รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 359

เทวิกายิ้มเบิกบาน รอยยิ้มนั้นสดใสเปรียบได้กับดอกไม้ในสวน

คิดไม่ถึงว่ายศพัฒน์มอบดอกไม้เหนือกว่านฤเบศวร์อีกระดับหนึ่ง

ในความเป็นจริง ที่เขาพูดก็มีเหตุผล

ทุ่งดอกไม้ที่นฤเบศวร์จัด โดนแดดส่องทั้งวัน จนสามารถกลายเป็นฟืนได้จริงๆ

ดอกไม้เต็มสวนที่พัฒน์มอบให้เธอ เป็นแบบกระถางดอกไม้ ปกติรดน้ำ ใส่ปุ๋ย พรวนดิน ดอกก็จะบานทุกปี และอยู่ได้นาน

มิลินท์ที่มาช่วยเทวิกาแต่งหน้า เห็นดอกไม้เต็มสวน ก็รู้สึกตะลึงอย่างยิ่ง เมื่อรู้ว่ายศพัฒน์ส่งมอบให้เทวิกา เธอเหลือบมองไปที่กษิดิที่มาพร้อมกับเธอ

พูดว่า: “เป็นพี่น้องครอบครัวเดียวกัน พวกคุณได้รับการศึกษาเหมือนกัน ทำไมพี่พัฒน์ถึงเก่งขนาดนี้ คุณเหมือนท่อนซุงเลย คุณจะพลิกตัวได้ก็ต่อเมื่อต้องเตะเท้าใส่เท่านั้นแหละ แถมคุณยังกลิ้งไม่ได้เลยด้วยซ้ำ”

กษิดิพูดอย่างงงงวย “ผมทำอะไรผิดอีกล่ะ?”

เขาแย่กว่าพี่ชายเล็กน้อย ก็คงไม่ถึงกับเหมือนดั่งท่อนซุงหรอกมั้ง?

พี่น้องในครอบครัวเขาสิบคน แต่ละคนเป็นคนที่เก่งและโดดเด่นในหมู่ผู้คน ฉลาดเป็นกรด

มิลินท์เห็นชัดเจนขนาดนี้แล้ว เขาก็ไม่ตอบสนองกลับมา โกรธเขามาก และเดินไปที่เทวิกา

กษิดิรับรู้ด้วยการตอบสนองที่รวดเร็ว มิลินท์เมื่อสักครู่ยังพูดคุยและยิ้มแย้มกับตน จู่ ๆก็เปลี่ยนสีหน้าเฉยเลย

เมื่อก่อนทำไมเขาไม่เคยรู้เลยว่ามิลินท์เปลี่ยนสีหน้าได้เร็วพอๆกับการพลิกหน้าหนังสือ?

“วิกา ให้ฉันทำงานให้เสร็จก่อน คุณค่อยมาชมดอกไม้ต่อนะ”

ลินท์กำลังโกรธผู้ชายบื้อ ๆอย่างกษิดิเธอเก็บอาการได้อย่างรวดเร็ว เมื่อเดินไปตรงหน้าเทวิกาสองสามีภรรยา เธอก็ไม่มีอารมณ์โกรธแล้ว

“โอเค”

เทวิกากังวลว่าตนจะไปสาย รีบตามมิลินท์เข้าห้องไป

หลังจากที่สองสาวเข้าไปในห้อง กษิดิเดินมา แล้วคุยกับเหล่าพี่น้องว่า: “เมื่อกี้มิลินท์เป็นอะไรไป? ผมทำอะไรผิดอีกเหรอ? ชอบชมพี่แล้วดูแคลนผม แล้วก็เป็นพี่ชายผมจึงเลื่อมใสจากใจ ถ้าเป็นคนอื่นนะ ผมคงต้องไปทะเลาะกับคนเขาแล้ว”

ณภัทรอยากจะพูดบางอย่าง ก็ถูกเซทท์ห้ามเอาไว้ ณภัทรมองไปที่พี่สาม เห็นพี่สามยังขยิบตาไม่หยุด คำที่เขาอยากจะพูดแต่ก็ต้องเก็บเอาไว้

ยศพัฒน์กับน้องชายบื้อๆคนนี้ แม้จะพูดเขาขี้เกียจจะพูดด้วยแล้ว

เขาพูดเบาๆ: “นายไปคิดดูเองสิ”

จากนั้นก็หันหลังกลับเข้าไปในบ้าน

กษิดิ：“……”

ธนัทคือแขก แล้วก็ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุอะไรเลย เมื่อเห็นใบหน้าที่ไม่เข้าใจของกษิดิ ก็พูดด้วยความหวังดีว่า: “คุณชายรอง ฉันคิดว่าคุณลินท์กำลังอิจฉา คุณกับคุณลินท์ไม่ใช่คู่รักกันหรือ? คุณไม่ให้มอบดอกไม้ให้คุณลินท์เลยใช่ไหม?”

กษิดิพูดจากสัญชาตญาณ: “ในบ้านเรามีดอกไม้เยอะขนาดนั้น จำเป็นต้องให้อีกเหรอ? เธอชอบดอกไหน ก็เด็ดออกมาก็สิ้นเรื่อง”

ธนัท：“……”

มองดูเขามาเป็นเวลานาน ธนัทพูดอย่างอิจฉาว่า: “คนแบบคุณนี้ยังมีผู้หญิงมาชอบอีกเนอะ แล้วเป็นคู่รักที่คนโสดอย่างผมอิจฉาด้วย”

ทันใดนั้นกษิดิพูดอย่างอวดดีว่า “ฉันกับลินท์รักกันมาตั้งแต่เด็กๆ รู้จักกันตั้งแต่ยังเล็ก”