รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 317

“ตอนนี้ลูกค้าในร้านค่อนข้างเยอะ ออกไปไม่ได้ ถ้าคุณกันตภณไม่รังเกียจ สั่งจากข้างนอกมาเลี้ยงฉันก็ได้ แล้วกินกันในร้านของฉัน”

กันตภณตรึกตรองสักครู่ แล้วพูดขึ้นว่า： “ก็ได้ เดี๋ยวผมสั่งอาหารจากข้างนอกเดี๋ยวนี้แหละ”

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดแอพ เตรียมสั่งอาหารสองชุด

ประตูกระจกถูกคนผลักออก หูของกันตภณไวเป็นพิเศษ เขาได้ยินเสียงฝีเท้าหนักแน่นที่คุ้นเคยนั้น เมื่อเงยหน้าขึ้น ก็เห็นนฤเบศวร์พาบรรดาบอดี้การ์ดเดินเข้ามา

ตายแล้ว！

เจอเข้าพอดีอีกแล้ว！

ช่วงนี้เขาโชคไม่ดีจริงๆ ！

ปฏิกิริยาแรกของกันตภณก็คือหลบไปอยู่ใต้โต๊ะ เพื่อไม่ให้นฤเบศวร์เห็น

แต่น่าเสียดาย เพราะนฤเบศวร์เห็นแล้ว

ใครให้กนกอรนั่งอยู่ตรงข้ามเขาหล่ะ

ให้ตายสิ กนกอรสองมือกำลังเท้าคางมองเขาอยู่

เมื่อนฤเบศวร์เห็นฉากนี้ ทำให้เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาทันที

กนกอรหันหลังให้ประตู เธอยังไม่รู้ว่าคนที่มาคือนฤเบศวร์ เพราะไม่ว่ายังไงก็มีพนักงานสาวในร้านดูแลลูกค้าอยู่แล้ว เธอชื่นชมหนุ่มหล่อของเธอต่อดีกว่า

กันตภณกะพริบตาให้เธอ และกะพริบตาให้เธออีกครั้ง

กนกอรอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นว่า： “ภณ ตาคุณเป็นอะไรหรือเปล่า？ทำไมถึงกะพริบตาตลอด ถ้าเป็นอะไรต้องไปหาหมอ หรือไปซื้อยาหยอดตามาลองใช้ดู”

ใบหน้าของกันตภณตื่นเต้น

“จู่ๆ คุณก็มาตื่นเต้นทำไม？ไม่ใช่บอกว่าจะสั่งอาหารจากข้างนอกหรอกเหรอ？คุณไม่เคยสั่งอาหารใช่ไหม เลยไม่รู้ว่าอาหารร้านไหนอร่อย？ฉันสั่งเองดีกว่า คุณกินได้เยอะแค่ไหน？ต้องการสั่งสองชุดใช่ไหม？”

กนกอรหยิบโทรศัพท์ออกมา เตรียมจะสั่งอาหาร

มีมือยื่นออกมาจากกลางอากาศเพื่อมาแย่งโทรศัพท์ของเธอไป

เธอรีบหันหน้าไป เห็นนฤเบศวร์ยืนอยู่ด้านข้างเธอ และจ้องมองเธอด้วยสายตามืดมน

และเมื่อมองไปที่มือเขาอีกครั้ง ท่าทางของเขาเหมือนจะบีบโทรศัพท์ของเธอให้แหลกละเอียด

“คุณมาได้ยังไง？”

กนกอรลุกขึ้น แล้วเอามือไปแย่งโทรศัพท์กลับมาจากมือของนฤเบศวร์

“กนกอร！”

นฤเบศวร์กัดฟันตะโกนแกมา “คุณอยู่กับไอ้ควายป่าคนนี้อีกแล้วเหรอ！”

กันตภณที่จะแอบวิ่งหนีไปได้หยุดชะงักลง ควายป่าเหรอ？

หมายถึงเขาเหรอ？

เขาอ่อนโยนหล่อเหลาขนาดนี้ เหมือนควายป่าที่ไหน？

“ฉันอยู่กับใครเกี่ยวอะไรกับคุณ？บอสพาล！”

นฤเบศวร์ใบหน้าดำดิ่ง

“ผมไม่ใช่คนพาล！”

กนกอรด่ากลับเขาออกไปว่า： “คุณไม่รักษาสัญญา ทำตัวอันธพาล ไม่ใช่คนพาลได้ไง！”

“ผมไม่รักษาสัญญาตรงไหน？คุณมีหลักฐานพิสูจน์ว่าผมเป็นอันธพาลไหม？”

กนกอรพูดไม่ออก

“ภณ พวกเราไปกินข้าวกัน”

เธอยื่นมือไปจับกันตภณที่คิดจะแอบหนี

กันตภณแสดงสีหน้าน่าสงสารออกมาทันที

เขาสงสัยว่าเถ้าแก่ต้องหาคนมาเฝ้าดูเขาอยู่แน่นอน เพราะเขามาหากนกอรเมื่อไหร่ นฤเบศวร์ก็จะปรากฏตัวออกมาทันที การกระตุ้นแบบนี้ถึงจะได้ผลชัดเจน

กนกอรไม่สนใจปฏิกิริยาของกันตภณ ดึงมือเขาแล้วเดินออกไป

ถ้าเทวิกาอยู่ในเหตุการณ์ด้วย คงต้องปิดหน้าไม่กล้ามองแน่นอน

เธอกำลังเล่นกับไฟแท้ๆ

นฤเบศวร์กำลังหึงอยู่ เธอยังไปจับมือกันตภณอีก เติมน้ำมันบนกองไฟแท้ๆ

แน่นอน นฤเบศวร์ได้ยื่นมือไปจับข้อมือของกนกอรไว้ หลังจากรั้งเธอไว้ได้แล้ว ก็ได้แตะลงไปที่ตัวของกันตภณ

กันตภณต้องการป้องกันตัวเอง จึงรีบสลัดมือของกนกอรออก แล้วเดินถอยหลังไป เพื่อหลีกเลี่ยงขาของนฤเบศวร์

“ธาม โยนผู้ชายคนนี้ออกไป ต่อจากนี้พวกนายสองคนอยู่ดูแลปกป้องคุณหญิงใหญ่ที่นี่ ควายป่าคนนี้มาที่นี่เมื่อไหร่ ก็ไล่เขาออกไปได้เลย！”