รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 428

เมื่อคุณหญิงสามถูกสามีมองมาแบบนี้ ทำให้หัวใจกระตุกไปหนึ่งครั้ง

เธอเดินกลับมา ไม่ได้นั่งข้างๆ ชล แต่กลับเดินมานั่งที่เมื่อกี้ ที่ที่อยู่ข้างๆ คุณหญิงย่า

“ชล ตอนนี้เป็นเวลาทำงาน แกกลับมาทำไม？”

คุณหญิงย่าถามออกมาอย่างอ่อนโยน “มีเรื่องอะไรเร่งด่วนเหรอ？”

“แม่ ผมจะหย่า！”

ชลไม่อ้อมค้อม พูดเหตุผลที่เขากลับบ้านออกมาทันที

เมื่อคุณหญิงรองได้ยินก็ตาโตเป็นประกายขึ้นมาทันที แต่ในขณะเดียวกันก็เปลี่ยนเป็นมืดมนทันที

ถึงแม้เธอจะมีโอสได้ประชดคุณหญิงสามสองสามคำ แต่ความจริงเธอไม่ได้อยากให้คุณหญิงสามต้องหย่ากันแล้วถูกขับไล่ออกไปจากตระกูลสาระทา สะใภ้ทั้งสองอยู่ด้วยกันมายี่สิบกว่าปี ต่างเข้าใจซึ่งกันและกัน เวลารับมือกับสถานการณ์ก็จะง่ายขึ้น

เมื่อเปลี่ยนพลอยเข้ามา คุณหญิงรองรู้สึกว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพลอย

เธอที่เป็นบ้านสองยิ่งจะไม่ได้เปรียบอะไรเลย

ดังนี้น น้องสะใภ้สามคนเดิมดีที่สุด

“ชล นายพูดคำพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง？น้องสะใภ้แต่งงานกับนายมาหลายปีขนาดนี้ มีลูกให้นาย ไม่มีผลงานอะไรแต่ก็ทุ่มแทลำบากไปไม่น้อย นายทำเรื่องผิดต่อเธอ ไม่ได้ไปขอโทษดีๆ แต่กลับจะมาหย่า พวกเราก็อายุมากขนาดนี้แล้ว จะหย่าทำไมกัน？”

“นายจะให้ลูกนายมองนายเป็นคนยังไง？ลูกชายสองคนของนายโตและบรรลุนิติภาวะแล้ว แต่ลูกสาวแค่อายุเท่าไหร่เอง ความเจ็บปวดที่พ่อแม่หย่าร้างกันเป็นความเจ็บปวดที่สุดที่นำพามาให้ลูก”

ตอนที่คุณหญิงสามได้ยินสามีพูดว่าจะหย่าออกมานั้น สีหน้าดำดิ่งไปทันที

แต่เธอคาดคิดไม่ถึงพี่สะใภ้รองที่เพิ่งพูดประชดเธอเมื่อกี้กลับช่วยเธอพูดขึ้นมาก่อน

แต่เมื่อตรึกตรองดูแล้ว ก็เข้าใจถึงสาเหตุที่คุณหญิงรองช่วยเธอพูด

น่าจะเป็นเพราะไม่ว่าจะเป็นอำนาจหรือความร่ำรวยตระกูลของคุณหญิงรองสู้ตระกูลเลิศธนโยธาไม่ได้เลย

ถ้าพลอยเข้ามาในบ้าน บ้านสองก็จะไม่ได้เปรียบอะไรเลย

แต่ไม่ว่ายังไง เมื่อคุณหญิงรองยอมช่วยเธอพูด และคุณหญิงสามก็ยอมรับในความช่วยเหลือของคุณหญิงรอง

“แม่ ผมต้องรับผิดชอบพลอย”

ชลหันหน้าไปมองภรรยา แล้วพูดขึ้นว่า： “กานต์ ขอโทษด้วย เป็นความผิดของผมเอง ผมผิดต่อคุณ วางใจได้ ขอแค่คุณยอมหย่าก็ผม ผมไม่เอาเปรียบคุณแน่นอน”

คุณหญิงสามชื่อณิชกานต์ เธอเป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูลพัชรวิทิต ถูกพ่อแม่พี่ๆ รักและตามใจตั้งแต่เล็กจนโต

และชลเองก็เหมือนกันถูกรักและตามใจตั้งแต่เล็กจนโต。

หลังจากที่ทั้งสองคนเป็นสามีภรรยากัน หลังแต่งงานเป็นเวลานานมาก ที่ความสัมพันธ์ของสองสามีภรรยารักใคร่กันดีมาก ไม่งั้นณิชกานต์ก็คงไม่คลอดลูกสามคนติดต่อกันหรอก

“ฉันไม่มีทางหย่าเพื่อให้คุณกับนางแพศยาพลอยคนนั้นได้สมหวังกันหรอก！”

ตอนนี้ณิชกานต์เกลียดพลอยมาก

จะให้พลอยแต่งงานเข้าตระกูลสาระทาตามที่ต้องการได้ยังไง？

ถึงแม้ต้องยืดเยื้อไปจนตาย เธอก็จะยืดเยื้อไว้ไม่ยอมหย่า ถ้าพลอยแน่จริงก็ฆ่าเธอทิ้งเสีย ถึงแม้พลอยจะฆ่าเธอทิ้ง เธอก็ยังคงเป็นภรรยาตามกฎหมายคนเดียวของชล แต่พลอยเข้ามาก็คือเป็นเมียน้อย

“กานต์ คุณจะทำแบบนี้ไปทำไม？ที่ผมทำแบบนี้ก็เพื่อผลประโยชน์ของทุกคน มิฉะนั้น……หรือว่าคุณอยากเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับลูกทั้งสามคนของเรา？”

ชลเกลี้ยกล่อมให้ณิชกานต์ตอบตกลงหย่าให้ “กานต์ คุณเองก็รู้นิสัยของพลอยดี เพื่อลูกๆ ของเราแล้ว พวกเราเลิกกันดีๆ ดีกว่า ถ้าคุณต้องการอะไรก็เอ่ยปากมาได้เลย อะไรที่ผมทำได้ผมทำให้แน่นอน”

ณิชกานต์ยิ้มเยอะแล้วลุกขึ้น พูดออกมาอย่างประชดว่า： “ถ้าคุณยอมตัดขาดความสัมพันธ์กับพ่อแม่ของคุณ ยอมตัดความสัมพันธ์กับพี่น้องของคุณ แล้วออกไปตัวเปล่า ฉันจะยอมแต่งงานกับคุณ ไม่งั้นไม่ต้องมาคุยกัน！”

พูดจบ ก็ไม่สนใจปฏิกิริยาของทุกคน ณิชกานต์เงยหน้าแล้วเดินออกไปจากห้องรับแขก

“ณิชกานต์ คุณอย่าทำเกินไปนะ！แม่ แม่ดูสิเธอมันผู้หญิงปากร้าย ผมทนเธอไม่ได้มาตั้งนานแล้ว ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะลูกทั้งสามคน ผมหย่ากับเธอไปตั้งนานแล้ว……”

เพี๊ยะ！

ฝ่ามือตบแรงๆ ลงไปที่ใบหน้าของชล

คุณหญิงย่าใช้แรงที่มีทั้งหมดตบลงไป หลังจากตบเสร็จล้มนั่งลงบนโซฟาด้วยอาการหอบ