เทวิกาหยิบโทรศัพท์มาดูเวลา “ใกล้จะเจ็ดโมงแล้ว ฉันต้องรีบตื่นแล้ว นัดกับลินท์ไว้แล้ว เจ็ดโมงเริ่มแปลงโฉม”
ยศพัฒน์เห็นเธอผลักเขาออก แล้วลงไปจากเตียงอย่างรวดเร็ว ไปจากเขา เขาเหมือนสามีที่ถูกทอดทิ้ง ได้แต่กอดหมอนที่เธอเคยนอนพิงเอาไว้ในอก
รอจนเทวิกาเปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำเสร็จออกมา ก็ยังเห็นเขานั่งอยู่บนเตียงเหมือนสามีที่ถูกท้องทิ้ง เธอจึงเดินเข้ามาหา ยิ้มแล้วหยิบหมอนในอ้อมกอดของเขาออก พูดออกมาอย่างตลกว่า: “เร็วๆ เข้า ลินท์จะมาแล้ว”
“ช่างเหอะ คุณกอดหมอนต่อเถอะ ฉันกับลินท์ไปที่ห้องรับรองแขก”
ยัดหมอนใส่เข้าไปในอ้อมกอดเขาอีกครั้ง หันหน้าแล้วเดินออกไป
“ที่รัก”
เสียงผู้ชายน่าสงสารดังขึ้นมาจากข้างหลัง เทวิการีบแคะหูตัวเอง หันหน้าไปแล้วพูดขึ้นว่า: “ยศพัฒน์ คุณอย่าใช้น้ำเสียงแบบนี้เรียกฉัน ฉันได้ยินแล้วรู้สึกขนลุกไปหมด”
“ที่รัก คุณละเลยผม”
“……”
“ตอนนี้คุณคิดแต่เรื่องจะไปทำงาน สามีคุณนามสกุลอะไร คุณคงจำไม่ได้แล้วมั้ง”
เทวิกา: “……สามีฉันนามสกุลบุญเยี่ยม ปรกติคุณก็ต้องทำงาน เคยมีครั้งไหนไหมที่ฉันทำตัวเหมือนคุณแบบนี้?”
“คุณมานิ่ มาจูบผมก่อนสองที ผมจะได้ไม่น้อยใจ”
“……”
ในที่สุดเทวิกาก็ยอมเดินกลับไป จูบผู้ชายคนนี้ไปสองที ถึงเดินออกไปได้
พฤติกรรมของยศัพัฒน์แบบนี้ถ้าให้คนอื่นเห็นเข้า คงตกใจจนลูกตาตกใส่พื้นไปเลย
เมื่อเดินออกมาจากห้อง ก็เห็นมิลินท์ขึ้นมาชั้นบนพอดี
“ลินท์อรุณสวัสดิ์”
มิลินท์ห้าวออกมาก่อน จากนั้นยิ้มแล้วพูดออกมาว่า: “วิกา อรุณสวัสดิ์”
พูดจบก็ได้หาวออกมาอีกครั้ง
“ยศพัฒน์ยังอยู่ในห้อง พวกเราไปห้องรับรองแขกดีกว่า”
เทวิกาพาลินท์เข้าไปในห้องรับรองแขก เห็นลินท์หาวออกมาตลอด เธอพูดออกมาอย่างขอโทษว่า: “ลินท์ ลำบากเธอแล้วนะ ที่ต้องตื่นแต่เช้ามาช่วยฉันแต่งหน้า”
“นี่เป็นงานของฉัน สมควรอยู่แล้ว ฉันเอาเงินแล้วทำงาน ที่นอนไม่ดี ไม่ใช่เพราะตื่นเช้า แต่เป็นเพราะกษิดิตอแยฉันทั้งคืน ถามฉันว่าเขามีปัญหาตรงไหน ทำให้ฉันโมโหจนถีบเขาลงไปจากเตียง จากนั้นลากเขาออกไป แล้วล็อกประตูห้อง ถึงได้นอน”
