รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 360

ทางฝั่งของเทวิกาเต็มไปด้วยความสุข พ่อแม่ผู้ให้กำเนิดเธอทางฝั่งตระกูลสาระทา ในเวลานี้กลับอลม่านวุ่นวาย

พูดถึงเรื่องเมื่อวาน เดิมทีชลอยากสืบหาเรื่องนี้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ใครจะรู้เมื่อเขาเข้ามาในห้องของพี่ชาย ก็ได้กลิ่นน้ำหอมปลุกเซ็กส์ แม้ว่าเขาเปิดประตูหน้าต่าง ให้อากาศถ่ายเท กลิ่นนั้นก็ใช่ว่าจะหายไปอย่างหมดจดในทันที

และเป็นกรรมของพลอยไพลิน เพื่อให้ไซม่อนตกหลุมพราง ชนิดที่หนีไปไหนไม่ได้ ให้แม่ช่วยเธอทำกลิ่นน้ำหอมปลุกเซ็ก เป็นผลให้กลิ่นหอมไม่สามารถหายไปได้ในทันที

ชลได้กลิ่นนั้น บวกกับการวิกลจริตของพลอยไพลิน แค่อยากมีอะไรด้วยกับเขา เดิมทีเขาก็ไม่ใช่สุภาพบุรุษ เที่ยวเตร่กับผู้หญิงนอกบ้านลับหลังภรรยาไม่รู้กี่คนแล้ว เมื่อพลอยไพลินริเริ่ม เขาก็โดนยาพิษ ทั้งสองคนกลับมีความสัมพันธ์กันอย่างไม่เกรงใจใคร

เนื่องจากธรรมชาติของฤทธิ์ยา สองคนมีอะไรกันเกือบทั้งคืน จนกระทั่งทั้งคู่หมดแรง จึงนอนลงกับพื้นแล้วผล็อยหลับไป

รุ่งสาง คนใช้ที่มีหน้าที่ทำความสะอาด เห็นประตูผู้นำตระกูลเปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง คนใช้เคาะประตู เดิมคิดจะเข้าไปทำความสะอาดให้ แต่ไม่มีเสียงตอบรับ

ยังไม่ได้รับความยินยอม คนใช้คนนั้นก็ไม่กล้าเข้าไป

จึงทำความสะอาดที่อื่นไปก่อน

จนกระทั่งสองสามีภรรยาตื่นขึ้นมา

สองสามีภรรยาอายุมากแล้ว นอนเร็วตื่นสาย ขณะที่พวกเขากำลังลุกขึ้น ก็เป็นเวลา 09.00 น. แล้ว

เมื่อผ่านประตูห้องของลูกชายคนโต เห็นประตูห้องเปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง คุณย่าบอกกับสามีว่า: “ไซม่อนเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้จักปิดประตูห้อง”

พูดจบ เธอก็หยุด อยากจะช่วยปิดประตูให้ลูกชายคนโต และเธอก็ยังเรียกด้วย: “ไซ่ม่อน ลูกยังอยู่ในห้องใช่ไหม?”

ไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากลูกชายคนโต คุณย่าจึงโผล่หน้าเข้ามาดู เมื่อเห็นเช่นนี้ ไม่ได้การแล้ว เธอตกใจกระแทกไปปิดประตู ใบหน้าแก่ๆของเธอก็แดงขึ้น

“เกิดอะไรขึ้น?”

คุณปู่ถามอย่างงงงวย “คุณเห็นอะไรเหรอ? ทำไมหน้าแดงอย่างนั้น?”

“บัดสีเกินไปแล้ว ไซ่ม่อนกับพลอยไพลินบัดสีเกินไปแล้ว อยู่กันบนพื้น……”

คุณย่าจู่ ๆ ก็หยุดพูด

เมื่อสักครู่เธอมองแวบเดียว เห็นทั้งสองคนนอนอยู่บนพื้น ด้วยเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่ง แต่ผู้ชายคนนั้น ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ลูกชายคนโต แต่เสื้อผ้าดูเหมือนจะเป็นของเจ้าสาม

เนื่องจากช่วงวัยรุ่นมัวยุ่งกับธุรกิจ จึงละเลยลูกชายคนเล็ก ลูกชายคนเล็กโตมากับการเลี้ยงดูจากพี่ชายคนโต คุณย่าก็รู้สึกผิดต่อเจ้าสาม ตอนนี้คนที่เอ็นดูมากที่สุด และคนที่เธอเข้าข้างมากที่สุดก็คือเจ้าสาม

ดังนั้นชลสวมเสื้อผ้าชุดไหนอยู่ทุกวัน คุณย่าก็รู้หมด

คิดถึงตรงนี้ เธอรีบผลักประตูออกไป แล้วก็เดินเข้าไป

คุณปู่ก็ตามเธอเข้าไป เห็นภาพบัดสีบนพื้น คุณปู่ก็โมโหมากทันที และตะโกนเสียงดังว่า: “ชล!”

