รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 430

บัณฑิตากับคุณณัฏฐาเดินตามกันเข้ามา

ตอนที่ทั้งสองคนลงมาจากรถนั้นได้พูดไปด้วยหัวเราะกันไปด้วย ตอนผลักประตูเข้ามานั้น ต่างพากันตีหน้าบึ้งออกมา ทำเหมือนมีใครติดหนี้พวกเธอหลายหมื่นล้านอย่างนั้นแหละ

ทั้งสองคนเมื่อเดินเข้ามาเห็นเทวิกาสวมเสื้อราตรีอยู่ เมื่อแต่งตัวขึ้นมาทำให้คนเห็นถึงกับตาเป็นประกายขึ้นมา โดยเฉพาะสีหน้าของคุณณัฏฐาไม่น่าดูเลย สายตาที่มองกนกอรดุร้าย เหมือนต้องการให้กนกอรตายไปเลย

สำหรับเทวิกา คุณณัฏฐาไม่กล้าโอหังอีก ผู้สนับสนุนที่อยู่เบื้องหลังของเทวิกาแม้แต่บัณฑิตาก็ไม่กล้าไปแตะ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเธอเลย

ไม่ต้องพูดถึงว่าตระกูลไชยรัตน์อยู่ในเมืองแอคเซสซ์ไม่มีบารมีไปตั้งนานแล้ว ถึงแม้จะเป็นเมื่อก่อน ในช่วงที่ตระกูลไชยรัตน์รุ่งเรืองที่สุด ก็ไม่กล้าไปยุ่งเกี่ยวกับตระกูลสาระทาของซูเพร่าอยู่แล้ว

เมื่อนึกถึงลูกสาวตัวเองได้เข้าไปในคุกแล้ว แถมลูกสาวก็อายุใกล้สามสิบปีแล้ว ถึงแม้จะแต่งหน้าอย่างละเอียด ก็สู้ไม่ได้กับกนกอรที่ทั้งสาวทั้งสวย

แล้วมานึกถึงนฤเบศวร์ที่เริ่มค่อยๆ เอียงไปทางด้านกนกอร ทำให้คุณณัฏฐายิ่งเกลียดกนกอรขึ้นไปอีก

ตามที่เขาดูมา นฤเบศวร์รักลูกสาวเธอมาสิบกว่าปี เป็นไปไม่ได้ที่จะเปลี่ยนใจไปในระยะเวลาอันสั้นนี้ และกลายเป็นคนไร้เยื่อใยไปในทันที ต้องเป็นเพราะกนกอรทำอะไรอยู่เบื้องหลังแน่นอน ทำลายชื่อเสียงของลูกสาวเธอต่อหน้านฤเบศวร์แน่ๆ

ถึงทำให้นฤเบศวร์ไม่ยกโทษให้เปรมา

นึกว่าหลังจากที่เปรมาเข้าคุกไปแล้ว กนกอรก็สามารถเป็นคุณผู้หญิงของตระกูลเดชอุปได้อย่างสบายใจ？

โอะ พวกเขาหย่าร้างกันแล้วหนิ่！

หย่ากันแล้ว ยังคิดจะแต่งงานกันใหม่อีกเหรอ？

ตราบใดที่เธอณัฏฐามีชีวิตอยู่ เธอไม่มีทางยอมให้กนกอรสมใจหรอก เรื่องนี้ เธอต้องทำลายมันให้ได้

เมื่อในใจอิจฉาริษยาอยู่ ทำให้คำพูดของคุณณัฏฐาที่พูดออกมาจึงไม่น่าฟังเป็นพิเศษ

“พี่บัณฑิตา พี่ดูการแต่งตัวของเธอสิ อย่างกับโสเภนี ที่แท้เธอทำธุรกิจด้วยวิธีนี้นี่เอง？มิน่าหล่ะร้านกาแฟเล็กๆ นี้ถึงขายดีแบบนี้คนพวกนั้นมาที่นี่เพราะอะไร เจตนาเดิมนั้นต้องมิใช่อยู่ที่จุดนี้แต่อยู่ที่จุดอื่นแน่นอน”