เทวิกาหัวเราะออกมา “กษิดิเป็นผู้ชายตรง เขาคิดไม่ออกว่าเพราะอะไร และได้มาตอแยพี่ชายเขาแล้วหลายครั้ง อย่าว่าแต่กษิดิเลย แม้แต่ยศพัฒน์ก็ไม่รู้ปัญหาอยู่ตรงไหน”
“ผู้ชายอย่างกษิดิ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะฉันกับเขาตีกันจนมีความรู้สึกต่อกัน ชีวิตนี้เขาคงอยู่เป็นโสดไปตลอด ไม่มีเซลล์โรแมนติกเลยสักนิด รู้แต่ว่ามาตอแยฉันว่าเขาไม่ดีตรงไหน มีปัญหาตรงไหน แม้แต่หญ้าสักเส้นก็ไม่รู้จักให้ฉัน สวนบ้านเขาปลูกดอกกุหลาบไว้เยอะขนาดนั้น ก็ไม่รู้จักตัดออกมากี่ดอก”
“ฮ่าๆๆ ถ้างั้นเขาคงไม่มีเซลล์โรแมนติกจริงๆ”
ยศพัฒน์ยังรู้จักเตรียมเสื้อผ้าใหม่ให้ และเครื่องประดับให้เต็มห้อง เซอร์ไพรส์เธออย่างเต็มที่
ทำให้เธอได้เห็นความเอาใจใส่และความจริงใจที่เขามีต่อเธอ และได้ใจเธอไปตั้งนานแล้ว
ส่วนกษิดิกลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“วิกา ตอนนี้พวกเราก็เป็นคนมีประสบการณ์แล้ว ฉันเองก็ไม่กลวเธอหัวเราะเยาะหรอก ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะฉันเริ่มก่อน ฉันคิดว่าชาตินี้ทั้งชาติเขาคงไม่แทงทะลุกระดาษชั้นนั้นหรอก ทำไมฉันถึงไปชอบเขา!”
เทวิกานั่งลงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง มิลินท์เปิดกล่องเครื่องสำอางที่เธอเอามา แล้วเริ่มแต่งหน้าให้เทวิกา
“แต่งหน้าแบบนี้ถ้าแต่งลงไปแล้ว ต่อไปทุกวันก็จะเป็นแบบนี้ตลอด เธอต้องคิดดีๆนะ ว่าจะแต่งให้สวยกว่านี้หน่อยไหม?สถานที่ทำงานน้ำค่อนข้างลึก เธอเป็นเด็กใหม่ ถ้าหน้าตาไม่สวย เพื่อนร่วมงานทั้งชายและหญิงอาจรังแกเธอได้นะ”
“ถ้าหน้าตาสวยหน่อย ผู้ชายเห็นแกหน้า อาจช่วยเหลือเธอก็ได้”
เทวิกาตรึกตรองดูสักครู่ แล้วพูดขึ้นว่า: “ถ้างั้นใช้ใบหน้าที่เราไปคลับ รักนะคืนนั้นดีกว่า ไม่สวย แต่ก็ไม่น่าเกลียด ธรรมดาก็พอ”
มิลินท์ท่าทางคล่องแคล่ว “ใบหน้านั้นจะทำให้ผู้ชายของเธอนึกถึงความหลังที่ไม่ดีไหม?”
เทวิกา: “……”
เขายังไม่ได้คิดบัญชีเลย
“ถ้างั้นตามใจเธอก็แล้วกัน ขอแค่ให้คนมองไม่ออกว่าฉันเป็นคุณนายน้อยอริยชัยกุลก็พอ ฉันเชื่อว่าเธอทำได้!”
“ได้ ฉันตัดสินใจเอง”
เมื่อมอบหมายให้เธอตัดสินใจเอง มิลินท์ก็มีความคิดทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน