเป็นห่วงกลัวว่าเปรมาจะทำร้ายภรรยาที่รักของตัวเอง

เมื่อมาถึง เขาปกป้องเทวิกาทันที ถามเปรมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกมาว่า： “คุณมาที่นี่ทำไม ？ร้องไห้ทำไม อย่ามาร้องไห้ต่อหน้าวิกา สร้างความรำคาญใจให้เธอ ถ้าจะร้องไห้ ไสหัวไปร้องที่บ้านคุณ！”

เปรมามองยศพัฒน์ทั้งน้ำตา “ยศพัฒน์……ขอโทษด้วย ฉันสำนึกผิดแล้ว คุณปล่อยฉันไปเถอะ？”

เธอรีบปาดน้ำตาออก พูดกับเทวิกาว่า： “เทวิกา ที่ฉันมาก็เพื่อมาขอโทษคุณ มาขอโทษคุณในที่สาธารณะ เรื่องวิดีโอฉันเป็นคนแอบถ่ายเอง ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นพี่ชายของคุณ นึกว่าคุณนอกใจยศพัฒน์ เลยให้หน้าม้าทางโซเชียลแบล็กเมล์คุณ เพื่อทำลายชื่อเสียงของคุณ "

“เทวิกา ขอโทษด้วย ขอโทษจริงๆ ！”

เปรมาก้มขอโทษเทวิกา

แม่ของเธอเกลี้ยกล่อมเธอไปสองวัน ให้เธอขอโทษเทวิกาในที่สาธารณะ เพื่อให้เทวิกายกโทษให้ แล้วให้เทวิกาช่วยขอร้องยศพัฒน์แทนเธอ ขอแค่ยศพัฒน์ไม่เอาผิดเรื่องนี้ ไม่ฟ้องเธอ เธอก็ไม่ต้องเข้าไปข้างในคุกอีก

ไม่งั้น ถ้าถูกฟ้อง ถูกตัดสินโทษ เธอต้องเข้าไปในคุกอีกแน่นอน ถึงแม้จะเข้าไปแค่ปีหรือครึ่งปี ก็พอที่จะทำให้เธอกลายเป็นบ้าได้

เธอไม่อยากติดคุก ชีวิตที่ไม่มีอิสระแบบนั้น มันทรมานมาก！

ยศพัฒน์กอดไหล่ภรรยาที่รักไว้ พูดขัดขวางคำขอโทษของเปรมาขึ้นมาว่า “เปรมา การขอโทษต้องขอโทษด้วยความจริงใจ ตอนนี้ความจริงใจของคุณยังไม่พอ รอให้คุณพร้อมที่จะขอโทษอย่างจริงใจก่อนค่อยมาขอโทษกับวิกาอีกครั้ง จำวัน ต้องขอโทษในที่สาธารณะ！”

เขาหันมาพูดกับเทวิกาอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง： “วิกา พวกเรากลับบ้านกันเถอะ”

เทวิกาตอบอืมออกมา แล้วพูดกับพนักงานสาวในร้านว่า： “สาวน้อย เธอกลับเข้าไปในร้านก่อน ถ้าหากไม่มีแขก ก็สามารถเลิกงานก่อนได้เลย ใช่แล้ว ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ฉันจะมาร้านเฉพาะวันหยุดเสาร์อาทิตย์เท่านั้น”

“ได้ค่ะ พี่วิกา”

พนักงานสาวในร้านเข้าไปในร้านอยู่รู้หน้าที่

ชีวิตของบอสทั้งสองคนของเธอมีสีสันเป็นพิเศษ อยู่กับบอสแบบนี้ ไม่เพียงแต่มีอนาคต แถมยังมีต้นไม้ใหญ่ไว้บังแดด และบอสก็ดีกับเธอมาก แถมขึ้นเงินเดือนให้เธออีกแล้วด้วย เธอต้องตั้งใจทำงานต่อไป ได้ดูหนังทุกวัน ถามได้เงินเดือนเพิ่มอีกด้วย งานแบบนี้ ถือตะเกียงไว้ก็ไม่สามารถหาเจอได้

ยศพัฒน์พาเทวิกากลับบ้าน

เทวิกาไม่กล้ารั้งสองสามีภรรยานี้อีก จึงทำได้แต่ปล่อยให้พวกเขาเดินกลับบ้านไป

ผู้คนที่รายล้อมอยู่ห่างๆ เมื่อเห็นหนังจบแล้ว ต่างพากันแยกย้ายกลับ

ตอนนี้ร้านใกล้เรียงเคียงของOne Day In Coffeeชอบจ้องมาที่ร้าน เพราะจะมีข่าวกอสซิปออกมาตลอด และนั่นเป็นข่าวกอสซิปของคุณชายใหญ่ของตระกูลอริยชัยกุล เมื่อก่อน ไม่ว่าจะเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลอริยชัยกุลหรือของตระกูลเดชอุป ต่างเป็นคนที่พวกเขาไม่สามารถเอื้อมถึงได้เลย

อย่าว่าแต่ดูข่าวกอสซิปของพวกเขาเลย แม้แต่ตัวจริงก็ไม่สามารถเห็นได้

นับตั้งแต่ที่เทวิกากลายเป็นคุณหญิงใหญ่ของตระกูลอริยชัยกุล ฮ่าๆ พวกเขาก็เริ่มมีบุญตา ได้เห็นคนมีชื่อเสียงมากมายในวงการธุรกิจ

อีกหน่อย ต้องไปอุดหนุนธุรกิจของOne Day In Coffee ไม่ว่าจะมีเรื่องหรือไม่มีเรื่องก็ต้องไปดื่มกาแฟที่นั่น กินขนมเค้กที่นั่น เพื่อเชื่มสัมพันธไมตรีให้ใกล้ชิดกันไว้