กนกอรหันหลังกลับแล้วหยิบแก้วน้ำที่โต๊ะข้างหน้าที่แขกยังดื่มไม่หมด แล้วหันกลับไปอีกครั้ง จากนั้นเอาแก้วน้ำนั้นสาดใส่ใบหน้าของคุณณัฏฐาทันที

เทวิการู้สึกว่าน้ำแค่หนึ่งแก้วคงล้างปากขอคุณณัฏฐาไม่สะอาด เธอจึงไปยกน้ำออกมากะละมังหนึ่ง ในขณะที่คุณณัฏฐากำลังด่ากนกอรเสียงดังอยู่นั้น ก็มีน้ำกะละมังหนึ่งสาดเข้าใส่คุณณัฏฐาทันที

เทวิกาถือน้ำมากะละมังหนึ่ง และสาดใส่อย่างแรง ทำให้บัณฑิตาที่อยู่ข้างๆ ก็พลอยติดร่างแหไปด้วย ทำให้ถูกน้ำกระเด็นสาดใส่ไปทั่วตัว

หญิงชราทั้งสาวกรีดร้องออกมาตามๆ กัน

คุณณัฏฐาถูกน้ำสาดเปียกไปทั้งตัว เธอเช็ดน้ำออกจากใบหน้า แล้วตะโกนใส่เทวิกากับอนกอรว่า： “กนกอร เธอทำตัวแบบนี้ต่อผู้ใหญ่เหรอ？”

“คุณเป็นผู้ใหญ่ประเภทไหนกันเหรอ？ฉันกับคุณมีความเกี่ยวข้องกันด้วยเหรอ？มาพูดคำว่าผู้ใหญ่ต่อหน้าฉัน ไม่อายเหรอ？โอะ ก็ถูกเหมือนกัน คุณรู้จักอายที่ไหนกัน ก็เพราะว่ามีแม่หน้าไม่อายอย่างคุณถึงเลี้ยงลูกสาวหน้าไม่อายอย่างเปรมาออกมา！”

เอ่ยปากก็ด่าเธอว่าโสเภนี กนกอรก็เถียงกลับคุณณัฏฐาอย่างไม่ไว้หน้าเหมือนกัน

“กนกอร！”

บัณฑิตาเรียกเธอออกมาด้วยใบหน้าดำดิ่ง “ทุกคนที่มาถือว่าเป็นลูกค้ากันทั้งนั้น ฉันกับณัฏฐามาที่นี่เพื่อมาช่วยธุรกิจของเธอ

แต่พวกเธอสองคนกลับสาดน้ำใส่เธอ หมายความว่ายังไงเหรอ？รีบขอโทษณัฏฐาเดี๋ยวนี้！”

“คนอื่นมาที่ร้านคือลูกค้า แต่พวกคุณสองคนมาที่ร้านไม่ใช่ลูกค้าหรอก จะมาช่วยธุรกิจฉัน？เคอ พูดได้น่าฟังกว่าร้องเพลงเสียอีก ธุรกิจของฉันไม่จำเป็นต้องให้พวกคุณช่วยหรอก ศาลเล็กๆ ของฉันก็ต้อนรับพระรูปใหญ่อย่างพวกคุณไม่ไหวหรอก พวกคุณไสหัวไปไกลๆ เถอะ”

“ขอโทษเหรอ เธอด่าฉันว่าโสเภนี คุณหูหนวกไม่ได้ยินเหรอ？นี่ฉันแต่งตัวแบบไหน？คุณดูไม่ออกว่านี่มันชุดอะไรเหรอ？ฉันแต่งตัวแบบนี้หาว่าฉันเป็นโสเภนี ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าพวกคุณเป็นโสเภนีมาหลายสิบปีกว่าจะถึงตาฉัน”

เธอใส่ชุดราตรี แต่คุณณัฏฐาก็สามารถพูดไปเรื่อยเปื่อย เทขี้ใส่บนหัวเธอได้ เธอจึงไม่จำเป็นต้องเกรงใจพวกเธอ

ทั้งสองคนต่างเป็นคุณหญิงกัน เคยเข้าร่วมงานเลี้ยงเล็กงานเลี้ยงใหญ่ไปไม่รู้กี่ครั้ง ไม่เชื่อหรอกว่าพวกเธอจะไม่เคยใส่ชุดราตรีมาก่อน

บัณฑิตา： “……”

“ขอโทษ！”