รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 436

“ท่านประธาน ภรรยาท่านประธาน”

เลขาชายสองคนทักทายด้วยท่าทางเคารพนบนอบ

กนกอรที่ถูกนฤเบศวร์ประคองลงจากรถอย่างเอาใจใส่ : ….

“เจ้านาย คุณกนกอร”

ธันวาก้าวเข้ามาต้อนรับ และเอ่ยทักทายอย่างเคารพนบนอบ

กนกอรจำเขาได้ ได้ยินคำทักทายของเขา ก็ตอบกลับโดยการยิ้มบางๆ

เลขาสองคน : ….

คุณธันวาบอกว่าท่านประธานพาภรรยาท่านประธานมาด้วยไม่ใช่หรอ

ทำไมคุณธันวาถึงไม่เรียกภรรยาท่านประธาน แต่กลับเรียกคุณกนกอร?

สองคนมองไปทางกนกอรทันที ตอนแรกที่กนกอรได้ยินพวกเขาเรียกเธอว่าภรรยาท่านประธานก็มีท่าทางหมดคำพูด แต่กลับเห็นว่ามุมปากท่านประธานโค้งขึ้น เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ดีมากต่อคำเรียกที่พวกเขาเรียกคุณกนกอร

“นี่คือภรรยาเก่าผมและก็เป็นแฟนคนปัจจุบันของผม กนกอร หลังจากนี้ก็จะกลายเป็นภรรยาท่านประธานของพวกคุณ ตอนนี้เรียกเธอว่าภรรยาท่านประธานก็ไม่ผิด เรียกแต่เนิ่นๆ จะได้คุ้นชินแต่เนิ่นๆ อรก็จะได้คุ้นชินด้วย”

นฤเบศวร์แนะนำสถานะของกนกอรอย่างเป็นทางการให้กับเลขาทั้งสองคนฟังอย่างอารมณ์ดี

อดีต เขากับกนกอรแต่งงานโดยไม่ได้บอกใคร คนที่รู้ก็มีไม่กี่คน

แม้ว่าเลขาจะรู้มาบ้าง แต่ก่อนที่เขาจะประกาศอย่างเป็นทางการ ก็ไม่กล้าสืบสุ่มสี่สุ่มห้า

“อร พวกเขาล้วนเป็นเลขาของผม คนหนึ่งชื่อเต้ย คนหนึ่งชื่อตริน”

เลขาของนฤเบศวร์เป็นผู้ชาย กนกอรรู้นานแล้ว เป็นเพราะเปรมาสินะ แม้ว่าเปรมาจะเห็นนฤเบศวร์เป็นตัวสำรอง แต่กลับเอาแต่ใจอย่างยิ่ง ทนเห็นข้างกายนฤเบศวร์มีผู้หญิงวัยรุ่นสวยๆไม่ได้ นฤเบศวร์จึงเปลี่ยนเลขาเป็นผู้ชายเพื่อเธอ

จำเป็นต้องบอกว่าเรื่องที่นฤเบศวร์ทำเพื่อเปรมานั้นเยอะมาก

มีชั่วครู่หนึ่งที่กนกอรรู้สึกอิจฉาและหึงหวงในใจ

ทว่าก็ปลงตกได้อย่างรวดเร็ว

เปรมาได้ครอบครองพื้นที่ในหัวใจนฤเบศวร์แค่สิบกว่าปี เธอกลับได้ครอบครองช่วงชีวิตที่เหลือหลังจากนี้ของนฤเบศวร์ อย่างน้อยก็หลายสิบปี แต่ก่อนนฤเบศวร์ทำเรื่องต่างๆเพื่อเปรมาเท่าไร ในภายภาคหน้าก็จะทำเพื่อเธอมากกว่า เธอจะคิดเล็กคิดน้อยกับเปรมาไปทำไม?

ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้คนที่ควรจะหึงหวงคือเปรมา ไม่ใช่เธอ

คิดแบบนี้แล้ว สภาพจิตใจของกนกอรก็ฟื้นคืนเป็นปกติ

“คุณเต้ย คุณตริน”

กนกอรทักทายอย่างมีมารยาท

เลขาสองคนรีบตอบรับ ทั้งสองคนล้วนมองออกว่า ท่านประธานแคร์คุณกนกอรเป็นพิเศษ

สำหรับคุณเปรมาที่เคยไปวางอำนาจบาตรใหญ่ที่บริษัทพวกเขา ก็กลายเป็นอดีตไปแล้ว พวกเขาต้องรีบไล่คุณเปรมาออกไปจากกระบวนการรับรู้ของพวกเขา

