รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 320

“คุณกินอันนี้เหรอ？”

เห็นกนกอรเปิดกล่องข้าวที่กินหมดก็ทิ้งออกมา มีเนื้อเล็กน้อย มีผักเล็กน้อย ง่ายดายมาก มองดูแล้วก็ไม่อร่อย ทำให้เปรมาอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา

ไม่ว่ายังไงก็เป็นถึงคุณหญิงใหญ่ของตระกูลเดชอุป ทำไมถึงกินแย่ขนาดนี้！

กนกอรกินไปด้วยตอบกลับออกมาด้วย： “กินอันนี้แหละทำไมเหรอ？”

เธอเงยหน้าขึ้นมองเปรมา “ฉันเทียบกับคุณเปรมาไม่ได้หรอก ที่ได้กินอาหารชั้นเลิศทุกวัน”

เปรมาแม้มปาก แล้วพูดขึ้นว่า： “นฤเบศวร์ไม่ได้ให้เงินคุณใช้เหรอ？ฉันเห็นร้านคุณก็ขายดีมาก ไม่รู้จักกินอาหารดีหน่อยเหรอ？เป็นถึงคุณหญิงใหญ่ของตระกูลเดชอุป แต่กลับกินอาหารแย่ขนาดนี้ ถ้าข่าวแพร่ออกไปขายขี้หน้านฤเบศวร์หมด”

“กนกอร เธอกับนฤเบศวร์ไม่คู่ควรเลย”

กนกอรสวนเธอกลับไปว่า： “คุณกับบอสอันธพาลเหมาะสมกัน แต่คุณไม่ได้แต่งงานกับเขา ได้แต่มองดูฉันที่ได้ตำแหน่งคุณหญิงใหญ่ของตระกูลเดชอุปไปครอบครอง”

เปรมาสะอึกทันที

กนกอรเหมือนกันกับเทวิกา สามารถเอาชนะเธอได้อย่างเด็ดขาดทุกครั้ง

พวกเธอสองคนเป็นศัตรูตัวฉกาจของเธอ

คนหนึ่งแย่งยศพัฒน์ที่เธอชอบไป อีกคนก็แย่งนฤเบศวร์ที่ชอบเธอไป

“บอสอันธพาล？”

เปรมาสังเกตถึงสรรพนามที่กนกอรเรียกนฤเบศวร์

ขมวดคิ้วอย่างสง่างาม แล้วพูดกับกนกอรว่า： “คุณตั้งฉายาให้นฤเบศวร์ไปเรื่อยได้ยังไง？คุณเป็นภรรยาของเขา ต้องปกป้องชื่อเสียงเขา ฐานะเขา”

“ชื่อเสียงและฐานะของคนคนหนึ่งต้องรักษาปกป้องด้วยเจ้าตัวเอง ถ้าเขาทำได้ไม่ดี ใครก็ช่วยปกป้องชื่อเสียงเขาไม่ได้ ถ้าทำได้ดี

ใครก็ทำลายชื่อเสียงเขาไม่ได้ สายตาของทุกคนต่างสว่างกันทั้งนั้น”

ชะงักไปสักพัก กนกอรพูดขึ้นว่า： “บอสอันธพาลเหลือชื่อเสียงอะไรอีก？เป็นเพราะคุณทำให้ชื่อเสียงของเขา เสียหายไปทั้งเมืองแล้ว ทุกคนต่างพูดกันว่าเขาคือกุ้งหัวโต เป็นคนเซ่อที่มีเงินเยอะ มีแต่ฉันนี่แหละที่เป็นจิตใจดี ไม่อยากให้เขาต้องโสดไปตลอดชีวิต และเป็นผู้หญิงใจกว้างจนสามารถให้เรือจอดเทียบได้ ถึงยอมแต่งงานกับเขา”

“มิฉะนั้นชื่อเสียงของเขาที่เสียป่นปี้ไปทั้งเมืองแบบนี้ ใครจะไปยอมแต่งงานกับเขา？”

เปรมาตอบออกมาอัตโนมัติ： “ฉันยอมแต่งงานกับเขา”