คุณย่าก็ตกใจ และโมโห เธอห้ามไม่ทัน ขณะที่เธอตระหนักได้ว่ามันผิดปกติ คนอื่นๆได้ยินเสียงสามีเธอตะโกน ก็ออกมาดูตามเสียง

วิ่งอย่างรวดเร็ว ก็เห็นความวุ่นวายอยู่ในห้อง

จากนั้น พวกเขาก็ตกใจ

เกิดอะไรขึ้น?

ไม่คิดว่านายสามจะมั่วโลกีย์กับพลอยไพลินอยู่ในห้องของผู้นำตระกูลแถมยังนอนหลับอยู่บนพื้น แต่เมื่อเห็นพวกเขาบ้าคลั่งเกินไป หมดเรี่ยวแรง แม้แต่เรี่ยวแรงจะปีนขึ้นเตียงก็ไม่มี ใช้พื้นเป็นเสื่อ และหลับไปเช่นนี้

ว่ากันว่าคนเราเมื่อตัดสินใจอะไรไปแล้วจะไม่กลับไปทำนิสัยเก่า แต่นายสามกลับมาทำนิสัยเก่าๆในบ้านผู้นำตระกูล ไม่แปลกใจเลยที่ คุณปู่จะโกรธมาก

“ปิดประตู!”

คุณย่าตะโกนด้วยใบหน้าที่มืดมน

คนรับใช้คนนั้นมีสติกลับมา รีบปิดประตูห้อง แล้วก็หันหลังวิ่งลงไปชั้นล่าง

ทางฝั่งบ้านใหญ่ก็มีสายสืบของบ้านสาม

เรื่องใหญ่ขนาดนี้ คนที่มาเห็นก็มีหลายคน ไม่นาน ทางฝั่งบ้านสามก็รู้แล้ว

เมื่อคืนคุณนายสามรอสามีกลับมา รอจนกระทั่งกลางดึกก็รอไม่ไหว จึงผล็อยหลับไป

ทันใดนั้นก็ได้ยินว่าสามีไม่ใช่ไม่กลับ แต่ไปที่บ้านใหญ่ทางนู้น แถมยังไปหลับนอนกับพลอยไพลินในห้องของพี่ชาย เห็นสถานการณ์แล้ว ทั้งสองคนคงจะมั่วโลกีย์กันทั้งคืน

ถ้าหากผู้นำตระกูลอยู่บ้าน ให้นายสามมีความกล้าล้นฟ้า เขาก็ไม่กล้าที่จะแตะแม้แต่นิ้วมือของคุณพลอยไพลิน

“โอเค”

หลังจากที่เจนสันวางสาย ก็รีบไปหาไซม่อนอย่างรีบร้อน ไซม่อนกำลังติเตียนประยสย์อยู่ที่ห้องทำงานประธานบริษัท เมื่อเห็นเจนสันเคาะประตูและเข้ามา ไซม่อนก็ฝืนใจเปลี่ยนสีหน้าที่อ่อนโยน และพูดอย่างใจดีว่า “เจน มาแล้วเหรอ”

ส่วนไซม่อนมักจะตำหนิประยสย์ที่บริษัทอยู่ตลอด เจนสันก็เห็นจนมันไม่ใช่เรื่องแปลกแล้ว ก็รู้ว่าคุณลุงกำลังเล่นละครให้พวกเขาดูอยู่

ด่าประยสย์อย่างรุนแรงแค่ไหน ประยสย์ยังสามารถรักษาตำแหน่งของนายน้อยได้อย่างมั่นคง?*

“คุณลุง”

เจนสันไม่ได้บอกออกไปตรงๆ เขาไม่อยากให้ประยสย์ที่เป็นคู่แข่งรู้เรื่องนี้ แม้รู้ว่าปิดไม่มิด ปิดบังได้ชั่วขณะก็ปิดบังไปก่อน เขาทนไม่ไหวเวลาที่ประยสย์มองเขามันมีความเสียดสีอยู่ด้วย

เขารีบเดินไปด้านข้างของไซม่อนอย่างรวดเร็ว เขาเอนตัวไปกระซิบสองสามคำที่หูของไซม่อน เมื่อเห็นว่าใบหน้าของไซม่อนเปลี่ยนไปอย่างมาก ยืนขึ้นอย่างกะทันหัน พูดด้วยใบหน้าหม่นหมองว่า: “กลับบ้านไป!”

“พ่อ เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

ประยสย์ถาม

“พี่ ไม่มีอะไร”

เจนสันแย่งตอบ

“ไม่ได้ถามคุณ”

ประยสย์พูดหนึ่งประโยคอย่างเย็นชา โต้แย้งจนเธอโกรธมากและจะแสดงอารมณ์โกรธออกมาก็ไม่ใช่เรื่องที่ดี

“ที่บ้านมีเรื่องนิดหน่อย พ่อกลับไปจัดการหน่อย คุณก็ไปทำงานเถอะ ไม่ต้องกลับไปที่บ้าน”

ฉากเละเทะแบบนี้ ก็อย่ามาแปดเปื้อนสายตาของลูกเลย

ลูกชายของเขาไม่มีคนที่เป็นเพศตรงข้ามอยู่ใกล้ๆเลย เรื่องหญิงๆชายๆก็สะอาดดั่งกระดาษสีขาว