รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 38

One Day In Coffee

เทวิกานั่งเหม่อลอยอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ เธอพิมพ์อยู่ 2-3 บรรทัด แล้วสุดท้ายก็ลบออก

กนกอรเช็ดทำความสะอาดโต๊ะทั้งหมด

เห็นว่าเพื่อนตัวเองเหมือนมีเรื่องหนักใจ ก็เลยเดินเข้าไปและลากเก้าอี้เข้ามา นั่งลงตรงข้ามเทวิกา

เทวิกาเหมือนไม่เห็นเธอ เธอได้แต่ต้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างเหม่อลอยอยู่แบบนั้น

“วิกา”

กนกอรโบกมือไปมาตรงหน้าเธอ

จนเทวิกาดึงสติกลับมา พอเห็นเพื่อนรักของตัวเองเธอก็ฝืนยิ้มและถามว่า “กรกอร มีอะไรหรือเปล่า？”

เธอมองไปรอบๆ ร้านแล้วก็ยังไม่เห็นลูกค้าเลย

“ทำไมวันนี้ถึงไม่มีลูกค้าเลยล่ะ？”

“พวกเราเพิ่งเปิดร้านเองนะ”

กนกอรพูดอย่างน่าขำ “พอเธอเข้ามาก็ได้แต่นั่งเหม่ออยู่หน้าคอม ฉันก็นึกว่าเธอจะรีบอัปเดตบทความซะอีก”

เทวิกาปิดคอมและพูดอย่างกลัดกลุ้มใจว่า “ตอนนี้ฉันยังจะมีอารมณ์อะไรไปเขียนบทความอีกเหรอ”

“ทำไมล่ะ? เกิดอะไรขึ้น ที่ทำให้เธอไม่อยากเขียนบทความแล้ว ตั้งแต่ตอนที่เธอเริ่มเขียนบทความในอินเทอร์เน็ต ก็ไม่มีอะไรที่จะสามารถหยุดเธอไม่ให้อัปเดตบทความได้นอกจากสิ่งที่มนุษย์ไม่อาจจะต้านทานได้”

กนกอรทั้งห่วงและสงสัย

ปกติตอนที่ไม่ยุ่ง ภายใต้การนำของเทวิกา กนกอรก็จะปัดดูวิดีโอเพื่อฆ่าเวลาเหมือนกัน

ในสายตาของเธอ เพื่อนรักของเธอคือนักเขียนที่ทุ่มเทที่สุด

ทุกวันถ้าเกิดว่ามีเวลาว่างเธอจะใช้มันเพื่อเขียน เพราะว่าเธอจะนึกถึงการอัปเดตอยู่เสมอ ไม่รู้เหมือนกันว่าเทวิกาไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่นกับเธอ หรือไปพบปะเพื่อนๆ ด้วยกันนานแค่ไหนแล้ว

“กนกอร ถ้าเกิดว่าจู่ๆ เธอได้แต่งงานเข้าครอบครัวที่ร่ำรวย แบบที่ว่าร่ำรวยมากๆ เธอจะทำยังไง？”

กนกอรยิ้มแล้วพูดว่า “วิกา เธอเคลิ้มกับงานเขียนมากเกินไปหรือเปล่า คุณสมบัติอย่างฉันจะไปแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยได้ยังไง ？”

เธอไม่รู้จักทายาทเศรษฐีสักคนเลยด้วยซ้ำ

คนที่โดดเด่นที่สุดที่เคยเห็น ก็คือสามีที่เพื่อนรักของตัวเองจ้างมา ก็คือยศพัฒน์ ที่ทำงานอยู่ที่บี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ป

“วิกา พวกเราเป็นแค่คนธรรมดา เป็นแค่สามัญชนทั่วไป ถึงแม้ว่าทุกคนจะมีสิทธิ์ฝัน แต่ว่าแค่ฝันก็พอแล้ว อย่าเอามันมาเป็นเรื่องจริงเลย การที่นางเอกจะกลายเป็นซินเดอเรลล่าและสามารถเอาชนะใจท่านประธานได้อย่างง่ายดาย มันเป็นสิ่งที่พล็อตเรื่องนิยายต้องการ แต่มันไม่ใช่ความจริงหรอกนะ”

“จะมีซินเดอเรลล่าในชีวิตจริงกี่คนที่สามารถแต่งงานกับครอบครัวที่มั่งคั่งได้จริงๆ? เกณฑ์การเลือกคนของครอบครัวที่ร่ำรวยนั้นสูงจะตาย ซินเดอเรลล่าอย่างพวกเราจะก้าวผ่านไปได้ยังไงกันล่ะ”

เทวิกาฟุบหน้าลงกับโต๊ะและพูดอย่างเศร้าโศกว่า “ฉันก็หวังว่ามันจะเป็นแค่ความฝัน แต่พอตื่นขึ้นมามันก็ยังเหมือนเดิมอยู่”

“ทำไมจู่ๆ เธอถึงได้ถามเรื่องนี้ล่ะ？”

กนกอรรู้สึกเหมือนมีบางอย่างไม่ถูกต้อง

“กนกอร ครั้งเนี้ยฉันหกคะเมนตีลังกาที่แท้จริงเลย คนที่เคยรู้จักมา 11 ปีกลับกลายเป็นคนแปลกหน้า ไม่รู้อะไรเลย”

