ชายชราพูดอย่างเสียใจว่า : “ฉันคิดจริงๆ นะ น่าเสียดาย ภูธิปไม่ยอมแลกหลานกับฉัน”
นฤเบศวร์:……
“ภูธิปไม่ยอมเอาพัฒน์มาแลกกับแก ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นๆ ก็ไม่เลว”
นฤเบศวร์:……
คุณปู่อิจฉาคุณชายของตระกูลอริยชัยกุลมาก
“โธ่เอ๋ย บางที นี่ก็คือโชคชะตานะ ไม่ว่าตระกูลของเราจะพยายามกันอย่างไรก็ไม่สามารถเหนือกว่าตระกูลอริยชัยกุลได้ ฉันสู้คุณปู่ภูธิปไม่ได้ นายก็สู้พัฒน์ไม่ได้”
ชายชราพูดถอนหายใจโธ่เอ๋ยครู่หนึ่ง ก็พูดกับหลานว่า : “เบศวร์ แกต้องรีบตามจีบอร หลังจากที่พวกแกสองคนแต่งงานกันอีกรอบก็รีบมีลูกกัน ถ้าหากพวกแกมีลูกชาย ลูกของพัฒน์สองสามีภรรยานั่นเป็นลูกสาว พวกแกทั้งสองก็เกี่ยวดองกัน สรุป ถ้าคุณหนึ่งผู้ชายคนหนึ่งผู้หญิง รีบหมั้นหมายไว้ตั้งแต่เด็ก”
“พวกเราสู้ตระกูลอริยชัยกุลไม่ได้ไม่เป็นไร ขอลูกสาวของตระกูลอริยชัยกุลแต่งงาน หรือให้ลูกสาวของตระกูลเราแต่งงานออกไป เป็นคุณนายคนต่อไปของตระกูลอริยชัยกุล ฮ่าๆ ทำแบบนี้ก็ดีเลยทีเดียว!”
นฤเบศวร์มองคุณปู่อย่างหมดคำพูด
ความปรารถนาทั้งชีวิตของคุณปู่ ก็น่าจะเป็นการเหนือกว่าตระกูลอริยชัยกุลนะ
ไม่สามารถเหนือกว่าได้ก็รวมเป็นหนึ่งเดียวกับตระกูลอริยชัยกุล
“อรเป็นเพื่อนสนิทกับเทวิกา พวกแกกลายเป็นครอบครัวที่เกี่ยวดองกัน ก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้”
ชายชรายิ่งคิดยิ่งรู้สึกดีงามขึ้นเรื่อยๆ
ถ้าหากเหลนผู้หญิงของเขาแต่งงานกับตระกูลอริยชัยกุลกลายเป็นคุณนายของตระกูลคนต่อไป งั้นก็ดีมากเลยจริงๆ
ดูจากสไตล์ครอบครัวของตระกูลอริยชัยกุล ลูกผู้ชายของตระกูลอริยชัยกุลล้วนแต่พะเน้าพะนอภรรยาทั้งนั้น ต่อไปเหลนผู้หญิงของของเขาก็มีอำนาจตัดสินใจไม่ใช่เหรอ?
“ถ้าเกิด พวกเราก็มีลูกชายล่ะ?”
“……”
“หรือไม่พวกเราก็คลอดลูกสาวทั้งนั้น ไม่แน่ลูกๆของสองตระกูลชอบผู้ชายหรือผู้หญิงคนเดียวกัน ในทางกลับกันก็กลายเป็นศัตรูอีก”
ชายชรา:“……”
เขาจ้องมองหลาน พูดด่า : “แกคิดไปในทางที่ดีไม่ได้เหรอ?”
“คิดแต่จะเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุด.”
“เกิดอะไรขึ้นกับแขนของแก?ได้รับบาดเจ็บจากโจรปล้นจริงๆ?หรือว่าแกกุเรื่องขึ้นมาเล่นเองกำกับเอง?”
ชายชราเปลี่ยนหัวข้อสนทนา กลัวว่าขืนพูดต่อไปจะถูกหลานของตัวเองทำให้โมโหตายเสียก่อน
เขามีชีวิตอยู่ได้ถึงอายุปูนนี้ ไม่ง่ายเลยจริงๆ
“โจรปล้นจริงๆ”
หลังจากที่ชายชราเงียบอยู่นาน พูดถาม : “บาดเจ็บสาหัสไหม?”
“มีแผลถลอกนิดหน่อย”
“น่าเสียดาย”
นฤเบศวร์สีหน้ามืดคล้ำ “คุณปู่อยากจะให้แขนของฉันหัก?”
“ถ้าหากว่าแกเจ็บหัก เข้าโรงพยาบาล อรจะได้ดูแลแกทุกวัน นั่นเป็นโอกาสที่พัฒนาความสัมพันธ์ที่ดีที่สุด ตอนนี้แกมีแผลถลอกนิดหน่อย อย่างมากอรก็แค่โทรมาถามทางโทรศัพท์ทุกวัน”
นฤเบศวร์ไม่รู้ว่าควรจะพูดต่อยังไงดี
“พอแล้ว รู้เรื่องที่แกอยากรู้แล้ว ขึ้นไปเปลี่ยนชุดด้านบน อีกเดี๋ยวมากินอาหารเช้าด้วยกัน คริษฐ์ก็ยังรู้จักมาเป็นเพื่อนคนแก่อย่างฉัน ส่วนแกวันทั้งวันไม่เห็นแม้แต่ร่างเงา”
“นั่นเป็นเพราะว่าผมไปตามจีบหลานสะใภ้ให้คุณปู่ไง”
นฤเบศวร์ตอบกลับหนึ่งประโยคแล้ว หยิบผลตรวจของกันตภณขึ้นไปชั้นบนด้วย
……
ณ One Day In Coffee
ตอนที่กนกอรมาถึงร้าน ประตูร้านเปิดออกแล้ว
เป็นเทวิกานี่เอง
กนกอรเข้ามาในร้าน เห็นเทวิกาเช็ดแมวแห่งความโชคดีที่ตั้งอยู่บนเคาร์เตอร์คิดเงิน ถามประโยคหนึ่ง : “วิกาวันนี้แกไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนพวกคุณป้าเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน