รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 332

หลังจากที่ยศพัฒน์มองศัตรูคู่แค้นอย่างเงียบๆสักพัก ก็พูดขึ้นมา：“ในเมื่อตัดสินใจแล้ว ยังจะมาหาฉันทำไม?”

“ก็ฉันกลุ้มใจ อยากหาคนมาระบายน่ะสิ งานแต่งงานของเราทั้งสองคนต่างก็เป็นแบบข้อตกลง ฉันเลยคิดว่านี่เป็นหัวข้อสนทนาที่เหมือนกันของพวกเราทั้งสองคน”

นฤเบศวร์นั้นกลุ้มใจจริงๆ

ว่ากันตามนิสัยของเขา ในเมื่อเขาอยากใช้ทั้งชีวิตกับกนกอร ก็คงไม่เห็นด้วยกับการหย่า แต่ก็ทนเห็นแม่ยายทุบตีกนกอรแบบนั้นไม่ได้ ต่อให้แม่ยายเล่นละครอยู่ก็ตาม ถ้าทำจริงๆขึ้นมาล่ะ?

ทุบตีบนร่างกายของกนกอร แต่มันเจ็บที่หัวใจเขา

ยศพัฒน์ยิ้ม：“บอกแล้ว ทางของฉันกับวิกา เป็นทางที่นายกับกนกอรซ้ำรอยไม่ได้”

นฤเบศวร์ถอนหายใจ

“ยศพัฒน์ ชีวิตของนายนี่ดีจริงๆ คนอื่นเขาอยากได้คงก็ไม่มีวันได้ใช้ชีวิตแบบนี้หรอก นายอยู่สบายๆก็ได้ฐานะ ตำแหน่ง หน้าตา แม้แต่ความรัก นายก็ราบรื่นกว่าคนอื่นเขา”

เป็นคนเหมือนกันแต่คนละชีวิตนี่นะ

“ของนายก็ไม่แย่นะ ที่นายล้มเหลวจากความรักนั่นก็เพราะนายทำตัวเอง ไม่ฟังคำเตือน ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ถ้านายฟังคำเตือนนะ ไม่แน่ว่าลูกของนายอาจจะโตจนทำอะไรได้เองแล้วก็ได้”

พูดถึงลูก สายตาของนฤเบศวร์ก็เปลี่ยนไป เขาถามพัฒน์：“นายกับเทวิกาก็รับใบสมรสมาระยะหนึ่งแล้ว คิดจะจัดงานแต่งงานเมื่อไหร่? เมื่อไหร่จะมีลูกให้มาเล่นกันล่ะ? พัฒน์ ฉันจองตำแหน่งพ่อบุญธรรมล่วงหน้าได้ไหม?”

“นฤเบศวร์ นายลืมความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคนหรือเปล่า? นี่นายถึงกับอยากจะเป็นพ่อบุญธรรมของลูกฉัน การจะเป็นพ่อบุญธรรมได้ไม่ใช่ว่าแค่เรียกชื่อก็เป็นได้หรอกนะ”

นฤเบศวร์หัวเราะ：“ถึงแม้พวกเราทั้งสองจะไม่ถูกกัน แต่ความจริงก็ไม่ได้โกรธแค้นอะไรขนาดนั้นนี่ ถ้าเจอเรื่องที่ต้องขอความช่วยเหลือ ฉันก็จะช่วยนาย กรณีเดียวกัน นายก็คงจะไม่ยืนนิ่งไม่ช่วยหรอก แล้วทำไมฉันจะเป็นพ่อบุญธรรมให้ลูกนายไม่ได้ล่ะ?”