กนกอร：“……เธอไปถูกใครหลอกมา? หลอกเงินเธอเหรอ? หลอกไปเท่าไหร่? แจ้งตำรวจหรือยัง？”

“ไม่ใช่ พี่พัฒน์นั่นแหละ พี่พัฒน์ไม่ใช่พนักงานรับจ้าง ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะว่าพวกเราคิดไปเองและแปะคำว่าลูกจ้างไว้บนตัวเขา”

ยศพัฒน์ไม่เพียงแค่ไม่ใช่พนักงานรับจ้างทั่วไป แต่ยังเป็นหมาป่า ที่กินเธอจนเกลี้ยง

พอนึกถึงความบ้าคลั่งเมื่อคืนนี้ เทวิกาก็ยิ่งรู้สึกปวดหัว

แถมพี่พัฒน์ยังบอกว่าเธอเป็นรักวัยเด็กของเขาอีก แต่เขายังเฝ้ามองดูเธอเติบโตขึ้นมา

ตอนนี้เทวิการู้สึกสับสนวุ่นวายไปหมด

สัญญาก็ไม่มีประโยชน์อะไร！

ตั้งแต่วินาทีที่จดทะเบียนสมรสกัน เขาก็ไม่เคยคิดจะปล่อยเธอไปเลย

และตอนนี้ ก็เผาตัวเองไปแล้วจริงๆ

เธอเอาตัวเองเข้าไป แล้วก็ถูกยศพัฒน์เผาจนไม่เหลืออะไรเลย

“พี่พัฒน์ก็ไม่ได้แย่นะ ฉันก็ไม่ได้เกลียดอะไรเขา แต่ว่า ความจริงแล้วพวกเราแตกต่างกันเกินไป ฉันคิดว่าตราบใดที่เขาพาฉันกลับไปหาพ่อแม่ของเขา พ่อแม่ของเขาจะต้องเขียนเช็คสัก 25 ล้าน ตบใส่หน้าฉัน แล้วก็บังคับให้ฉัน‘รับเงินแล้วไสหัวออกไป ！’”

กนกอรดื่มกาแฟไปด้วยพร้อมกับยิ้มและพูดว่า “แล้วเธอจะยอมรับเงิน 25 ล้านแล้วออกมาป่ะล่ะ？”

“ฉันก็อยากได้เงินแล้วออกมาเหมือนกันนะ แต่ว่าพี่พัฒน์ไม่ยอมหย่ากับฉัน ต่อให้ฉันเอาเงินมาเยอะแค่ไหนก็ไปไหนไม่ได้อยู่ดี”

“แล้วเธอจะยังคิดอะไรอยู่อีกละ? ตอนนี้เธอไม่ได้เป็นคนคุมเกม แล้วคนที่มีสิทธิ์ตัดสินใจก็ไม่ใช่เธอด้วย เธอเป็นแค่เนื้อบนเขียงของคุณพัฒน์ รอเขาเฉือน ส่วนพ่อกับแม่และครอบครัวเขาจะรับเธอได้หรือเปล่า เธอก็ให้คุณพัฒน์เป็นคนจัดการไปสิ เพราะว่าเขาเป็นคนที่ไม่ยอมปล่อยมือเองนี่”

เทวิกาก้มหน้าลงและพูดว่า “แม้ว่าเขาจะสามารถต่อสู้กับพ่อแม่เพื่อฉันได้ แต่ก็เป็นเรื่องยากที่จะมีความสุขโดยปราศจากการแต่งงานที่ได้รับคําอวยพร”

“วิกา ตอนนี้เธออย่าเพิ่งคิดอะไรมากเลย ปล่อยไปตามธรรมชาติเถอะ”

“เฮ้อ！”

เทวิกาถอนหายใจยาวออกมา “ก็คงทำได้แค่ปล่อยไปตามธรรมชาติและเนอะ”

ใครให้เธอไปจ้างยศพัฒน์มาเป็นสามีกันล่ะ จ้างก็จ้าง แถมยังตกลงไปจดทะเบียนสมรสกับเขาอีก

เพียงแค่ทำตามขั้นตอนปกติ ไม่ว่าจะเป็นการจดทะเบียนสมรสหรือว่าหย่า มันก็เป็นเรื่องจริงทั้งหมด ไม่หลงเหลือการแต่งงานหรือการหย่าปลอมๆอยู่อีกต่อไป

“รู้จักกันมา 11 ปียังไม่รู้จักใบหน้าที่แท้จริง ถือว่าเขาซ่อนได้ลึกมากเลยนะ！”

เทวิกาอดบ่นไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องที่ยศพัฒน์ปิดบังตัวตนของตัวเอง

กนกอรชงกาแฟ 2 แก้วเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ยื่นให้เทวิกาแก้วหนึ่ง “ดื่มเพื่อเติมความสดชื่นให้ตัวเองหน่อยเถอะ เมื่อคืนเธอนอนหลับไม่สนิทใช่ไหม ตาดำหมดแล้ว”

เทวิกาหน้าแดง

เมื่อคืน……เขาทำกับเธอครั้งแล้วครั้งเล่า กลับตัวเธอไปมาอย่างกับทอดปลา ทรมานเธอทั้งคืน