“ธันวา คุณพิภูมารึยัง”

นฤเบศวร์หันไปถามธันวา

ธันวานำทั้งสองคนเข้าไปในโรงแรม พลางเดิน พลางตอบ “อีกสองนาที คุณพิภูจะมาถึงครับ เจ้านายกับคุณกนกอรเข้าไปกันก่อน ผมจะรอคุณพิภูอยู่ข้างนอก”

นฤเบศวร์ตอบอืม

เขาจับมือกนกอรแน่น และเดินเข้าไปในโรงแรมท่ามกลางวงล้อมบอดี้การ์ด เลขาสองคนของเขาก็อยู่รอการมาถึงของ คุณพิภูเป็นเพื่อนธันวาอย่างรู้ตัว

ไม่ตามไปเป็นก้างขวางคอ

คนของโรงแรมแอคเซสซ์เห็นนฤเบศวร์เดินจับมือกนกอรเข้ามาอย่างกลัวว่า ถ้าปล่อยมือ กนกอรจะบินหนีไป สมองของแต่ละคนก็เต็มไปด้วยความสงสัย แต่ไม่กล้าถาม

เพียงแต่แน่ใจในเรื่องหนึ่ง ผู้หญิงข้างกายท่านประธานเปลี่ยนคนแล้ว!

สถานที่สำหรับการเจรจาธุรกิจในโรงแรมของนฤเบศวร์ล้วนอยู่ในห้องเพรสซิเดนสูทชั้นบนสุด

ผู้รับผิดชอบของโรงแรมรออยู่หน้าประตูลิฟต์โดยสาร เห็นเขามาแล้ว หลังจากทักทายด้วยท่าทางเคารพนบนอบ ก็หยิบบัตร VIP ออกมารูด ประตูลิฟต์โดยสารเปิดออก เขาทำท่าเชื้อเชิญให้นฤเบศวร์

“อร พวกเราขึ้นไปกันก่อน”

นฤเบศวร์จูงกนกอรเข้าไปในลิฟต์โดยสาร

เหล่าบอดี้การ์ดไม่ได้ตามไปในทันที ภายในลิฟต์โดยสารมีแค่พวกเขาสองคน

หลังจากประตูลิฟต์โดยสารปิดลง ผู้จัดการโรงแรมก็รีบถามธาม “คุณธาม คุณผู้หญิงข้างกายท่านประธานคนนั้นมีสถานะอะไรครับ”

ธามเอ่ยตอบ “คุณกนกอรเป็นแก้วตาดวงใจของคุณชาย หลังจากนี้ถ้าคุณกนกอรมาที่นี่ คุณจะต้องให้การต้อนรับด้วยมาตรฐานสูงสุดกับเธอ”

ผู้จัดการนิ่งอึ้งไป และไม่ได้ถามอะไรมากมาย รีบกล่าวขอบคุณธาม

ได้รับคำเตือนจากธาม หลังจากนี้เขาไม่มีทางทำเรื่องผิดพลาด

ธามและคนอื่นๆรออีกครู่หนึ่ง ถึงได้ให้ผู้จัดการรูดการ์ดเปิดลิฟต์โดยสารอีกครั้ง พวกเขาทั้งขบวนก็เข้าไป

“อร ตื่นเต้นมั้ย”

นฤเบศวร์ถามสาวงามข้างกายอย่างเอาใจใส่

กนกอรตอบยิ้มๆ “ก็แค่เจอคนแปลกหน้าคนหนึ่งไม่ใช่หรอ มีอะไรให้ตื่นเต้นกัน อย่าลืมสิว่าฉันทำงานด้านไหน ลูกค้าที่ต้อนรับอยู่ทุกวันก็แทบจะเป็นคนแปลกหน้าหมด”

ในสายตาของเธอ มหาเศรษฐีที่รวยล้นฟ้ากับคนที่ไม่มีเงินติดตัวสักบาทล้วนเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าคนรวยเกิดมามีสองหัวสักหน่อย

นฤเบศวร์ถือโอกาสที่ยังไม่มีก้างขวางคอปรากฏตัวขึ้น โอบเอวบางของเธอแน่น ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน และจูบลงบนกลีบปากเธออย่างเร็วแวบหนึ่ง พลางเอ่ยชมว่า “อร คุณเกิดมาก็เหมาะสมที่จะเป็น คุณนายน้อยตระกูลเดชอุปของผมแล้ว”

“คนทั่วไปล้วนตื่นเต้น คุณไม่ตื่นเต้น ก็อธิบายได้ว่าคุณเหมาะสมกับแวดวงนี้แต่เกิด”

