รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 397

คุณชายรองของตระกูลอริยชัยกุลถึงขั้นรู้สึกว่าเวลานานเกินไปด้วยซ้ำ

เขาอดใจรอแต่งมิลินท์เข้าบ้านไม่ไหวแล้ว

แม้ ตอนนี้ทั้งสองคนจะอยู่ด้วยกัน แต่ความหมายมันไม่เหมือนกัน

กนกอรจึงแสดงความยินดีกับลินท์อีกครั้ง ทั้งยังแสดงความอิจฉาออกมา

กัญณิศาที่อยู่ในกลุ่มสี่คนเงียบไม่ได้ตอบโต้ กนกอรจึง@กัญณิศาในกลุ่มสักหน่อย

สักพัก กัญณิศาก็ตอบกลับ: “ฉันพาพี่สาวทำธุระก่อนนะ”

แต่ไม่ลืมที่จะอวยพรลินท์

อันที่จริงเธอเพิ่งจะรับสายคนของเธอ ซึ่งบอกเธอว่า ลู กค้าผู้ทรงเกียรติอย่างนฤเบศวร์เรียกร้องให้เธอเอาผลการสืบมาให้ด้วยตัวเอง

กัญณิศาเดาว่านฤเบศวร์คงอยากเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเธอที่เป็นบอสผู้อยู่เบื้องหลังองค์กรนักสืบนี้ให้ชัดเจนสินะ

เนื่องจากเธอไม่เคยแสดงใบหน้าที่แท้จริงให้ใครเห็น ทั้งยังน้อยมากที่จะติดต่อกับลูกค้าโดยตรง แต่ชื่อเสียงองค์กรนักสืบของเธอโด่งดังขึ้นเรื่อยๆ ได้รับการยอมรับจากในเมืองแอคเซสซ์ ทำให้ใครๆก็ไม่กล้าดูถูก

คนภายนอกจึงเกิดความสนใจในตัวบอสที่อยู่เบื้องหลังอย่างเธอ อยากรู้ว่าเธอเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงอายุมากหรืออายุน้อย

กัญณิศาคงไม่ไปส่งผลการสืบหาให้นฤเบศวร์อยู่แล้ว

เธอจึงบอกผู้ช่วยสุดเจ๋งของเธอ ให้เขาออกหน้าไปติดต่อกับนฤเบศวร์แทนเธอ ถึงยังไงก็ไม่มีใครรู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นคนก่อตั้งองค์กรนักสืบแห่งนี้ แม้กระทั่งพี่สาวแท้ๆเธอก็ปิดบังเช่นกัน เธอเตรียมคนๆหนึ่งให้ไปติดต่อกับนฤเบศวร์ ส่วนนฤเบศวร์เองก็ไม่รู้ว่าโดนหลอก

นฤเบศวร์ไม่รู้เรื่องพวกนี้ เห็นกนกอรสีหน้าปลื้มใจ จึงยิ้มถาม: “มีข่าวดีอะไรเหรอ? พูดให้ผมฟังมั่งสิ ผมจะได้ดีใจด้วย”

“ลินท์จะแต่งงานแล้ว เธอให้ฉันไปเป็นเพื่อนเจ้าสาว”

ได้ฟัง ดวงตาดำขลับของนฤเบศวร์ก็เป็นประกาย

กนกอรเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้มิลินท์ เขาก็ต้องเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้กษิดิ อย่างนี้ถึงจะเหมาะสมกัน

แต่ เขากับกษิดิไม่สนิทกันสักนิด เพราะความสัมพันธ์ของเขากับยศพัฒน์ คุณชายพวกนั้นของตระกูลอริยชัยกุลจึงคิดเหมือนกับพัฒน์ มองเขาเป็นศัตรูกันหมด

คงเป็นไปไม่ได้ ที่จะวิ่งไปบอกกษิดิโดยไม่รักษาเกียรติใดๆไว้เลย: “กษิดิ ฉันอยากเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้นาย!”

นฤเบศวร์สีหน้าเปลี่ยนไป

เพื่อจีบกนกอร เขาหน้าด้านขึ้นเรื่อยๆแล้ว

“กษิดิโชคดีจริงๆ”

นฤเบศวร์ถอนหายใจ

ได้หญิงสาวมาครอบครองอย่างสบายๆ ทั้งยังท้องแล้วด้วย

กนกอรมองเขา ไม่ได้พูดอะไร

เดลิเวอรี่มาส่งแล้ว

ทั้งสองคนจึงกินอาหารอย่างเงียบๆ

นฤเบศวร์เห็นกนกอรกินอย่างเพลิดเพลิน เขาก็พลอยเจริญอาหารไปด้วย กินอย่างเอร็ดอร่อยเช่นกัน

ตอนค่ำ การค้าขายของร้านกาแฟก็ไม่มีอะไรพิเศษ

ประมาณสามทุ่ม น้องพนักงานร้านกับลุงตี๋เลิกงานก่อน

กนกอรเห็นไม่มีลูกค้ามา จึงอยากจะปิดร้านเร็วหน่อย

นฤเบศวร์เข้าไปช่วยด้วยความยินดี คิดๆว่ายังไม่ดึก จะได้ชวนกนกอรไปเดตกับเขา

หลังจากปิดร้าน นฤเบศวร์เหมือนกับเล่นมายากล หยิบตั๋วหนังสองใบออกมา พูดกับกนกอร: “เราไปดูหนังกันเถอะ”

“ดึกขนาดนี้แล้วยังจะไปดูหนังอีก?”

กนกอรขมวดคิ้ว แต่กลับยื่นมือไปหยิบตั๋วหนังมาดู เป็นหนังใหม่ล่าสุดที่เพิ่งเข้าโรง ทั้งยังได้รับคำชมว่าเป็นหนังที่ดีมากด้วย ถึงจะเป็นหนังสยองขวัญ แต่เธอก็อยากดู

“ดึกที่ไหน เวลานี้ ชีวิตยามค่ำคืนเพิ่งจะเริ่มเองนะ”

สำหรับคนที่กลับบ้านตอนเที่ยงคืนเป็นปกติอย่างนฤเบศวร์ เวลาสามทุ่มกว่านั้น เป็นช่วงเวลาที่เพิ่งเริ่มใช้ชีวิตยามค่ำคืนจริงๆ

หลังจากคิดๆ กนกอรก็ตอบตกลงนฤเบศวร์

นฤเบศวร์จึงยิ้มกว้างขึ้นมาทันที อาการดีอกดีใจของเขาทำให้กนกอรตลก เธออดไม่ได้ที่จะขำออกมา: “ฉันแค่ไปดูหนังเป็นเพื่อนนาย นายก็ดีใจเหมือนได้อะไรยังงั้นแหละ หรือว่า นายไม่เคยไปดูหนังงั้นเหรอ?”

“ผมไม่เคยไปดูหนังที่โรงหนังจริงๆนะ”

บ้านของพวกเขามีโรงหนังของครอบครัว ไม่จำเป็นต้องไปโรงหนังหรอก

อีกอย่าง เมื่อก่อนตอนที่เขาชอบเปรมา เปรมาก็ไม่ยอมไปดูหนังเป็นเพื่อนเขาด้วย

กนกอร: ……

นฤเบศวร์จูงมือของกนกอร กนกกรก็ไม่ได้ขัดขืน