รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 316

จู่ๆ เขาก็หยุดลง ทำให้ทุกคนตกใจมาก ต่างพากันมองเขาด้วยความตื่นเต้น

ยศพัฒน์หันหน้า แล้วมองไปที่เทวิกา

สีหน้าของเทวิกาเต็มไปด้วยความเคารพ ฉวยโอกาสที่คนอื่นไม่ทันสังเกต กะพริบตาใส่เขาสองสามที

ก่อนที่เธอจะออกจากบ้าน ยศพัฒน์ยังทำตัวเป็นสามีผู้อาภัพอยู่ในห้อง ไม่ได้เห็นใบหน้าของเธอในวันนี้ ดีที่ น้ำเสียงคุ้นเคย และรูปร่างคุ้นเคย

เวลานี้ ยศพัฒน์รู้แล้วว่าหน้าตาของภรรยาที่อยู่ในบริษัทเป็นยังไง

เธอเดินไปข้างหน้าของเทวิกา

ทุกคนเฝ้าดูการกระทำของเขา และพนักงานฝ่ายบุคคลรู้สึกประหม่าจนฝ่ามือมีเหงื่อไหลออกมา เพราะกลัวว่าพนักงานใหม่จะทำให้ประธานไม่พอใจ

“พนักงานมาใหม่เหรอ？”

ใบหน้าของยศพัฒน์อ่อนโยนลง และได้ถามเสียงทุ้มต่ำออกมา

เทวิกาเงยหน้ามองเขา แล้วก้มหน้าลงทันที แสดงท่าทีเหมือนไม่กล้ามองหน้าเขาโดยตรง แต่ยังคงมีมารยาทเหมือนเดิม “เพิ่งมาวันนี้เหรอ”

“ตั้งใจทำงาน！”

ยศพัฒน์พูดเสียงต่ำออกมาเสร็จ ก็หันหน้า แล้วเดินออกไป

เมื่อเขาเดินออกไป พนักงานฝ่ายบุคคลโล่งอกออกมาทันที

เมื่อยศพัฒน์เดินเข้าไปในลิฟต์แล้ว พนักงานฝ่ายบุคคลถึงกล้าพาเทวิกาเดินต่อ และเดินไปด้วยพูดไปด้วยว่า： “เมื่อกี้ฉันตกใจหมดเลย ฉันคิดว่าประธานไม่พอใจเธอเสียอีก เพิ่งทำงานวันแรก ถ้าเธอทำให้ประธานไม่พอใจ ก็ไม่สามารถทำงานที่นี่ต่อได้อีก”

“ฉันเพิ่งมา ยังไม่ได้ทำเรื่องอะไรเลย คงไม่ได้สร้างความไม่พอใจให้ประธานหรอก พูดไปแล้ว พวกคุณเหมือนกลัวประธานมากเลยนะ？”

พนักงานฝ่ายบุคคลมองมาที่เธอ “แล้วเธอไม่กลัวเหรอ？”

เทวิกาทำท่าทางกลัวออกมา “กลัวเหมือนกัน”

“ถ้างั้นก็ถูกแล้ว บริษัทของพวกเรา มีไม่กี่คนหรอกที่ไม่กลัวท่านประธาน ถึงแม้ประธานจะไม่ถือว่าเย็นชา แต่เมื่อเห็นหน้าเธอ ก็จะรู้สึกมีแรงกดดันขึ้นมา เมื่อก่อน พนักงานตัวเล็กๆ อย่างฉันมีโอกาสเห็นประธานน้อยมาก วันนี้ถือว่าโชคดี ที่ได้เจอ”

ชะงักไปสักพัก พนักงานฝ่ายบุคคลพูดเสียงเบาออกมาว่า： “เจอดีกว่าไม่ต้องเจอ เมื่อกี้ฉันตกใจมากจริงๆ โดยเฉพาะตอนที่ประธานเดินมาตรงหน้าเธอ ฉันตื่นเต้นจนมือไหลเหงื่อออกมา”

เทวิกาพูดเสริมขึ้นว่า： “ฉันเองก็ตื่นเต้นเหมือนกัน”

กลัวยศพัฒน์จะพูดออกมาว่า “สวัสดีที่รัก”

“เข้าใจ ใช่แล้ว เธอก็ชื่อเทวิกา ภรรยาของท่านประธานก็ชื่อเทวิกาเหมือนกัน ตอนเห็นชื่อเธอ ฉันตกใจมาก นึกว่าเป็นภรรยาของท่านประธานมาทำงาน”

พนักงานฝ่ายบุคคลเป็นคนอัธยาศัยดี ระหว่างทางที่พาเทวิกาเป็นสถานที่ทำงานของเธอนั้น หาเรื่องคุยกับเทวิกาตลอด

เทวิกายิ้ม แล้วพูดขึ้นว่า： “บนโลกนี้มีคนชื่อและนามสกุลเหมือนกันเยอะมาก”

“มันก็ใช่ ชื่อเหมือนนามสกุลเหมือนแต่วาสนาไม่เหมือนกัน ภรรยาของท่านประธานชื่อเหมือนเธอ อายุก็เท่าเธอ เธอโชคดีมาก ได้แต่งงานกับประธานของพวกเรา ก่อนหน้านี้ พวกเราต่างคิดกันว่าที่ประธานไม่ยอมแต่งงานเพราะเขารอคู่รักตอนเด็กของเขาเสียอีก”

“ตอนนี้ถึงรู้ว่าที่แท้ท่านประธานรอภรรยามาโดยตลอด ได้ยินมาว่าทั้งสองคนรู้จักกันมาสิบเอ็ดปี ท่านประธานได้หลงรักภรรยาตั้งนานแล้ว และรอภรรยาเติบโต คิดดูแล้ว คุณหญิงช่างโชคดีจริงๆ ！”

ในคำพูดนั้นเต็มไปด้วยความอิจฉาเทวิกา

เทวิกาได้แต่ยิ้ม แล้วพูดเสริมขึ้นว่า： “โชคดีจริงๆ”

ถึงแม้เธอจะถูกยศพัฒน์หลอก แต่ก็ต้องยอมรับ หลังจากได้แต่งงานกับเขา ถือว่าโชคดีจริงๆ

หลังจากเรียนจบเทวิกาไม่เคยทำงานที่บริษัทมาก่อน เธอไม่เคยมีประสบการณ์ในการทำงาน ถึงแม้เธอจะเรียนด้านออกแบบมา แต่ก็ต้องเริ่มทำงานตั้งแต่พื้นฐานก่อน

เนื่องจากเธอเป็นคนใหม่ หน้าตาธรรมดา ตอนนี้เธอทำงานทั่วไป ที่ไหนต้องการเธอ เธอก็ไปที่นั่น

หลายครั้งที่ยศพัฒน์อยากลงไปดูที่ชั้นล่าง แต่ก็ห้ามใจไว้

เทวิกาเคยพูดแล้ว ตอนอยู่ในบริษัท พวกเขาต่างไม่รู้จักกัน

และช่วงเช้าก็ผ่านไปเร็วมาก

ยศพัฒน์ลงมาชั้นล่างเร็วกว่าปรกติ ตอนแรกต้องการกินอาหารกลางวันกับเทวิกา เขาได้ส่งข้อความให้เทวิกา แต่เทวิกตอบกลับเขาว่า เธอได้ไปกินข้าวที่โรงอาหารของบริษัทแล้ว

ยศพัฒน์มองข้อความที่ภรรยาที่รักส่งมาให้ เงียบไปนานมาก

ดูแล้ว คงต้องกลับถึงบ้าน เขาถึงสามารถเห็นหน้าเธอได้

เทวิกากำลังเตรียมตัวเป็นทายาสืบทอดในอนาคต ส่วนกนกอรกำลังปวดหัวว่าจะทำยังไงนฤเบศวร์ถึงยอมหย่า