รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 42

ฝ่ามือใหญ่อันอบอุ่นอ่อนโยนจับบนใบหน้าข้างหนึ่งของเธอ ซึ่งเป็นใบหน้าข้างนั้นที่โดนเปรมาตบพอดี

“วิกา ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?”

ยศพัฒน์ถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ ในดวงตาลุกโชนไปด้วยความโกรธ

เปรมากล้าแตะต้องวิกาของเขา!

คิดว่าเขาไม่กล้าทำร้ายผู้หญิงเหรอ?

เขาไม่อยากทำร้ายผู้หญิง แต่ถ้ามีคนรังแกวิกาของเขา เขาก็ไม่รังเกียจที่จะมีข้อยกเว้นทำร้ายผู้หญิงเพื่อวิกาหรอกน่ะ

เทวิกาดึงมือของเขาออก ลูบใบหน้าข้างนั้นด้วยตัวเอง และถามเขาว่า: “ยังบวมแดงอยู่เหรอ?”

หลังจากที่เปรมากลับไป กนกอรก็เอาน้ำแข็งช่วยประคบใบหน้าของเธอ และเธอรู้สึกว่าอาการบวมลดลง

“อาการบวมลดลง แต่กลับไม่สามารถลบล้างความจริงที่เปรมาตบเธอได้”

ประโยคท้ายที่ยศพัฒน์พูดนั้นเยือกเย็นน่ากลัว และเทวิกาได้ยินแล้วก็มองดูเขาด้วยความตกตะลึง

ในไม่ช้า เทวิกาก็เข้าใจในทันที

ยศพัฒน์อยู่ตรงหน้าของเธอก็อ่อนโยนเป็นอย่างมาก ตอนที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขา เทวิกาไม่เคยสงสัยมาก่อนว่ายศพัฒน์ไม่ใช่คนอ่อนโยน

หลังจากที่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของยศพัฒน์ เทวิกาก็รู้ว่าเขาไม่สามารถเป็นคนที่อ่อนโยนได้อย่างแท้จริง

ในฐานะผู้นำของบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ป จัดการบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปเจริญรุ่งเรืองได้ ไม่เพียงแต่มีความสามารถที่โดดเด่นยังต้องมีทักษะที่สุดยอดอีกด้วย จะเป็นคนอ่อนโยนไปได้อย่างไร?

เมื่อก่อนเทวิกาเคยได้ยินเรื่องของบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปมาก่อน แต่ไม่รู้จัก

ตั้งแต่ที่เริ่มเช่ายศพัฒน์เป็นแฟน เธอก็ตั้งใจค้นหาบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปในกูเกิล รู้ว่าบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปเป็นไข่มุกใสแห่งเมืองแอคเซสซ์ เจิดจรัสเป็นอย่างมาก

“พี่พัฒน์ ฉันก็ตบหล่อนไปแล้ว”

เทวิกาหยิบขนมขบเคี้ยวขึ้นมาถุงหนึ่ง ฉีกถุงออก เริ่มทานขึ้นมา ทานไปด้วยพูดกับยศพัฒน์ไปด้วย: “พี่พัฒน์ เปรมารู้เรื่องความสัมพันธ์ของพวกเราได้ยังไง แล้วก็หาร้านของฉันเจอได้ยังไงอีก?”

“นฤเบศวร์”

“อ้อ ใช่ ฉันลืมไปเลย คุณเบศวร์เป็นศัตรูตัวฉกาจของพี่ เขาเห็นพี่มีความสุขไม่ได้”

เทวิกานึกถึงใบหน้ายิ้มแย้มของนฤเบศวร์ มองดูสามีของตัวเอง และพูดขึ้นมาว่า: “พี่พัฒน์ พี่กับนฤเบศวร์เป็นคนประเภทเดียวกัน เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ ดังนั้นพวกพี่สองก็กลายเป็นศัตรูคู่อาฆาต”

“ไอ้หมอนั่นไม่ชอบหน้าของฉันมาโดยตลอด ตอนแรกความสัมพันธ์ของฉันกับเขาพอไปกันได้ ต่อมาเพราะว่าเปรมา เขาก็ตั้งแง่กับฉันทุกอย่าง อยากให้ฉันตาย ความสัมพันธ์ตึงเครียดของพวกเราสองคนก็ไม่สามารถคลี่คลายลงได้อีก บริษัทของตระกูลเดชอุปที่เกี่ยวข้องในอุตสาหกรรมนี้ เมเปิล กรุ๊ปของพวกเราก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย สายงานเดียวกันต่างก็ไม่ยอมกัน ก็ค่อยๆกลายเป็นศัตรูคู่อาฆาตกัน”

เทวิกาฟังออก“นฤเบศวร์ชอบเปรมา”

“ไม่ใช่แค่ชอบ นั่นคือรักสุดหัวใจ”

“เปรมารักพี่ นฤเบศวร์ก็รักเปรมาอีก พวกพี่สามคนก็เป็นรักสามเศร้านะสิ”

เทวิกาเหมือนกับกำลังเล่านิทาน ยศพัฒน์ฟังแล้วก็ดูหมดคำพูด

เขานั่งลงที่ข้างกายของเธอ ทันทีที่นั่งลงก็กอดเธอไว้ในอ้อมกอด และก้มหน้าลงประกบปิดริมฝีปากของเธอ

เทวิกาเบิกตากว้าง

มือข้างหนึ่งยังถือขนมขบเคี้ยวที่ทานไม่หมด

เธอจะผลักเขาออกก็ไม่ใช่ ไม่ผลักเขาออก ก็จะถูกเขาเอาเปรียบ

เจ็บที่ริมฝีปาก

เขากัดเธอ

หลังจากที่ยศพัฒน์กัดริมฝีปากของเธอ ก็ปล่อยเธอออก นิ้วเรียวยาวแตะไปที่ริมฝีปากของเธอ สัมผัสริมฝีปากที่ถูกเขากัดไปมา ดวงตาร้อนแรงราวกับไฟ เสียงเข้ม ทำให้คนหลงใหล: “วิกา ฉันไม่เคยรักเปรมา ไม่รักเลยสักนิด เธอไม่ใช่คนรู้ใจของฉัน คนรู้ใจในวัยเด็กของฉันมีเพียงคนเดียว ก็คือเธอ”

“คืนนี้กลับไปบ้านที่อยู่ในคอนโดกรีนทาวน์ของฉันกับฉันได้มั้ย? ฉันให้เธอดูของบางอย่าง”

“บ้านของพี่ที่อยู่ในคอนโดกรีนทาวน์เช่าไม่ใช่เหรอ?”

ยศพัฒน์ยิ้ม

หลังจากที่เทวิกาถามประโยคนั้นแล้วก็รู้สึกว่าถามมากเกินไป

ด้วยฐานะของยศพัฒน์ เขาจำเป็นต้องเช่าบ้านด้วยเหรอ?

ก็มีแต่เธอที่เชื่อเขา