“เคอๆ ถึงแม้เขาจะเป็นคนเซ่อที่มีเงินเยอะ แต่ก็ไม่อยากมีหญ้าขึ้นบนหัว ไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิง ก็ไม่ชอบถูกสวมเขากันทั้งนั้น”

สีหน้าของเปรมาดำดิ่ง กัดฟันแน่น และถามเสียงต่ำออกมาว่า： “เทวิกาเป็นคนพูดเหรอ？”

“บอสอันธพาลเป็นคนบอกฉันเอง คืนที่คุณทำร้ายจิตใจเขาวันนั้น เขาได้วิ่งไปกระดกหน้าผาที่ชายหาด และฉันเป็นคนช่วยเขากลับมาเอง”

นฤเบศวร์：……เคยพูดไปแล้ว ผมไม่ได้ไปกระโดดหน้าผา ผมแค่ไปสงบจิตใจเท่านั้นเอง！

เมื่อได้ยินแบบนั้น ดวงตาของเปรมาใสขึ้นมาทันที “นฤเบศวร์ไปกระโดดหน้าผาเพื่อฉันเหรอ”

กนกอรเงยหน้าขึ้นมองเธอ จากนั้นกินข้าวกล่องของเธอต่อเปรมาเห็นเธอกินอย่างเอร็ดอร่อย ไม่รู้เพราะหิวหรือถูกยั่วยวน อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคอ เลยอดไม่ได้ที่จะด่ากนกอรในใจว่า พูดคุยกับเธออยู่ ยังห่วงแต่เรื่องกินอีก

“คุณเปรมา คุณรีบพูดสาเหตุที่คุณมาหาฉันเถอะ อย่ามัวแต่นั่งรบกวนกระทบการกินอาหารของฉันอยู่เลย”

“ฉันเห็นคุณกินอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ได้มีผลกระทบอะไรเลย”

“ใครบอก ปรกติฉันกินข้าวกล่องได้สามชุด ตอนนี้คุณอยู่ที่นี่ ฉันกินได้แค่หนึ่งกล่อง ถูกกระทบเยอะมาก ถ้าคุณ

มาหาฉันทุกวัน

ฉันคงไปถ่ายโฆษณาลดความอ้วนได้แล้ว ถ้าให้คนอ้วนกินข้าวต่อหน้าคุณ รับรองลดความอ้วนสำเร็จแน่นอน”

เทวิกาแอบยิ้ม เมื่อได้ยินเพื่อนสนิทด่าคนโดยไม่ได้ใช้คำหยาบเลย

เปรมาถูกนฤเบศวร์ตามใจจนเสียนิสัย ไม่รู้ที่ต่ำที่สูง ถ้าหากทะเลาะกันจริงๆ แม้แต่เธอก็ทะเลาะแพ้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกนกอรเลย

เปรมาได้ยินแบบนั้นสีหน้าดำดิ่งขึ้นมาอีกครั้ง

ผ่านไปสักพัก เธอถึงระงับความโกรธได้ จากนั้นหยิบเช็กออกมาจากกระเป๋าใบหนึ่งที่เตรียมไว้ก่อนแล้ว แล้วยื่นเช็กใบหน้าไปไว้ตรงหน้ากนกอร

กนกอรหยิบขึ้นมาดู มีแค่ห้าแสน

เธอวางมันคืน ดันเช็กไปให้เปรมา แล้วพูดขึ้นว่า： “คุณเปรมา ฉันไม่ขาดเงิน”

เปรมาเองก็ไม่ได้พูดว่าให้เงินเธอเพราะอะไร เห็นเธอดันเช็กคืนกลับมา เปรมาได้หยิบเช็กอีกใบออกมาจากกระเป๋าอีกครั้ง แล้ววางมันไว้ด้วยกัน จากนั้นดันไปไว้ตรงหน้ากนกอรอีกครั้ง

เมื่อกนกอรกินข้าวกล่องจนหมด ได้ถามเพื่อนสนิทออกมาว่า： “วิกา น้ำซุปของฉันหล่ะ”