รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 350

ตอนที่ยศพัฒน์กลับมาที่ห้อง เทวิกาอาบน้ำเสร็จแล้ว

เธอใส่ชุดนอน นั่งพิงหัวเตียง ในมือกำลังเปิดอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง เห็นเขาเข้ามา เธอจึงยิ้มถาม: “เจ้าสองไปแล้วเหรอ?”

“ไม่รู้เขากลับไปหรือเปล่า ผมไม่มีเวลามากมายนอนเป็นเพื่อนเขาที่โซฟาหรอก”

ยศพัฒน์เดินเข้ามา ก้มตัวลง จูบไปที่ข้างแก้มเทวิกา “ที่รัก หอมจัง”

กำลังจะทิ้งตัวลงไป ก็โดนเทวิกาผลักออก

“ไปอาบน้ำ”

“ก็ได้ คุณรอผมก่อน ผมอาบแป๊บเดียว”

ยศพัฒน์ยังขโมยจุ๊บไปที่ริมฝีปากเธอด้วย ถึงได้ไปอาบน้ำอย่างเบิกบาน

ค่ำคืนนี้สำหรับสองสามีภรรยาวัยหนุ่มสาวแล้ว มันเต็มไปด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน

แต่สำหรับชายแก่บางคน นั่นกลับเต็มไปด้วยความทรมาน

ไซม่อนที่ออกไปทำงานนอกสถานที่มาหลายวัน ช่วงพลบค่ำได้นั่งเครื่องบินส่วนตัวกลับมาที่เมืองซูเพร่า

เนื่องจากเหนื่อยมาก เขาจึงไม่ได้กลับไปที่บริษัทอีก แต่มุ่งหน้ามาที่บ้านทันที

หลังจากมาถึงบ้าน ก็มีงานที่บ้านอีกกองหนึ่งที่ต้องการให้เขาซึ่งเป็นผู้ดูแลจัดการ

จัดการเรื่องงานบ้านเสร็จ พลอยไพลินที่ได้ยินข่าวก็มาทันที เขาจึงพยายามทำให้ตนเองต้อนรับพลอยไพลินด้วยความกระปรี้กระเปร่า

พลอยไพลินรอคอยให้ไซม่อนกลับมาอยู่ตลอด เพื่อไซม่อนแล้วเธอยังเคยไปหาประยสย์ระหว่างวันเลย

เธอกับประยสย์ไม่ลงรอยกัน คนทั้งเมืองซูเพร่ารู้ดี ถ้าเธอแต่งเข้ามาในตระกูลสาระทา ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับประยสย์ก็จะเป็นแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยง แม่เลี้ยงที่อายุมากกว่าลูกเลี้ยงเพียงสองปี ระหว่างแม่ลูกจะมีสงครามอะไรกัน คนโง่ๆก็ยังเดาได้

ดังนั้นคนสองคนที่ไม่ลงรอยกัน ทุกคนต่างรู้อยู่แก่ใจ ภายใต้สถานการณ์ปกติ พลอยไพลินไม่มีทางไม่หาประยสย์ ส่วนประยสย์ยิ่งไม่ยินยอมจะเจอเธอด้วย

ตอนนี้ไซม่อนกลับมาแล้ว พลอยไพลินจะพลาดโอกาสไปได้ยังไง คืนนี้เธอต้องค้างที่ตระกูลสาระทาให้ได้

ตอนนี้ เป็นช่วงยามวิกาล ห้องที่อยู่กลางคฤหัสน์ของตระกูลสาระทา นอกจากเจ้าของบ้านกับพลอยไพลินที่ยังไม่นอน คนอื่นๆ รวมไปถึงบรรดาคนรับใช้เข้าสู่ห้วงนิทรากันแล้ว ต่อให้ยังไม่หลับ ก็ไม่มีใครออกมาเดินเพ่นพ่านหรอก

พลอยไพลินให้ผลประโยชน์แก่พวกเขาไปไม่น้อย สื่อให้พวกเขารู้ว่าคืนนี้ต้องอยู่ในห้อง ถ้าฟ้าไม่ถล่ม ก็ห้ามออกมาเป็นก้างขวางคอเด็ดขาด

“ไซม่อนคะ ดึกมากแล้ว คุณเพิ่งกลับมาคงเหนื่อยแย่ ฉันพาคุณไปพักผ่อนที่ห้องนะคะ”

พลอยไพลินดูๆเวลา คาดว่าประยสย์ใกล้จะกลับมาแล้ว จึงคิดจะโน้มน้าวให้ไซม่อนกลับไปพักผ่อนที่ห้องอย่างเอาใจใส่

อย่างดีที่สุดก็ให้ประยสย์เห็นพวกเขาเข้าห้องไปด้วยกัน เห็นพวกเขาดับไฟในห้อง รับรองว่าประยสย์ต้องโมโหแน่ๆ ทั้งยังทำให้ญาณินยิ่งหมดหวัง ยอมหย่ากับไซม่อนอย่างไม่ลังเล

ตอนกลางวันพลอยไพลินโดนประยสย์ยั่วโมโหไปหนึ่งรอบ หลังกลับมาถึงบ้าน จึงปรึกษากับพ่อ เรื่องจัดเตรียมผู้กล้าตายไปลอบฆ่าประยสย์ แค่ประยสย์ตาย ต่อให้เนตรดาวกลับมาที่ตระกูลสาระทา นั่นก็ไม่ได้สร้างความกังวลใจอะไรให้เธอเลย

เนตรดาวเติบโตอยู่ที่เมืองแอคเซสซ์ ผ่านไปยี่สิบกว่าปีแล้วก็ยังไม่เคยสัมผัสกับการทำธุรกิจ แค่เปิดร้านกาแฟที่อาศัยการบริการเป็นหลัก เดิมทีก็ไม่มีความสามารถที่จะรับช่วงต่อโอเอ กรุ๊ปที่ยิ่งใหญ่ได้อยู่แล้ว ต่อให้เนตรดาวแต่งงานกับตระกูลอริยชัยกุลที่มีอิทธิพลที่สุดของเมืองแอคเซสซ์ก็ตาม

มือของตระกูลอริยชัยกุลจะยาวขนาดไหนเชียว?

น้ำไกลมันดับไฟใกล้ไม่ได้หรอกนะ

เพียงแค่ประยสย์ตาย ญาณินก็จะท้อแท้สิ้นหวัง ไม่มีลูกชายแล้ว เธอมีแต่จะยิ่งเกลียดไซม่อน เมื่อสองสามีภรรยาหย่ากัน เธอจะได้แทนที่ตำแหน่งนั้นพอดี และจะไม่มีอะไรมาขัดขวางตำแหน่งของลูกเธอด้วย

แน่นอนว่า หน้าที่สำคัญในตอนนี้ เธอต้องนอนกับไซม่อนก่อน เช่นนั้นถึงจะมีลูกได้

พ่อเงียบขรึม ไม่ได้ตอบเธอแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