“ว่ากันตามความสัมพันธ์ของเมียนายและกนกอรล่ะก็ กนกอรต้องอยากเป็นแม่บุญธรรมอย่างแน่นอน เธอเป็นแม่บุญธรรม พ่อบุญธรรมก็ต้องเป็นฉันน่ะสิ！”

นฤเบศวร์แสดงความคิดของตัวเองออกมาอย่างเผด็จการ เพราะยังไงซะ เขาก็ต้องเข้าคู่กับกนกอร

“วางใจเถอะ ในเมื่อฉันเป็นพ่อบุญธรรมให้ลูกนาย ก็ไม่มีทางให้เขาเสียเปรียบหรอก พวกนายสองคนผัวเมียถ้ามีลูกสาวล่ะก็ รอลูกโตจนแต่งงานได้แล้ว ฉันจะเตรียมสินสมรสไว้ให้อย่างดี แต่ถ้ามีลูกชายล่ะก็ รอเขาแต่งงาน ฉันจะมอบคฤหาสน์ให้เขาหนึ่งหลัง รถสุดหรูราคาเหยียบล้านหนึ่งคัน ไม่ให้เขาเรียกพ่อบุญธรรมไปเฉยๆแน่”

ยศพัฒน์อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “เพื่อจะเข้าคู่กับกนกอร นายนี่ทุ่มสุดชีวิตเหมือนกันนะ นฤเบศวร์ คนอย่างนายความจริงแล้วเป็นคนใช้ความรู้สึกนำนะ ได้ อีกไม่กี่ปีข้างหน้า รอฉันมีลูก จะให้ลูกเรียกนายว่าพ่อบุญธรรม”

“อีกไม่กี่ปีข้างหน้า? หมายความว่าช่วงนี้ยังไม่คิดจะมีลูกเหรอ?”

นฤเบศวร์ถามด้วยสีหน้าจริงจัง

“นายอย่าว่าแต่ฉันใช้ความรู้สึกนำเลย นายไม่มีเวลาที่ใช้ความรู้สึกนำบ้างหรือไง? แค่เกี่ยวโยงไปถึงเทวิกาของนาย นายก็คงไม่สนอะไรแล้ว ยศพัฒน์ ในที่สุดนายก็มีจุดอ่อนสักที ต่อไปถ้าคิดจะรับมือกับนาย......”

นฤเบศวร์พูดถึงตรงนี้ก็หยุดไป

เขานึกถึงฐานะที่แท้จริงของเทวิกาขึ้นมา ลูกสาวคนโตตระกูลสาระทาแห่งเมืองซูเพร่าเลยนะ อำนาจของตระกูลสาระทา เขาก็เคยเจอมาแล้ว

ถ้าเขากล้าแตะต้องเทวิกาล่ะก็ คงจะมีเรื่องบาดหมางพร้อมกันทั้งตระกูลอริยชัยกุลและตระกูลสาระทาแน่ แม้แต่ฝั่งของบ้านกนกอร คงจะไม่ปล่อยเขาไว้แน่

“วิกาต้องกลับไปเมืองซูเพร่าสืบทอดตำแหน่งทายาท ภายในระยะเวลาสั้นๆนี้ พวกเราเลยไม่ยังไม่วางแผนที่จะมีลูก นายหาเงินไว้เยอะๆ รอคู่ฉันมีลูกหลายคน นายจะได้ส่งคฤหาสน์ให้หลายหลัง”

นฤเบศวร์：“.…..นายยังคิดอีกว่าจะมีหลายคน?”

“ตอนนี้ยังไม่กำหนดว่าจะมีกี่คน นายเตรียมเงินไว้ให้พร้อมก็พอ”

นฤเบศวร์：“.…..”

ศัตรูคู่แค้นเขาคงไม่คิดจะหาเงินจากเขาด้วยการมีลูกหรอกใช่ไหม?

แต่ว่า เขาได้คำตอบที่เขาต้องการแล้ว ในใจก็มีแผนแล้วด้วย

ในสองปีนี้ เขาจะจีบกนกอรให้ติด ทำให้กนกอรแต่งเป็นภรรยาเขาใหม่อีกครั้ง หลังจากนั้นพวกเขาคู่สามีภรรยาก็จะมีลูกตัวน้อยๆออกมา แค่นี้เขาก็จะแซงยศพัฒน์ได้

ฮ่าๆ แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว

ยศพัฒน์：……ไอ้น้อง พรุ่งนี้นายก็จะไปหย่าแล้ว！