รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 426

เมืองซูเพร่า

ชลยืนอยู่หน้าประตูบ้านตระกูลเลิศธนโยธาครึ่งวัน ในที่สุดก็มีคนมาเปิดประตูให้เขาเข้าไป

“คุณหนูบ้านคุณยอมเจอผมแล้วใช่ไหม？”

ชลกอดดอกไม้ไว้แล้วเดินตามหลังคนใช้เข้าไป เดินไปด้วยถามออกมาด้วย

แต่คนใช้ไม่พูดอะไร

ชลคิดในใจในที่สุดก็ได้เข้าไป คิดว่าพลอยคงยอมเจอเขาแล้ว

คนใช้ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร เขาเองก็ไม่ถือสาอยู่แล้ว

ห้องรับแขกที่หรูหรานี้มีเพียงคุณแก้วคนเดียว

คนใช้พาคุณชลเดินเข้ามา แล้วเดินไปถึงหน้าคุณแก้ว พูดออกมาอย่างเคารพว่า： “คุณผู้หญิง คุณชายสามของตระกูลสาระทามาค่ะ”

คุณแก้วตอบอืมออกมา แล้วสั่งให้คนใช้ไปชงชา จากนั้นเธอทำท่าเชิญให้ชลนั่งลง

หลังจากที่ชลนั่งลงแล้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แล้วเรียกออกมาอย่างกระตือรือร้นว่า： “คุณแก้ว”

แต่คุณแก้วใบหน้าเคร่งขรึม แค่พยักหน้าให้เท่านั้น

เมื่อเห็นผู้ชายคนนี้ ทำให้เธอนึกถึงลูกสาวตัวเองถูกกระทำให้เสียหาย

คุณแก้วโกรธจนอยากให้มีดแทงชลให้ตาย

หลังจากที่ชลนั่งลงแล้ว มองไปรอบๆ แล้วถามออกมาอย่างเอาใจว่า： “พลอยหล่ะ？ทำไมไม่เห็นเธอ？”

เขาวางช่อดอกไม้ที่ซื้อมาไว้บนโต๊ะชา แล้วพูดกับคุณแก้วว่า： “ผมซื้อดอกกุหลาบมาให้พลอย เธอชอบดอกกุหลาบที่สุดเลย”

“คุณชล ฉันขอถามคุณตรงๆ คุณต้องการรับผิดชอบลูกสาวของฉันจริงๆ เหรอ？”

สำหรับคำถามที่ชลถามออกมา คุณแก้วเลือกที่จะไม่ตอบ

ลูกสาวกับสามีต่างไปเมืองแอคเซสซ์กัน ที่ไม่อยากเปิดเผย เธอไม่สะดวกที่จะเปิดเผยที่อยู่ของพ่อลูกทั้งสอง

เวลาที่ไซม่อนออกจากบ้านจะระวังตัวเป็นพิเศษ เช่นเดียวกัน เวลาที่สามีของเธอออกจะบ้านก็จะระวังตัวเป็นพิเศษเหมือนกัน ของพวกเขาอาศัยอะไรร่ำรวย เธอรู้ดี ว่าต้องมีศัตรูไม่น้อยแน่นอน

ชลสีหน้าตกใจ แล้วพูดขึ้นว่า： “คุณแก้ว ผมรู้ว่าพลอยไม่ชอบผม คนที่เธอรักคือพี่ชายผม แต่ว่าผมกับพลอยได้เป็นสามีภรรยากันแล้ว ถ้าเธอยอมให้ผมรับผิดชอบ ผมยินดีรับผิดชอบถึงที่สุดแน่นอน”

คุณแก้วถามกลับเขาว่า： “คุณจะรับผิดชอบยังไง？คุณมีภรรยาแล้ว แถมมีลูกอีกสามคน และเลี้ยงเมียน้อยไว้ข้างนอกมากมาย ภรรยาของคุณถูกปิดบังไม่รู้เรื่อง แต่ปิดบังพวกเราไม่ได้ พลอยของฉันยังสาวยังสวย เหมือนดังดอกไม้ ไม่อยากแบ่งผู้ชายคนเดียวกับผู้หญิงมากมายขนาดนั้นหรอก”

“พลอยของฉันไม่มีทางเป็นเมียน้อยของคุณเด็ดขาด”

ชลพูดออกมาโดยไม่ต้องคิดว่า： “ผมไม่มีทางให้พลอยเป็นเมียน้อยของผมหรอก”

คุณแก้วไม่ตอบ รอให้เขาพูดต่อ

“ถ้าพลอยยินยอม ผมก็จะหย่าแล้วแต่งงานกับเธอ ให้เธอเป็นคุณหญิงสามของตระกูลสาระทา ถึงแม้จะได้มีหน้ามีตาเท่ากับภรรยาของหัวหน้าครอบครัว แต่เมื่ออยู่ในเมืองซูเพร่า เป็นคุณหญิงสามของ ก็ถือว่ามีหน้ามีตามากเหมือนกัน”

ชลรู้สึกว่าฐานะคุณชายสามของตระกูลสาระทา ไม่ได้ทำให้พลอยขายหน้าเลย

คุณแก้วยิ้มเย็นชาออกมา แต่ยังคงไม่พูดอะไรเช่นเคย

ชลรู้ดีไม่ว่าเขาจะพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์ ต้องทำออกมาถึงจะได้

เธอรับปากกับคุณแก้วว่า： “คุณแก้ว รบกวนคุณพูดกับพลอย ผมจะรับผิดชอบให้ถึงที่สุด ไม่ให้เธอเสียหายเด็ดขาด ให้เธอรอข่าวดีของผมก็พอ”

พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นบอกลาคุณแก้ว

เขาออกไปจากบ้านของตระกูลเลิศธนโยธาอย่างรีบร้อน แต่เขาไม่ได้กลับไปที่บ้านเพื่อพูดความจริงกับคุณหญิงสาม แต่กลับไปหาพี่ใหญ่ของเขา

หลังจากที่ไซม่อนกินข้าวเสร็จ ได้เข้าไปออฟฟิศทำงานของตัวเองพักผ่อนสักครู่ เขานั่งพิงบนหัวเตียง ในมือถือรูปถ่ายไว้ปึกหนึ่ง

รูปถ่ายคือเขาให้คนไปแอบถ่ายมา

รูปถ่ายที่ถ่ายมาล้วนเป็นรูปถ่ายของญาณินที่ใช้ชีวิตในบ้านตระกูลวาชัยยุงทั้งหมด

มีรูปถ่ายที่ญาณินไปทำงานที่สวนกับสองสามีภรรยาของบ้านตระกูลวาชัยยุง เธอเป็นคุณหญิง ถึงแม้จะใส่เสื้อผ้าธรรมดา และพยายามฝึกฝนทำงานสวน แต่เมื่อมองไปแล้ว เธอยังคงดูแล้วไม่กลมกลืนกับพวกเขาไ

แต่ว่า เธอฝึกฝนอย่างตั้งใจ และมีความสุข

และมีรูปถ่ายที่เธอช่วยเก็บผลไม้ แต่รูปถ่ายส่วนใหญ่เป็นรูปถ่ายที่เธอกำลังชื่นชมภูเขาน้ำตกต่างๆ

“เรื่องส่วนตัว”

“เรื่องส่วนตัวรอฉันกลับบ้านค่อยคุยกัน ตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยงของฉัน”

พูดจบ ไซม่อนก็จะตัดสายทิ้ง

เห็นแก่ที่เป็นน้องชายแท้ๆ ของเขา มารบกวนเวลาที่เขาดูรูปถ่ายของณิน เขาจึงเก็บความโกรธไว้

“พี่ใหญ่ ผมจะหย่า！”

ก่อนที่พี่ชายจะตัดสายทิ้ง ชลรีบแย่งพูดขึ้นมาก่อน

เมื่อได้ยินแบบนั้น ไซม่อนขมวดคิ้วเข้าหากัน แล้วพูดขึ้นว่า： “แกจะหย่า？หย่าแล้วไปแต่งงานกับพลอยเหรอ？เธอยอมแต่งงานกับแกเหรอ？”

ตามที่เขารู้จักพลอยและหัวหน้าครอบครัวของตระกูลเลิศธนโยธา สองพ่อลูกไม่มีทางตอบตกลงเรื่องแต่งงานกับชลเด็ดขาด

“พี่ใหญ่ ผมได้ไปขอโทษตระกูลเลิศธนโยธาหลายวันติดต่อกันแล้ว วันนี้คุณแก้วพูดกับผมว่า พลอยไม่มีทางเป็นเมียน้อยของผมเด็ดขาด แบบนั้นก็หมายความว่าให้ผมหย่าแล้วไปแต่งงานกับพลอยไม่ใช่เหรอ”

ไซม่อนกะพริบตา นี่เป็นคำพูดอนุญาตที่ไหนกัน พลอยยังไม่ยอมเจอหน้าชลเลย

แต่ว่า ตอนแรกที่เขาวางหมากตัวนี้ เพื่อต้องการให้พวกเขาพี่น้องผิดใจกันเอง

ไซม่อนเดาออกที่ตระกูลเลิศธนโยธาทำแบบนี้ เพราะต้องการแก้แค้นน้องชาย แต่ไม่ก็อยากเตือนสติชลให้ตื่น

ได้แต่พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า： “แกจะหย่าเป็นเรื่องของแก แกไปบอกเมียแก มาบอกฉันช่วยอะไรได้？”

“พี่ใหญ่ พี่เป็นหัวหน้าครอบครัวของตระกูลเรา พี่เองก็รู้ว่าเมียผมดุดันแค่ไหน ถ้าผมหย่ากับเธอ เธอต้องตบตีกับผมแน่ เธอกลัวพี่ใหญ่คนเดียว พี่ใหญ่ พี่ออกหน้าช่วยผมเจรจาหน่อยได้ไหม ให้เธอหย่ากับผม？”

ไซม่อนถูกความไร้ยางอายของน้องชายยั่วโมโหจนต้องหัวเราะออกมา จากนั้นเชาพูดขึ้นว่า： “แกก่อเรื่องเองก็ไปแก้ไขจัดการเอง ฉันไม่ไปยุ่งเกี่ยวเรื่องหย่าร้างระหว่างแกกับเมียหรอก อีกอย่าง พ่อแม่พวกเราก็ยังมีชีวิตอยู่ แกไปหาพ่อกับแม่ เรื่องหย่าร้างของพวกแกจะไม่อยากยุ่ง”

สุดท้าย เขาจงใจพูดขึ้นมาว่า： “ชล อย่าลืม ว่าฉันก็เป็นผู้เสียหายเหมือนกัน”

เพราะว่าในสายตาของคนภายนอก พลอยเป็นแฟนเขา แฟนตัวเองนอนกับน้องชายแท้ๆ ของตัวเอง แต่กลับอยากให้เขาไปเกลี้ยกล่อมน้องสะใภ้ให้หย่าให้？

น้องขายคนนี้ของเขาหน้าด้านไร้ยางอายจริงๆ ！