กนกอร : “…นฤเบศวร์ ฉันเพิ่งจะรู้ว่าคุณเพ้อเจ้อมากก็วันนี้แหละ”

นฤเบศวร์หัวเราะอิอิ “ผมยังมีอีกหลายด้านที่คุณไม่รู้ ยินดีต้อนรับให้คุณพลิกอ่านต่อไป จะต้องอ่านให้ถึงหน้าสุดท้ายนะ”

“หน้าสุดท้ายมีอะไรน่าดูกัน หน้าสุดท้ายของทุกคนล้วนคือผลลัพธ์เดียวกัน”

นฤเบศวร์ “…อร พูดคำหวานหน่อย”

“ผู้ชายชอบฟังคำหวานด้วย”

“ชายหญิงล้วนเหมือนกัน”

กนกอรยิ้มๆ แสร้งทำเป็นกระแอมไอ พลางเอ่ยว่า “เช่นนั้นคุณก็ตั้งใจฟังล่ะ นฤเบศวร์ คุณสง่างาม หล่อเหลา และบุคลิกภาพดีจริงๆ สดใส มีชีวิตชีวา เป็นหนุ่มหล่อในบรรดาหนุ่มหล่อ น่ามองยิ่งกว่าบริกรหนุ่มในคลับ รักนะ ความเลื่อมใสที่ฉันมีต่อคุณนั้นมีมากดั่งสายน้ำที่รินไหลไม่ขาดสาย”

นฤเบศวร์ “…”

“ฟังแล้วรู้สึกสบายไปทั่วทั้งตัวเลยใช่มั้ย”

นฤเบศวร์ “…”

กนกอรยื่นมือมาจับใบหน้าเขา เอ่ยกลั้วหัวเราะว่า “ไม่ชินกับคุณที่เป็นแบบนี้จริงๆ แบ๊ดๆ อันธพาลหน่อยๆ ชั่วร้ายแบบที่ทำให้คนอยากด่าเหมือนเมื่อก่อนนั้นดีกว่าหน่อย คุณในตอนนี้ ฉันอายที่จะเถียง”

ทำได้สมบูรณ์แบบเกินไป เอาใจใส่เกินไป

เธอเถียงไม่ออกเลย

นฤเบศวร์เอ่ยยิ้มๆ “อย่างนั้นก็ไม่ต้องเถียง จูบผมสักสองทีเป็นการชมที่ผมทำได้ดีก็พอ”

ไม่รอคำตอบจากกนกอร เขาก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนอีกครั้ง แล้วก้มหน้าลงไปครอบครองกลีบปากแดงช่วงชิงความหอมหวานของเธอ

กนกอร : ลิปสติกที่เธอทาถูกเขากินไปหมดแล้ว

เธอไม่มีความเคยชินในการพกเครื่องสำอางติดตัว

เธอบ่นเขา

สายตาเขาเจือไปด้วยแววขบขัน เอ่ยว่า “ผมมีวิธีที่จะทำให้ริมฝีปากคุณแดงเหมือนทาลิปสติก”

“วิธีอะไร”

“ผมจูบคุณ จูบจนริมฝีปากคุณแดง ก็เหมือนกับทาลิปสติกแล้ว”

กนกอร : “…”

ในตอนที่คุณพิภูถูกธันวาพาขึ้นมาที่ชั้นบน ก็ไม่รู้ว่ากนกอรถูกหมาป่าตัวนี้จูบไปกี่รอบแล้ว

เมื่อคุณพิภูเข้ามา หมาป่าตัวนั้นก็กลับคืนสู่ท่าทางจริงจัง

กนกอรอยากจะแก้แค้นเขาแต่ไม่มีโอกาส

เรื่องธุรกิจ กนกอรไม่เข้าใจ แต่ไม่ได้ขัดขวางการตั้งใจฟังของเธอ เธอแสดงออกอย่างสุภาพเหมาะสม

ทำให้นฤเบศวร์อุทานว่าเธอเกิดมาเพื่อเป็นภรรยาเขาในใจอีกครั้ง มาเข้างานสังคมกับเขา ก็สามารถเรียนรู้จนเข้าใจได้เอง โดยไร้ผู้ชี้แนะ แสดงออกได้อย่างไม่มีที่ติ

เขาต้องรีบแต่งเธอกลับบ้าน

เขาในคืนวันนี้ จูบเธอติดต่อกันหลายครั้ง หลายครั้งในตอนแรก เขายังไม่มีความคิดอื่นๆ