รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 34

ยศพัฒน์ออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นนฤเบศวร์กำลังคุยอะไรกับเทวิกาอยู่ ก็รีบเดินเข้าไปทันที

“นฤเบศวร์ นายทำอะไร？”

ยศพัฒน์ดึงเทวิกามาอยู่ข้างหลัง แล้วก็จ้องเขม็งไปที่นฤเบศวร์

นฤเบศวร์ยิ้มแล้วพูดว่า “พัฒน์ น่าจะตื่นเต้นขนาดนี้ไปทำไมกัน กลัวว่าฉันจะกระชากหน้ากากนายออกงั้นเหรอ? ฉันจะบอกอะไรให้นะพัฒน์ นายนี้ช่างเป็นคนไม่ซื่อสัตย์เลยจริงๆ นี่ขนาดแต่งงานกับเขาแล้วยังไม่ยอมให้เขารู้อีกว่านายเป็นคนยังไงกันแน่”

“นายดูสิพี่สะใภ้ตัวน้อยหน้าซีดเป็นกระดาษไปแล้ว มันเป็นเพราะนายคนเดียว”

พอนฤเบศวร์พูดจบ ก็หัวเราะชอบใจ พร้อมกับชูแก้วให้เทวิกาและหันหลังเดินกลับออกไป

เขาทำตามเป้าหมายสำเร็จแล้ว

ก็จะไม่อยู่ดูละครต่อ เพราะเกรงว่ายศพัฒน์จะโมโหมากจนฉีกเขาเป็นชิ้นๆ ตรงนี้เลย

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้กลัวยศพัฒน์ แต่เขาก็ไม่อยากทะเลาะอะไรกับยศพัฒน์ เขากลัวว่าถ้าเกิดไปเผลอทำร้ายเขาเข้า เปรมาจะเสียใจและมาโทษเขา

ยศพัฒน์หันหน้ามามองใบหน้าที่ซีดเผือดของเทวิกา เขายื่นมือไปลูบหน้าเธอด้วยความเสียใจ แต่เธอก็หลบ

“พี่พัฒน์ ที่คุณเบศวร์พูดมันคือเรื่องจริงไหม？”

“วิกา พี่ไม่ได้ตั้งใจจะหลอกเธอนะ แต่แค่กลัวว่า……”

เทวิกาห้ามไม่ให้ยศพัฒน์อธิบายอะไรต่อ เธอพูดว่า “พี่พัฒน์ ฉันขอกลับก่อนได้ไหม？”

วุ่นวายเกินไปแล้ว

สำหรับเธอแล้ว ข่าวนี้มันน่าตกใจเกินไป เธอต้องกลับไปทำความสงบก่อน

ยศพัฒน์เป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลอริยชัยกุล เป็นเจ้าของบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ป และไม่ใช่เป็นผู้ช่วยของประธานบริษัท

ที่แท้ คนที่เธอรู้จักมา 11 ปี ก็ยังเป็นแค่คนแปลกหน้าเท่านั้น

“เดี๋ยวฉันไปส่ง”

ยศพัฒน์จับมือเทวิกาเอาไว้ ไม่ให้เธอกลับไปคนเดียว แล้วก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาคนขับรถของตัวเอง ให้เขามารับที่โรงแรมเมเปิลทันที

เทวิกาก็รู้ตัวตนของเขาแล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังอีกต่อไป

“วิกา”

“พี่พัฒน์ พี่ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแหละ รอให้ฉันสงบลงก่อนแล้วค่อยคุยกัน”

สัญญา ยังไงก็ต้องเป็นโมฆะ

เธอไม่มีปัญญาจ้างคุณชายใหญ่ของตระกูลอริยชัยกุลดอกนะ

ยศพัฒน์มองเธออย่างลึกซึ้ง สุดท้ายเขาก็ไม่พูดอะไรอีก ได้แค่ลูบผมเธอเบาๆ เท่านั้น

……

ที่บ้านตระกูลไชยรัตน์

ไฟในห้องอ่านหนังสือชั้น 2 ยังคงสว่างอยู่

เปรมากำลังยุ่งวุ่นวายกับเรื่องงานของตัวเอง

แล้วก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“เข้ามา”

แล้วพ่อบ้านก็ผลักประตูเข้ามา

“คุณหนูครับ คุณชายเบศวร์มาที่นี่ รอคุณอยู่ที่ชั้นล่างครับ”

เปรมาตอบรับและพูดว่า “ฝากบอกเขาหน่อยว่าเดี๋ยวฉันลงไปค่ะ”

พ่อบ้านตอบรับและหันหลังเดินลงไป

เปรมาวางปากกาในมือลง และเดินออกมาจากห้องอ่านหนังสือ กลับไปที่ห้องของตัวเองแล้วเปลี่ยนเป็นชุดเดรสยาวที่เรียบร้อย แต่งหน้าแต่งตัวหน้ากระจก พอแน่ใจแล้วว่าตัวเองสวยบริสุทธิ์ ก็เดินลงไปชั้นล่าง

นฤเบศวร์นั่งอยู่บนโซฟา บนโต๊ะกาแฟตรงหน้าเขามีช่อดอกกุหลาบ และข้างช่อดอกไม้นั้นมีกล่องผ้าสีแดงขนาดใหญ่

พอได้ยินเสียงฝีเท้าเขาก็หันหน้าไป แล้วก็ยืนขึ้นทันที สายตาที่มองมาที่เปรมานั้นมีแต่ความชื่นชอบ

เปรม์ของเขาสวยที่สุดแล้ว แม้จะใส่แค่ชุดเดรสธรรมดาก็ยังสวย

สวยกว่าคู่แต่งงานสายฟ้าแลบของยศพัฒน์ตั้งเยอะ