รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 341

เทวิกาหยุดลง เผยรอยยิ้มทางธุรกิจเล็กน้อย ทักทายไปทางอินทัช: “ผู้ช่วยอินทัช”

อินทัชไม่ได้ยิ้มตอบ แต่เขาพยักหน้าให้เธอ ด้วยสีหน้าอ่อนโยน ถือเป็นการตอบรับการทักทายของเทวิกา

คิดว่าเขาจะเดินผ่านไป เทวิกาจึงเปิดทางให้เขา

แต่อินทัชไม่ได้ขยับไปไหน ยืนมองเทวิกาที่กำลังหอบกองเอกสารไปทำลายอยู่ตรงนั้น ถามเธอขึ้น: “นี่คุณกำลังจะทำอะไรครับ?”

“พี่เล็กบอกว่าเอกสารพวกนี้ใช้ไม่ได้แล้ว ให้ฉันเอาไปทำลายน่ะค่ะ”

“มันเป็นหน้าที่ของคุณเหรอ?”

เทวิกาชะงักเล็กน้อย งานของเธอระบุเอาไว้ว่าเธอเป็นผู้ช่วยของผู้จัดการxx แต่ผู้จัดการxxหน้าตาเป็นยังไง เธอก็ไม่รู้ ตั้งแต่เธอเข้ามาจนถึงตอนนี้ยังไม่เคยได้เจอผู้บังคับบัญชาของเธอสักครั้งเลย

ถามคนอื่นๆถึงได้รู้ว่าผู้บังคับบัญชาของเธอออกไปทำงานข้างนอก ยังไม่กลับมา

ดังนั้น ขอบเขตงานของเธอในตอนนี้ยังไม่มีข้อสรุปที่แน่นอน ใครอยากให้เธอทำอะไร เธอก็ทำอันนั้นแหละ

“ช่วงนี้ฉันยังไม่มีงานอื่นให้ทำ ก็เลยช่วยพี่เล็กไปก่อนค่ะ”

ได้ฟังคำตอบของเทวิกา อินทัชจ้องเธออยู่สักพัก ตอนที่ทุกๆคนกำลังประหม่าสุดขีด อินทัชก็พูดขึ้นนิ่งๆ: “อืม พนักงานใหม่ต้องเรียนรู้เยอะๆ ลงมือทำให้มาก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสำคัญหรือไม่สำคัญ ถ้าได้ทำด้วยตัวเอง ยังไงก็คงได้เรียนรู้อะไรบ้าง”

ไม่มีใครเริ่มทำเรื่องใหญ่ๆตั้งแต่เริ่มต้นหรอก ต่างก็เริ่มจากเรื่องเล็กๆ

ไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์ของใครล้วนแต่เริ่มจากศูนย์กันทั้งนั้นแหละ

เทวิกาก็คิดอย่างนี้ เธอขอบคุณอินทัช: “ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะค่ะผู้ช่วยอินทัช”

“แต่ว่า ก็อย่าหัวอ่อนเกินไป จนโดนคนเอาเปรียบล่ะ ที่บี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ปน่ะถ้ามีใครแอบขี้เกียจรังแกพนักงานใหม่ คนพวกนั้นจะโดนไล่ออกจากบริษัททันที”

ที่อินทัชพูดอย่างนี้ แสดงว่าเขาได้ยินอะไรมาเยอะ

พี่เล็กถึงกับเหงื่อซึม แม้แต่รินรดาเองก็หน้าซีดเผือดไปด้วย

ผู้ช่วยอินทัชกับผู้บริหารระดับสูงมากมายคงเห็นพฤติกรรมเมื่อกี้ของทั้งสองคนแล้วสินะ จะรักษาหน้าที่การงานเอาไว้ไม่ได้หรือเปล่าเนี่ย?

