รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 37

“พี่พัฒน์……”

เทวิการ้องเรียกเขา แต่ก็ไม่มีโอกาสได้เปิดปากอีก

คืนนี้ มันยาวนานมาก

เช้าวันรุ่งขึ้น

ฝนกระหน่ำซัดท่วมแผ่นดิน ส่วนตอนที่ฟ้าสว่างเต็มที่ฝนก็หยุด

เทวิการู้สึกหนาวนิดหน่อย ก็เลยค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ไออุ่นข้างกายของตัวเองตามสัญชาตญาณ

แขนอันแข็งแรงคู่หนึ่งโอบรอบเธอไว้ และเธอก็ได้กลิ่นบางอย่างทั้งที่คุ้นเคยและไม่คุ้นเคย

มันคือกลิ่นของยศพัฒน์！

เทวิกาตื่นเต้นขึ้นมาทันที เธอลืมตาขึ้นมามองหน้าเขา แล้วก็เห็นว่าตัวเองกำลังมุดหน้าอยู่ในอ้อมแขนของยศพัฒน์ เธอตื่นตระหนกและผลักยศพัฒน์ จนตัวเองกลิ้งตกเตียงทันที

“ตึก！”

และเธอก็จูบเข้ากับพื้น

“วิกา”

ยศพัฒน์ตกใจตื่น เขารีบลุกขึ้นนั่นแหละเห็นเธอล้มอยู่บนพื้น ก็รีบกระโดดลงจากเตียงและอุ้มเธอขึ้นมาทันที วางเธอกลับไปบนเตียงแล้วก็เอาผ้าห่มบางๆ มาคลุมเธอไว้

เทวิกาหน้าซีด

เธอได้พิสูจน์และยืนยันเรื่องหนึ่ง

เมื่อคืน เธอกับพี่พัฒน์ได้ทำเรื่องที่ใกล้ชิดที่สุดที่สามีภรรยาเขาทำกัน

“วิกา”

ยศพัฒน์เห็นเธอกำผ้าห่มเอาไว้แน่น ก็รู้สึกทั้งน่าขำและน่าสงสาร เขาโน้มตัวลงไปหอมแก้มเธอ แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “วิกา พี่ขอโทษนะ พี่บุ่มบ่ามเกินไปหน่อยเอง”

เอาแต่พัวพันอยู่กับเธอเหมือนเด็กไม่รู้จักโต

เทวิกาจากหน้าซีดก็กลายเป็นหน้าแดงด้วยความเขินอายทันที

“พี่พัฒน์……”

ยศพัฒน์จูบลงบนริมฝีปากของเธอเบาๆ และกล่อมเธอด้วยเสียงที่อ่อนโยนว่า “เรียกสามีสิ วิกา เรียกพี่ว่าสามีให้ฟังหน่อย”

เทวิกายกผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเองไปทั้งตัว

เธอยังไม่ได้ดึงสติกลับมาจากความบ้าคลั่งเมื่อคืนนี้

มันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน？

“ภรรยา”

ยศพัฒน์อยากจะดึงผ้าห่มออก “อย่าปิดหัวแบบนั้นสิ มันอึดอัดนะ”

“พี่พัฒน์ เอาเสื้อผ้าให้ฉันหน่อยสิ แล้วพี่ก็ออกไปก่อน ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า”

เทวิกาหลบอยู่ในผ้าห่มแล้วพูดออกมา

ยศพัฒน์ยิ้ม“ก็ได้”

เธอเขินอาย

ยศพัฒน์หยิบเสื้อผ้าให้เธอ แล้วก็ออกไปข้างนอกตามที่เธอบอก ให้เธอได้เปลี่ยนเสื้อผ้า

แล้วเขาก็ไปเตรียมอาหารเช้าสำหรับคู่สามีภรรยา

“ก๊อกๆๆ ……”

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

ยศพัฒน์สวมใส่ผ้ากันเปื้อน มือถือตะหลิว และเดินออกไปพร้อมกับพูดว่า “มาแล้ว ใครมาน่ะ？”

พอเปิดประตูออก ก็เห็นใบหน้าที่มืดดำเหมือนกับถ่านของชเนนทร์

“พี่ มาแล้วเหรอ”

ยศพัฒน์ชะงักไป แล้วก็ยิ้มพร้อมกับทักทาย

ชเนนทร์ถูกเรียกว่าพี่จนขนลุก

เขาเข้าไปคว้าคอเสื้อของยศพัฒน์ด้วยความโมโห

แล้วพูดว่า “ยศพัฒน์ ใครเป็นพี่แก? ฉันไม่อนุญาตให้แกเรียกฉันว่าพี่หรอกนะ ไอ้เลว เมื่อคืนแกทำอะไรกับน้องสาวฉัน? โทรไปจนโทรศัพท์จะระเบิดอยู่แล้วก็ไม่รับสาย แล้วไม่อยากให้ฉันเข้าห้องด้วย ให้ฉันต้องเฝ้าอยู่ข้างนอกทั้งคืน จนแทบจะพังประตูเข้าไปแล้วทุบแกให้แหลกเป็นชิ้นๆ ！”

ทั้งๆ ที่เขาพูดกับน้องสาวแล้วว่าจะมาที่นี่ทันที แต่พอเขามาถึง ห้องน้องก็ปิดสนิท เขาทั้งเคาะประตูทั้งโทรศัพท์ น้องก็ไม่ออกมาเปิดประตู

เทวิกาเคยให้กุญแจเขาไว้ เขาจะได้ไปๆ มาๆ อย่างอิสระ