กนกอรเดินมาตรงหน้าเขา แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มสดใสว่า: “แม้ว่าคุณยอมทำเพื่อฉันก็ตาม งั้น ไปเถอะ”
จากนั้นนฤเบศวร์ก็ตามความคิดของกนกอรไม่ทันแล้ว แต่ยังเดินตามเธอไป เดินไปพลางถามไปพลางว่า: “เราจะไปที่ไหนกัน?”
“ตามฉันมาก็พอ”
นฤเบศวร์ทำเสียง อ๋อ แล้วก็เดินตามกนกอรออกจากโรงแรมอย่างเชื่อฟัง
ทั้งสองคนเดินออกมา ก็พบคู่สามีภรรยาเทวิกาเดินจับมือกลับมา ยศพัฒน์ถือผักทั้งหมดที่ซื้อมา
เมื่อเห็นคู่สามีภรรยาจับมือกันด้วยความรัก นฤเบศวร์อิจฉาแล้วอิจฉาอีก
เขาก็จูงมือกนกอร แล้วโอบเธอไว้ ถึงขั้นที่ว่า อืม แอบจุ๊บเธอด้วย นี่คือสิ่งที่กนกอรไม่รู้ เบาๆหน่อย อย่าให้กนกอรรู้ว่าเขาแอบจุ๊บเธอก่อน
แต่หลังจากที่หย่ากัน ตอนที่ตามจีบกนกอรอย่างแท้จริง เขาไม่ค่อยได้แต๊ะอั๋งกนกอรเลย เขาเคยบอกว่าเคารพเธอ
และไม่กล้าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า
“วิกา”
กนกอรหยุด เมื่อเพื่อนสนิทกับคู่สามีเดินเข้ามาใกล้ๆ เธอพูดกับเทวิกาว่า: “คุณไปดูที่ร้านก่อนสักพัก”
“ได้”
เทวิกาก็ไม่ได้ถามว่ากนกอรจะพานฤเบศวร์ไปที่ไหน เดิมทีสุดสัปดาห์เธอเป็นคนดูแลร้าน
กนกอรเข็นรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าของเธอมา
นฤเบศวร์ให้รถหรูกับเธอ เธอไม่เคยรับเลย นฤเบศวร์ทำอะไรกับเธอไม่ได้
เวลาชอบใครสักคนจริงๆ มักจะคิดพิจารณากับอีกฝ่ายในทุกๆด้าน เคารพอีกฝ่าย ไม่ยอมบังคับอีกฝ่ายทำในสิ่งที่อีกฝ่ายไม่ชอบ
หลังจากที่กนกอรขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า ก็หันหน้ามาหานฤเบศวร์แล้วพูดว่า “ขึ้นรถเถอะ”
“คุณซ้อนท้ายผม”
กนกอรพูดประโยคหนึ่ง: “คุณขับรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าเป็นเหรอ? ช่างเถอะ แขนคุณบาดเจ็บ ฉันกลัวว่าคุณเจ็บจนไม่ไหว ทำรถคว่ำอีก ขึ้นมา ถ้าคุณยังอืดอาดยืดยาด ฉันก็จะไปเองแล้วนะ”
พูดจบ นฤเบศวร์รีบขึ้นไปนั่งบนรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า หันหน้า แล้วโบกมือให้อีกฝ่ายอย่างมีความสุข: “พัฒน์ แล้วเจอกัน เราสองคนไปขับรถกินลมชมวิวกัน”
ยศพัฒน์โบกมืออย่างหลุดขำ เมื่อกนกอรขับมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าออกไปไกลแล้ว เขาบอกเทวิกาว่า: “ตรงหน้าผม นฤเบศวร์ก็ยังมีหน้ามาโอ้อวดเนาะ เขาตามผมไม่ทันภายในเวลาอันสั้นหรอก”
เงยหน้ามองแสงอาทิตย์ที่สว่างสดใสบนท้องฟ้า กำลังจะเที่ยงแล้ว ร้อนจะตาย
สิ่งนี้ ให้กนกอรไปกินลมชมวิว เธอก็ไม่เต็มใจหรอก
แล้วนฤเบศวร์สามารถพูดได้อย่างดีใจว่าออกไปกินลมชมวิว
“ที่รัก เข้าไปเถอะ ข้างนอกร้อนจะตายแล้ว”
ยศพัฒน์จูงเทวิกาเข้าไปในร้าน
“วิกา คุณถามพี่ชายคุณสิว่าตอนเที่ยงไปกินข้าวที่ไหน? ต้องเตรียมอาหารให้เขาไหม?”
เทวิกาตอบอืม หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาประยสย์
ประยสย์ไม่รับสาย
“พี่ชายฉันไม่รับสาย อาจจะกำลังขับรถอยู่มั้ง”
ยศพัฒน์ตอบอืม “งั้นคุณไปดูร้านก่อน ผมกลับไปทำอาหารที่บ้านเช่าคุณ”
บ้านเช่าของเทวิกาเดิมทีจะคืนห้องแล้ว เจ้าของห้องอาลัยอาวรณ์ที่เธอจะคืนห้อง บอกจะให้เทวิกาอยู่ต่อแบบฟรีๆ โฆษณาจะให้บ้านเธอ
ลองคิดดู คุณนายน้อยแห่งตระกูลอริยชัยกุลเช่าบ้านของเธออยู่ แสดงว่าบ้านของเธอดี ถ้าเทวิกาพักอยู่ที่นั่นเรื่อยๆ บ้านของเธอก็ไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องค่าเช่าบ้าน มีหลายคนมาเช่าบ้านกับเธอ ยังเช่าในราคาสูง เพียงเพื่อที่จะได้อาศัยอยู่ชั้นหนึ่งกับคุณนายน้อยอริยชัยกุล
เจ้าของบ้านไม่ยอมให้เทวิกาย้ายออก บ้านเช่าของเทวิกาก็ให้เช่าอยู่ตลอด เธอจ่ายค่าเช่าเป็นประจำทุกเดือน แต่เจ้าของบ้านไม่ยอมรับเงินโอนของเธอเลย
“โอเค”
หลังจากยศพัฒน์เดินไป เทวิกาก็โทรหาประยสย์อีกครั้ง ประยสย์ก็ยังคงไม่รับสาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน