รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 366

กนกอรยังไม่ทันตอบ นฤเบศวร์ก็ผุดลุกขึ้นยืน แล้วยื่นมือไปดึงคอเสื้อของเปรมาอย่างฉับพลัน พลันลากเธอเข้ามาใกล้ ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็นว่า “เปรมา เธอฟังไว้ให้ดี แต่ก่อน ก็จริงที่เธอเป็นคนพิเศษเพียงหนึ่งเดียวของฉัน แต่ตอนนี้ เธอไม่ใช่แล้ว”

“อย่ามาระรานฉันอีก และอย่ามาหาเรื่องกนกอรด้วย เราสองคนมาถึงจุดนี้ ก็เป็นเพราะเธอเองทั้งนั้น ตอนนี้ วินาทีนี้ ออกไปจากที่นี่ซะ! อย่ามาบีบคั้นให้ฉันไม่ไว้หน้าเธอ!”

พูดจบ เขาก็ปล่อยมือแล้วผลักเธอออก เปรมาถอยหลังไปหลายก้าวจึงจะฝืนทรงตัวไว้ได้

เธอเผยสีหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อ แล้วมองนฤเบศวร์อย่างน่าสงสาร ก่อนที่น้ำตาจะไหลพรากเป็นสายน้ำ

นฤเบศวร์เรียกบอดี้การ์ดมาสองคน แล้วสั่งพวกเขาว่า “ส่งคุณเปรมาออกไป ส่งไปที่โรงพัก เธอบอกว่าเธอจะไปมอบตัว”

“นฤเบศวร์!”

เปรมาตวาดเสียงเจ็บปวด

เมื่อเห็นนฤเบศวร์มองเธอด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก เปรมาก็โกรธเกรี้ยวระคนเกลียดแค้น ไม่ต้องให้บอดี้การ์ดลากเธอ เธอก็หันตัววิ่งออกจาก One Day In Coffee เองแล้ว

เธอก้มหัวและร้องไห้อ้อนวอนซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็ไม่อาจทำให้นฤเบศวร์ให้อภัยและกลับมารักเธอได้อีกแล้ว

ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะเธองั้นเหรอ?

ไม่ใช่ เป็นเพราะเทวิกากับกนกอรต่างหาก พวกมันแย่งผู้ชายสองคนที่เดิมทีควรจะเป็นของเธอไป!

แม้เธอจะรับปากแล้วว่าเธอจะมอบตัว ไม่จำเป็นต้องให้ยศพัฒน์ลงมือ ทว่าหากตัดสินจากโทษที่เธอก่อ ก็ไม่มีทางที่จะถูกตัดสินโทษหนัก มากสุดก็แค่ติดคุกสามปี รอเธอออกจากคุกเมื่อไหร่ เธอจะทำตามคำแนะนำของแม่ ย้ายไปเริ่มต้นใหม่ที่เมืองอื่น

หากสักวันเธอกลายเป็นหญิงแกร่งในวงการธุรกิจ จนไม่มีใครสามารถทัดเทียมอิทธิพลและอำนาจของเธอได้ เมื่อนั้นเธอก็จะกลับมาทวงคืนความยุติธรรมให้ตัวเอง

ถึงตอนนั้น เธอจะทำให้ผู้ชายสองคนนั้นคุกเข่าอ้อนวอนเธอ!

หลังจากไล่เปรมากลับไป สีหน้าของนฤเบศวร์ก็ยังคงถมึงทึง เขากลับมานั่งลง แล้วพูดกับกนกอรว่า “คราวหลังถ้าผู้หญิงคนนี้มาอีก เธอก็ไม่ต้องให้หล่อนเข้ามา”

“นายให้คนไปส่งเธอมอบตัวแล้วไม่ใช่เหรอ? เธอคงไม่อีกสักระยะหนึ่งแล้วล่ะ”

กนกอรมองเขาด้วยแววตาเคลือบแคลง

จู่ ๆ ใบหน้าก็รู้สึกเจ็บแปล๊บ

เพราะถูกนฤเบศวร์หยิก

“อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนี้ ฉันบอกแล้ว ว่าฉันตัดใจจากเปรมาได้แล้วจริง ๆ” แม้จะไม่สามารถลืมได้อย่างสิ้นเชิง แต่เขาตายใจแล้วจริงๆ

กนกอรคีบตีนไก่ให้เขาชิ้นหนึ่ง แล้วเอ่ยเสียงเรียบว่า “ฉันไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ก็แค่จู่ ๆ ก็รู้สึกว่านายก็หน้าตาดีเหมือนกันนะ ไม่ด้อยไปกว่าพวกโฮสต์ในคลับ รักนะเลย”

สิ้นเสียง แก้มเธอก็ถูกนฤเบศวร์หยิกเบาๆอีกครั้ง

“กนกอร นี่เธอกล้าเอาฉันเทียบกับโฮสต์พวกนั้นงั้นเหรอ ถ้าจะเทียบ เธอก็ควรจะเอาฉันไปเทียบกับผู้ชายที่เพียบพร้อมอย่างยศพัฒน์สิ”

“นายแพ้ให้เขาตลอดเลยไม่ใช่เหรอ? ยังไม่เสียความมั่นใจไปอีกเหรอ?”

นฤเบศวร์ “……”

เขาอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปหยิกหน้ากนกอรอีกครั้ง ค้นพบว่าผิวเธอสัมผัสดีมาก ไม่รู้ว่าเธอใช้สกินแคร์อะไร แต่ก็ไม่ได้กลิ่นหอมสกินแคร์จากตัวเธอ หน้าตาดีแต่กำเนิดงั้นเหรอ?

“แบตบอส! นายอย่าได้คืบจะเอาศอก!”

กนกอรถูกเธอหยิกแก้มหลายครั้งจนโมโห พลันยื่นมือไปหยิกหน้าเขากลับอย่างไม่เกรงใจ ซ้ำยังใช้ทั้งสองมือหยิกแก้มทั้งสองข้างของเขา

นฤเบศวร์ก็เอาคืน

จู่ ๆ ทั้งคู่ก็แกล้งกัน แต่ใครจะรู้ว่ากนกอรจะนั่งไม่นิ่งแล้วล้มลงบนพื้นกะทันหัน นฤเบศวร์อยากจะดึงเธอไว้โดยสัญชาตญาณ แต่ดึงไว้ไม่ทัน กลับกันยังถูกเธอลากลงไปล้มลงบนพื้นด้วยกันอีกต่างหาก

ซ้ำเขายังล้มทับบนตัวกนกอรอีกด้วย

กนกอร “……”

ฉากในละครเกิดขึ้นกับเธอแล้ว!

ทั้งคู่ตัวแนบชิดติดกันเหมือนตังเม ใบหน้าของนฤเบศวร์อยู่ใกล้หน้าเธอไม่ถึงคืบ

กนกอรโล่งอก ยังดีที่ไม่โดนริมฝีปาก

เธอหลุดออกจากภวังค์ แล้วผลักนฤเบศวร์ออกทันที