รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 437

ตอนหลังที่จูบ เขาก็รู้สึกไม่พอใจแค่จูบแล้ว เขาอยากก้าวไปอีกขั้น

แต่เขารับปากเธอไว้แล้วว่าจะไม่บังคับเธอ

อยากกินเนื้อ ก็ต้องแต่งกลับบ้านเร็วๆ จะได้กินเนื้อได้อย่างถูกต้องและเปิดเผย

นฤเบศวร์เจรจาธุรกิจกับคุณพิภูสำเร็จแล้ว

ท้้งสองฝ่ายล้วนอารมณ์ดี จึงดื่มมากไปหน่อย

เดิมนฤเบศวร์เตรียมจะดื่มเหล้าแทนกนกอร แต่เมื่ออารมณ์ดี จึงลืมไป รอจนเขาจำขึ้นมาได้ กนกอรก็ดื่มไปไม่น้อยแล้ว

เขา : …

เทวิกาเตือนเขาแล้วว่าอย่าให้กนกอรเมา

ตอนนี้กนกอรดื่มเหล้าไปมากขนาดนั้น เมาแล้วหรือยังนะ?

เห็นหน้าเธอแดงเหมือนกุ้งต้มสุก แววตาเลื่อนลอย ไม่เมาก็แปลกแล้ว

คุณพิภูถูกเลขาของเขาพยุงจากไป เพราะคุณพิภูเมาแล้ว ธันวาแนะนำให้คุณพิภูพักค้างคืนที่โรงแรม พรุ่งนี้สร่างเมาค่อยกลับไปก็ยังไม่สาย ในฐานะลูกค้ารายใหญ่ของRA กรุ๊ป พักที่โรงแรมแอคเซสซ์ก็เป็นมารยาทที่พวกเขาสมควรให้การรับรอง

เลขาเห็นท่านประธานของตัวเองเมาหนัก และได้ยินคำแนะนำของธันวา ก็ไม่ได้รีบร้อนกลับคืนนี้

ผู้คนในห้องเพรสซิเดนสูทสลายตัวไปอย่างรวดเร็ว เหลือแค่นฤเบศวร์กับกนกอรสองคน

“อร”

นฤเบศวร์พิจารณามองสีหน้าท่าทางของกนกอรอย่างละเอียดด้วยความระมัดระวัง แล้วเอ่ยเรียกเสียงอ่อนโยน “คุณยังสบายดีไหม”

กนกอรมองเขา ฉีกยิ้มกว้าง

“ฮ่าๆๆ…”

เธอหัวเราะเบิกบานใจอย่างเปิดเผย

นฤเบศวร์กระพริบตาปริบๆ หลังเธอเมาแล้วที่แท้ก็จะหัวเราะเสียงดัง

ถัดมา มือเรียวก็วางลงบนใบหน้าเขา มือเรียวสองข้างนั้นออกแรงบีบหน้าเขา บีบไม่นับว่าเป็นอะไร ยังหยิกและบิดด้วย สารพัดวิธีในการย่ำยี

“ที่แท้ก็เป็นของจริง สัมผัสมือเหมือนจริงเลย”

เขาฟังกนกอรงึมงำ

หรือเธอนึกว่าเธอกำลังฝันอยู่?

“หนุ่มหล่อ คุณชื่ออะไร ปีนี้อายุเท่าไร แต่งภรรยารึยัง ให้พี่สาวจุ๊บทีนึง”

กนกอรทำปากจู๋โน้มเข้ามาจะจูบเขา

นฤเบศวร์ “…”

กนกอรเมาแล้วจำไม่ได้ว่าเขาเป็นใคร แถมลวนลามเขาอีก

เธอไม่เพียงแต่จะโอบเขา จูบเขา ยังจะทำนู่นทำนี่กับร่างของเขาด้วยท่าทางที่จะเปลื้องเสื้อผ้าเขาด้วย

“อร คุณเมาแล้ว”

นฤเบศวร์อดกลั้นสุดความสามารถ ไม่อยากมีอะไรกับเธอในตอนที่เธอไม่มีสติเพราะเมา

เขาดึงมือสองข้างเธอออก ยิ้มเจื่อน พลางเอ่ยว่า “มิน่าคุณถึงบอกว่าคุณคออ่อน เมาปุ๊บก็ลวนลามผู้ชาย โชคดีที่เป็นผม ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น รอพรุ่งนี้คุณตื่นขึ้นมา คุณต้องร้องไห้เสียใจแน่นอน”

“หนุ่มหล่อ มาเร็ว ให้พี่สาวจุ๊บทีนึง พี่สาวมีเงินนะ พี่จะให้เงินนาย จุ๊บทีนึงให้หนึ่งร้อย…”

นฤเบศวร์หัวเราะอย่างอดไม่อยู่ แล้วจับมือเธอเอาไว้ จากนั้นก็อุ้มเธอเข้าไปในห้องนอน

มีเรื่องหนึ่งที่ไม่เปลี่ยน

แม้ว่าเธอจะเมา แต่ก็ไม่ได้ใจกว้างในเรื่องที่ต้องจ่ายเงินเลย!

จุ๊บทีนึงให้แค่หนึ่งร้อย เขาให้เธอจุ๊บทั้งตัวก็ทำเงินได้ไม่เท่าไร!

ราคาต่ำเตี้ยเรี่ยดินจริงๆ!

“รังเกียจที่เงินน้อยหรอ อย่างนั้นให้นายหนึ่งร้อยหนึ่ง เป็นไง นี่ราคาสูงมากแล้ว มาเถอะ จุ๊บหน่อย…”

นฤเบศวร์วางกนกอรลงบนเตียง เมื่อมือทั้งสองข้างของเธอได้รับอิสระ ก็รีบคล้องคอนฤเบศวร์ทันที และรั้งให้เขานอนอยู่ใต้ตัวเธอ ริมฝีปากแดงของเธอทำปากจู๋อย่างคิดจะจูบเขา

“อร คุณเมาแล้ว”

นฤเบศวร์ใช้มือขวางปากเธออย่างจนปัญญา

“ฉันไม่เมา หนุ่มหล่อ นายรูปร่างดีมากจริงๆ เร็ว ให้ฉันดูหน่อยว่านายมีกล้ามเนื้อเท่าไร”

กนกอรลุกขึ้นนั่ง ต้องการจะถอดเสื้อผ้านฤเบศวร์อีก เธอที่เมาหัวราน้ำ เรี่ยวแรงจึงน้อยมาก สายตาก็ไม่ดี ถอดอยู่นาน ก็ปลดกระดุมเสื้อเขาได้แค่เม็ดเดียว

กนกอรที่รังเกียจเรื่องยุ่งยาก จึงคว้าหมับเข้าที่สาบเสื้อสองข้างของเขาแล้วออกแรงกระชาก กระดุมเหล่านั้นกระเด็นหลุดหมดภายใต้การใช้ความรุนแรงของเธอ