เทวิกายิ้ม พูดขึ้น: “ขอบคุณค่ะผู้ช่วยอินทัช ฉันไม่โดนใครรังแกตามอำเภอใจหรอกค่ะ”

อินทัชเห็นเธอสงบนิ่งไม่สะทกสะท้าน จึงชื่นชมอยู่ในใจ: สมแล้วที่เป็นเถ้าแก่เนี้ย แสดงละครได้อย่างเฉียบแหลม ความสงบนิ่งเช่นนี้แทบไม่แตกต่างจากบอสเลย

อินทัชเบ้ปาก มองไปทางพี่เล็กกับรินรดาอีกครั้ง แม้กระทั่งตอนที่เขาเผชิญหน้ากับเทวิกาก็ยังต้องระมัดระวัง กลัวว่าจะโดนเถ้าแก่เนี้ยที่ออกตรวจตรานอกเครื่องแบบจับจุดอ่อนได้ แต่คนพวกนี้กลับกล้าที่จะเอาเปรียบทำให้เถ้าแก่เนี้ยได้รับความลำบากอย่างเหิมเกริม อากาศตอนนี้คงร้อนไม่พอสินะ คิดว่าหางานมันง่ายนักใช่ไหม?

“ไปทำงานเถอะ”

เทวิกาแสดงละครได้อย่างแนบเนียน แต่อินทัชแสดงได้สมบทบาทยิ่งกว่า ใครๆก็มองไม่ออกว่าอินทัชแสดงความนอบน้อมเทวิกาอยู่ลางๆ

เทวิกาเดินหอบเอกสารกองนั้นไปทำลายแล้ว

อินทัชยืนอยู่ที่เดิมด้วยท่าทีนิ่งเฉยเย็นชา ไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงชั่วครู่ก็เดินออกไปเช่นกัน

แค่เขาเดินไป คนภายในห้องเอาแต่มองกันไป มองกันมา ต่างก็เข้าใจความคิดในสายตาของอีกฝ่าย

พี่เล็กดึงทิชชูมาเช็ดเหงื่อที่ผุดออกมาจากบนหน้าผากหลายต่อหลายครั้ง

ต่อให้เธอฝันก็ยังคิดไม่ถึงว่าผู้ช่วยอินทัชจะพาผู้บริหารระดับสูงตระเวนสังเกตการณ์มาถึงชั้นสาม นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย

นึกถึงตอนที่พวกเขาได้ขึ้นมาจากชั้นหนึ่ง ตามปกติแล้วจะมีบางคนที่ดูมีความสามารถโดดเด่น แต่สุดท้ายกลับไม่ได้เลื่อนขั้น ทุกคนจึงพากันคิดว่าคนที่ได้เลื่อนขั้นคงมีคนหนุนหลังอยู่สินะ ตอนนี้ดูแล้วไม่ใช่ว่ามีคนหนุนหลังหรอก เป็นพวกผู้บริหารระดับสูงต่างหากที่มาดูลักษณะการทำงานของพวกเขาอย่างเงียบๆ

สังเกตการณ์ลักษณะท่าทีของพวกเขาอย่างลับๆ

ความสามารถที่พอๆกันของคนสองคน คนที่มีบุคลิกที่ดีคงได้เลื่อนขั้นสินะ

เทวิกาไม่รู้ว่าทุกคนคิดยังไง เธอฺอยู่ที่หน้าเครื่องทำลายกระดาษ หลังจากดูเอกสารเหล่านั้นอย่างจริงจังหนึ่งรอบ ถึงได้เริ่มทำลายเอกสารพวกนั้น

ข้อมูลภายในบริษัท ไม่ว่าจะมีหรือไม่มีประโยชน์ ก็ห้ามเล็ดลอดออกไปนอกบริษัทเด็ดขาด ถ้าไม่เก็บรักษาเอาไว้ ก็ต้องทำลายทิ้งไป

ภายใต้ฟ้าเดียวกัน คนที่ต่างกันอยู่กันคนละสถานที่กำลังทำเรื่องที่ไม่เหมือนกัน