รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 402

หลังจากที่กนกอรเดินไป พัฒน์และประยสย์เดินเข้ามาพร้อมกัน

“พัฒน์ พี่ พวกคุณมาได้ยังไง”

เทวิกาเดินไปต้อนรับทั้งสองคน

ทั้งสองไม่ได้พาบอดี้การ์ดมา ตอนอยู่เมืองแอคเซสซ์ ประยสย์ผ่อนคลายที่สุดแล้ว

เขาเชื่อในความสามารถของน้องเขยมาก รู้สึกว่าอยู่ในเขตอิทธิพลของน้องเขย ไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องอันตรายต่อความปลอดภัย

“พี่มาดื่มกาแฟสักแก้วไม่ต้อนรับเหรอ？หรือว่ารังเกียจที่พี่เป็นก้างขวางคอ”

ประยสย์พูดไปพลาง เท้าก็ไม่หยุดเดิน ยังคงเดินเข้าไปเช่นเดิม เลือกเก้าอี้แล้วนั่งลง แสดงให้เห็นว่าแม้จะเป็นก้างขวางคอ ก็เป็นให้ถึงที่สุด

สายตาที่ยศพัฒน์มองเทวิกาเป็นสายตาที่อ่อนโยน เขาพูดว่า : “กนกอรไม่อยู่สินะ ฉันมาช่วย ถึงยังไงอยู่บ้านก็ว่างไม่มีอะไรทำ”

หลังจากที่มีภรรยา วันสุดสัปดาห์ของเขาก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันกับเทวิกา

พวกเพื่อนๆต่างก็พูดว่าเขาเห็นเมียดีกว่าเพื่อน

ยศพัฒน์กลับมีเหตุผลเพียงพอที่จะพูดได้อย่างเต็มที่ ว่าเทวิกาเป็นคนที่ใช้ชีวิตร่วมกับเขาทั้งชีวิต เขาจะต้องเห็นภรรยาสำคัญกว่าอยู่แล้ว

ทำให้เพื่อนหมดคำที่จะพูด

“พ่อฉันล่ะ？”

“พ่อฉันอยู่เป็นเพื่อนเขานะ”

เทวิกาพูดว่าอ๋อ

“ต้องการให้ช่วยอะไรไหม？”

เทวิกายิ้มพร้อมพูดว่า : “ตอนนี้ยังไม่มี อีกเดี๋ยวถ้ายุ่งขึ้นมา อาจจะต้องรบกวนให้พี่ช่วย”

“พี่ พี่จะเอากาแฟสักแก้วไหม？”

ประยสย์ตอบกลับ : “เอากาแฟให้พี่สักแก้วแล้วกัน เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ ตอนนี้จิตใจไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอย ”

เทวิกาไปช่วยพี่ใหญ่เตรียมกาแฟ

“ฉันว่าพี่ปกติดีมากนะ ไม่เหมือนคนที่นอนไม่ค่อยหลับเลย”

ประยสย์เดินมา เห็นน้องสาวช่วยต้มกาแฟให้เขา เผยรอยยิ้มบนใบหน้าหล่อๆ โพล่งพูดออกไป

ในเวลานี้มีคนเดินเข้ามาแล้ว

ทุกคนต่างก็คิดว่าเป็นแขก รอหลังจากที่เทวิกาสองสามีภรรยามองชัดเจนแล้วว่าคนที่เดินเข้ามาเป็นใคร รอยยิ้มบนใบหน้าของเทวิกาก็หายไปแล้ว สีหน้าของยศพัฒน์ไม่เปลี่ยนแปลง

คนที่เดินเข้ามาคือตาณ

แฟนหนุ่มเพียงคนเดียวที่เทวิกาคบหาก่อนพัฒน์

หลังจากที่ไปคบคนรวยและอํานาจตาณยังเคยมาพัวพันกับเทวิกา เทวิกาบอกพฤติกรรมทั้งหมดของเขาให้ภรรยาเขาทราบ หลังจากนั้นทั้งสองคนก็หย่าร้างกัน คุณนายตาณยังเคยมาขอบคุณเทวิกา

ขอบคุณเทวิกาที่ทำให้เธอเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของตาณ

ตาณสำหรับคุณนายตาณแล้วก็คือชายที่ครอบครัวยากจนแต่มุมานะบุกบั่นจนเดินมาเรียนในเมืองใหญ่ หลังจากหย่าร้าง ตาณกลายมาอยู่ในสภาพเดิม เขาก็ไม่สามารถอยู่เมืองแอคเซสซ์ต่อไปได้ ออกไปจากเมืองแอคเซสซ์แล้ว

เทวิกาไม่เจอเขามากว่าหลายเดือนแล้ว วันนี้ถ้าหากเขาไม่เดินเข้ามา เทวิกาน่าจะลืมเขาไปจนหมดแล้ว

สำหรับตาณ เทวิกาไม่รักและไม่เกลียดตั้งนานแล้ว

ตอนแรก เธอและตาณต่างก็มีความรู้สึกรักต่อกันจริงๆ ก็เป็นเธอที่ริเริ่มพูดอย่างชัดเจน ตาณถึงได้กล้าที่จะคบหากับเธอ

ระหว่างที่คบหากัน ทั้งสองคนก็ไม่ทำเรื่องที่ล้ำเส้นกันมีมารยาทต่อกัน ตอนนั้นเธอยังมีปัญหาทางจิตนิดหน่อยอีก เมื่อตอนที่เจอกับพัฒน์ปัญหาเหล่านั้นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยหมดแล้ว

เมื่อกลับมาคิด เทวิกาก็ถอนหายใจ เธอและพัฒน์ถูกโชคชะตานำพามาให้พบกันจริงๆ

จริงๆเทวิกาเคยคิดที่จะแต่งงานกับตาณ แต่ตาณเลือกที่จะหักหลัง แม้รู้ว่ายังมียศพัฒน์คอยวางแผนอยู่ข้างหลัง เทวิกาก็ยังคงผูกพยาบาทที่ตาณทรยศอย่างมาก

และก็เพราะว่าตาณทรยศ ทำให้แม่ของเธอเป็นห่วงเธอ เร่งให้เธอไปดูตัว หวังว่าเธอจะมีความรักครั้งใหม่ ลืมเรื่องที่ตาณทำให้เธอเจ็บปวด ตั้งแต่นั้นมาทำให้เธอกระโดดลงหลุมพรางลึกของยศพัฒน์ที่ขุดไว้นานแล้ว

“คุณมาทำไม？”

เทวิกามองตาณ น้ำเสียงสงบนิ่ง สายตาที่มองขาก็นิ่งมากเข่นกัน มองเขาเป็นคนแปลกหน้าคนหนึ่ง

ประยสย์มองน้องสาว แล้วก็มองน้องเขยอีก เดินไปยังข้างกายของน้องเขย พูดเสียงเบาๆว่า : “เขาเป็นใคร？”