รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 398

“กนกอร อยากกินมื้อดึกไหม? ผมเลี้ยงมื้อดึกคุณเอง”

กนกอรหยุดฝีเท้า ที่เดินไปทางรถของเขา ตอบกลับ: “ตอนอยู่ในโรงหนังกินขนมเยอะขนาดนั้น จะกินมื้อดึกลงอีกได้ไง”

นฤเบศวร์เงียบ เสียแผนหมดเลย!

ต้องโทษเขา ที่เตรียมขนมมาเยอะเกินไป

“ดึกแล้ว กลับบ้านเถอะ”

กนกอรยืนอยู่ที่หน้ารถเขา หันไปมองเขา

“ก็ได้”

นฤเบศวร์เดินเข้ามา ปลดล็อกรถ ช่วยเปิดประตูรถให้เธออย่างเอาใจใส่ รอให้เธอขึ้นรถ เขาจึงปิดประตู เดินอ้อมรถ กลับมาขึ้นรถ

เอียงหัวมองเธอชั่วครู่ ถามขึ้น: “หนังคืนนี้สนุกไหม?”

“ถ้านายไม่ได้พุ่งตัวเข้ามากอดน่ะ หนังเรื่องนี้ก็สนุกใช้ได้นะ”

นฤเบศวร์ท่าทีเคอะเขิน “ผมกลัวจริงๆนี่นา ไม่คิดว่าหนังจะน่ากลัวขนาดนี้”

กนกอรคิดในใจ: ฉันเชื่อนายก็บ้าแล้ว นิสัยแย่ชะมัด!

“คราวหน้า เราเปลี่ยนแนวแล้วกัน”

ไม่ดูหนังสยองขวัญแล้ว ดูหนังรักดีกว่า หนังรักหวานๆซึ้งๆ

กนกอรไม่ตอบ

นฤเบศวร์จึงสตาร์ทรถ ไปส่งเธอกลับบ้าน

มาถึงซอยเล็กๆใกล้บ้านของเธอแล้ว กนกอรจึงบอกให้เขาหยุดรถ

“ข้างในถนนมันแคบ นายกลับรถยาก จอดตรงนี้แหละ ฉันเดินกลับไปได้”

นฤเบศวร์มองซอยลึกซอยนั้น ไม่ค่อยมีแสงไฟ มีหลายช่วงถนนที่ไฟดับสนิท ดวงตาดำขลับจึงเป็นประกาย แต่ปากกลับพูดอย่างเป็นกังวล: “ดึกขนาดนี้แล้ว คุณเดินกลับไปคนเดียว จะอันตรายหรือเปล่า? ถ้าเจอพวกขี้เมาหรือพวกบ้ากามขึ้นมา จะทำยังไง?”

กนกอรลงจากรถแล้ว

“คนที่อยู่ที่นี่เป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กันทั้งนั้น คนที่รู้จักกันมาหลายสิบปี จะมีอันตรายอะไรได้”

“นายรีบๆกลับไปเถอะ ราตรีสวัสดิ์”

กนกอรโบกๆมือบอกเขาว่าราตรีสวัสดิ์ แล้วเดินเข้าไปในซอยภายใต้การจับจ้องของเขา

นฤเบศวร์ลงจากรถมาด้วย เดินตามเธอไปเงียบๆ

กนกอรรู้สึกได้ว่าเขาเดินตามมา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แต่ทว่าในใจกลับให้คะแนนเขาเพิ่ม

หลังจากที่ผู้ชายคนนี้เลิกยุ่งกับเปรมา ก็มีข้อดีเยอะขึ้นเรื่อยๆ

ควรบอกว่าข้อดีของเขามีเยอะมากมาโดยตลอด เพียงแต่เมื่อก่อนความอ่อนโยนของเขามอบให้เปรมาเท่านั้น

เขตที่อยู่อาศัยย่านเมืองเก่าอย่างนี้ ต่อให้มีไฟถนน ก็ไม่ต้องพูดถึงไฟถนนที่ไม่ค่อยสว่างหรอก มีไฟถนนที่ดับไปแล้วด้วยซ้ำ แต่ดันไม่มีคนมาเปลี่ยน

ช่วงระยะทางตรงไหนที่ไฟถนนดับก็จะมืดเป็นพิเศษ

ตอนที่กนกอรเดินมาถึงช่วงถนนที่มืดสนิท จู่ๆก็รู้สึกได้ว่ามีเงาดำโผล่ออกมาจากด้านข้าง

เงาดำนั้นยังมุ่งเป้ามาที่เธอด้วย เธอจึงหลบแสงสะท้อนนั้นโดยสัญชาตญาณ

มันเป็นแสงสะท้อนจากมีด!

“นี่คือการปล้น”

เธอได้ยินเสียงทุ้มต่ำ

และในทันที คนๆนั้นก็ถือมีดกระโจนมาทางเธอ

กนกอรไม่ทันได้ครุ่นคิด ก็ยกขาขึ้นมา คิดจะถีบโจรออกไป แต่โจรนั่นกลับโบกมีดมาทางขาของเธอ

“กนกอร ระวัง!”

นฤเบศวร์ที่เดินตามอยู่ข้างหลังเห็นสถานการณ์นี้ จึงพุ่งเข้ามาอย่างเร็วที่สุด

แต่เขาตะโกนออกมา ก็หันเหความสนใจของโจรได้ ทำให้ฟันไม่โดนขาของกนกอร กนกอรจึงหดขากลับมา

อีกด้าน ไม่นึกว่าจะมีเงาดำอีกร่างหนึ่งโผล่ออกมา โจรมีคู่หูด้วย

โจรสองคนนั้นกำลังถืออาวุธร้ายเอาไว้

“กนกอร”

นฤเบศวร์วิ่งเข้ามา ขวางไว้ที่ด้านหน้ากนกอร ตอนที่โจรสองคนนั้นโบกมีดเข้ามา เขาก็อดใจไม่ไหวที่จะแสดงฝีมือ เล่นงานโจรสองคนนั้นซะ “ยับเยิน” แต่กลับโดนปลายมีดของโจรกรีดไปที่แขนอย่างไม่ทันระวัง

เขาอดกลั้นความเจ็บปวด เตะมีดในมือของโจรสองคนกระเด็นออกไป เมื่อโจรทั้งสองเห็นสถานการณ์ไม่ดีแล้ว จึงรีบมุดหัวเข้าไปในความมืด ชั่วพริบตาก็ไม่เห็นร่องรอยพวกเขาแล้ว