รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 395

ประตูห้องเปิดออก

คุณแก้วเห็นลูกสาวผมเผ้ายุ่งเหยิง ยืนเท้าเปล่าอยู่ที่ด้านหน้าของเธอ ดวงตาบวมแดงเหมือนลูกพีช ร่างกายซีดเซียว ใจของเธอจึงเหมือนโดนมีดกรีด

แต่กลับรีบเช็ดน้ำตา ถืออาหารเข้าไปในห้อง

“พลอย แม่ทำอาหารที่ลูกชอบกินที่สุดมาให้ มา ชิมดู ลองชิมสิว่าฝีมือทำอาหารของแม่ยังดีเหมือนเดิมหรือเปล่า”

เธอวางอาหารไว้บนโต๊ะน้ำชา หันกลับมามองลูกสาว เห็นลูกสาวเดินตามเข้ามา เธอก็คลายกังวลอยู่เงียบๆ

เพียงลูกสาวยอมเปิดประตู นั่นแสดงว่าลูกสาวของเธอปล่อยวางได้แล้ว

รอให้ลูกสาวเข้ามาใกล้ คุณแก้วจึงจูงลูกสาวมานั่งที่หน้าโซฟา ยัดตะเกียบเข้าไปในมือของลูกสาว

หลังจากลูบๆใบหน้าของลูกสาวด้วยความสงสาร จึงพูดอย่างเป็นห่วง: “พลอย กินหน่อยนะ”

พลอยมองแม่ที่เป็นห่วงเธอมาหลายวันแล้ว รู้ว่าพ่อก็โกรธแม่มากๆ หลายวันนี้ แม่คงทุกข์ใจมากเช่นกัน

“แม่ ขอโทษนะคะ ที่ทำให้แม่กังวล”

“พลอย”

คุณแก้วกลั้นเอาไว้ไม่ไหว กอดพลอยไพลินร้องไห้ออกมา

แต่พลอยไพลินไม่ร้องไห้อีกแล้ว

เรื่องมาจนถึงขั้นนี้ ต่อให้เธอร้องไห้เวลามันก็ย้อนกลับไปไม่ได้อยู่ดี

“แม่ หนูไม่เป็นไรแล้ว”

พลอยไพลินปลอบใจแม่ ด้วยความเอาใจใส่ของแม่ เธอจึงยอมกินข้าวเย็น

หลังจากมื้ออาหาร คุณแก้วถามขึ้นเบาๆ: “อยากออกไปเดินเล่นไหม?”

“แม่คะ คนข้างนอกรู้เรื่องของหนูกับชลแล้วใช่ไหม? พวกเขาร่ำลือว่าหนูเป็นยังไง? บอกว่าหนูไม่รู้จักพอ เป็นผู้หญิงใจง่าย คิดจะกินทั้งพี่ทั้งน้องใช่หรือเปล่า?”

ถึงพลอยไพลินจะไม่ได้ออกนอกบ้าน แต่เรื่องภายนอก เธอก็รู้

โดยเฉพาะเรื่องของเธอกับชล ต่อให้พ่อเป็นคนลงมือจัดการให้ แต่ยังคงแพร่สะพัดไปทั่วทั้งเมืองซูเพร่าอยู่ดี

“พลอย......”

“เป็นเพราะชล! ต้องเป็นเขาที่ปล่อยข่าวออกไปแน่ๆ เขาคิดจะใช้โอกาสนี้ขังหนูให้ตายอยู่บนเรือลำนั้นของเขา ฝันไปเถอะ!”

ไม่ต้องพูดถึงที่เธอไม่มีทางแต่งงานกับชลหรอก ต่อให้เธอยอมแต่ง ชลจะจัดการแม่เสือในบ้านของเขาอย่างยุติธรรมได้ไหมล่ะ?

ชลเลี้ยงเมียน้อยไว้ข้างนอกตั้งเยอะแยะ แต่ก็ไม่กล้าให้ภรรยาของเขารู้เรื่อง

เมียน้อยที่เมืองซีคนนั้นท้องหลายเดือนแล้ว แต่คนที่รู้เรื่องมีแค่ไม่กี่คน เนื่องจากเธอร่วมงานกับชลอย่างลึกซึ้ง ถึงได้รู้เรื่อง

พลอยไพลินยิ้มเยาะ คุณนายสามทำให้เธอเสียหน้า เธอก็จะทำลายชีวิตคู่ของคุณนายสาม เอาตัวเมียน้อยที่เมืองซีมาแสดงตัวต่อหน้าคุณนายสาม ให้คุณนายสามกับผู้หญิงข้างนอกคนนั้นทะเลาะกันเอง

ถึงยังไง บ้านสามของตระกูลสาระทาก็อย่าคิดจะมีความสุขเลย

ถ้าเธอไม่ทำให้ครอบครัวของพวกเขายุ่งเหยิงวุ่นวาย เดือดร้อนไปตามๆกัน มันคงยากที่จะลบล้างความเกลียดชังในใจของเธอ!

อันที่จริงคุณแก้วสงสัยว่าไซม่อนเป็นคนปล่อยข่าวออกไป แต่สามีของเธอบอกว่าไม่ใช่ไซม่อน

ได้ยินลูกสาวพูดอย่างนี้ คุณแก้วก็สีหน้าแค้นเคือง พูดด้วยความเกลียดชัง: “ชลกล้าทำอย่างนี้กับฉัน!”

“เขากล้ามาก! ทุกครั้งที่เขาเจอหนูก็จะมองด้วยสายตามักมากในกาม แต่เพราะตัวตนของหนู เพราะไซม่อน เขาถึงไม่กล้าอะไรกับหนู แต่ตอนนี้......แม่ หนูจะไม่ปล่อยให้มันมีความสุข! ครอบครัวของเขาก็อย่าคิดจะสงบสุข! เขาก็มีลูกสาวไม่ใช่เหรอ เขาทำอย่างนี้กับหนู หนูจะเอาคืนกับลูกสาวของเขาเป็นสองเท่า”

ได้ฟัง คุณแก้วจึงรีบโน้มน้าว: “พลอย ลูกอย่าทำเรื่องโง่ๆเชียวนะ ลูกสาวของชลเพิ่งจะกี่ขวบเอง จะเอาคืนก็ต้องไปเอาคืนกับคนที่ต้องรับผิดชอบสิ ลูกแค่แก้แค้นชลก็พอ อย่าดึงเด็กผู้หญิงที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่มาเกี่ยวด้วยเลย”

ลูกสาวของชลเป็นแค่เด็กประถมคนหนึ่งเอง

คุณแก้วใช่ว่าจะเป็นคนดี แต่ก็ทนเห็นลูกสาวสาดความเกลียดชังไปที่ลินน์ไม่ได้ ถ้าเด็กประถมคนหนึ่งได้รับการย่ำยี ชีวิตโดนทำลาย เป็นไปได้ว่าคงรักษาชีวิตเอาไว้ไม่ได้

“พลอย ลูกระบายความโกรธไปที่ชลกับภรรยาของเขา ระบายไปที่ลูกชายสองคนของเขาได้ แต่อย่าโยงไปถึงเด็กผู้หญิงคนนั้นเลย เธอยังเด็กเกินไป”

พลอยไพลินนึกถึงเจนสันลูกชายคนโตที่ชลให้ความสำคัญที่สุด ส่วนลูกสาวของเขาก็ยังเด็กเกินไปจริงๆ ได้ฟังคำแนะนำของแม่ จึงอืมตอบรับ “ก็ได้ หนูจะรอ รอให้ลูกสาวของเขาโต สิบปีล้างแค้นก็ยังไม่สาย”