รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 438

“อร คุณรังแกผมแล้วยังไม่รับผิดชอบในสิ่งที่ต้องรับผิดชอบอีก ต้องรับผิดชอบผมด้วย เมื่อไรจะแต่งผมเข้าบ้าน หรือว่าจะให้ผมรับผิดชอบคุณ ผมแต่งคุณเข้าบ้าน”

นฤเบศวร์ลุกขึ้นมานั่ง โอบเอวบางของกนกอรจากด้านหลัง กอดทั้งคนและผ้าห่มไปด้วยกัน

เขารู้สภาพของกนกอรที่อยู่ใต้ผ้าห่มดี ถ้าไม่กอดผ้าห่มเอาไว้ เขาคงถูกเพลิงอารมณ์เผาตาย

กนกอร : “…”

เธอไม่ได้รู้สึกว่าร่างกายส่วนไหนของตัวเองไม่สบาย อ่อ มีที่ไม่สบายอยู่ เธอปวดหัวมาก เป็นผลลัพธ์จากการเมาค้าง

นอกจากนี้ก็ไม่มีส่วนไหนที่ไม่สบายอีก

ยิ่งกว่านั้น เธอมีเทวิกา เพื่อนสนิทที่เขียนนิยายคนนี้อยู่ ตอนใหม่ที่เทวิกาอัพเดทนั้นใสบริสุทธ์มาก กระทั่งฉากจูบก็อธิบายง่ายๆ ความจริงแล้วต้นฉบับเธอคลุมเครือเล็กน้อย แน่นอนว่าต้นฉบับของเธอมีแค่เธอที่เป็นเพื่อนสนิทคนนี้สามารถอ่านได้คนเดียว

ตอนนี้เธอไม่มีส่วนไหนที่รู้สึกไม่สบาย ก็อธิบายได้ว่าเมื่อคืนไม่ได้มีเหตุการณ์ที่ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกเกิดขึ้น

หลังจากสติกลับมาแล้ว กนกอรก็ดึงมือใหญ่ที่เกาะเกี่ยวอยู่ที่เอวเธอออกทันที จากนั้นก็มัดผ้าห่มแน่น แล้วกระโดดลงจากเตียง

“แบตบอส คุณคิดจะหลอกฉัน!”

นฤเบศวร์หัวเราะหึๆ “รู้สึกตัวเร็วขนาดนี้เลย ผมนึกว่า คุณจะรู้สึกตัวตอนที่พวกเราไปจดทะเบียนสมรสเสร็จซะอีก”

นี่เป็นการยอมรับว่า เขาไม่ได้ฉวยโอกาสเอาเปรียบเธอในตอนที่เธอเมาจริงๆ

อืม เป็นคนมีเกียรติน่านับถือคนหนึ่ง

“แต่ว่านะ อร เมื่อคืนคุณทรมานผมแทบแย่ ยังไง คุณก็ต้องชดเชยให้ผมสักหน่อย”

นฤเบศวร์มีท่าทางเกเร

กนกอรหน้าแดงขึ้นกว่าเดิม เธอถาม “ฉันทรมานคุณยังไง”

“คุณทั้งจูบ ทั้งลูบคลำผม แถมยังกระชากเสื้อผมขาด กระดุมเสื้อผมถูกคุณกระชากหลุดหมดแล้ว คุณชมว่าผมรูปร่างกำยำ มีกล้ามเนื้อสมส่วนด้วย”

จุดนี้ทำให้นฤเบศวร์ดีใจมาก

อย่างน้อย เธอก็พอใจในสิ่งที่เธอเห็นมาก

กนกอร “…”

ตอนนี้สวรรค์สามารถปล่อยสายฟ้าผ่าใส่เธอให้สลบสายหนึ่งได้มั้ย

หรือจะผ่าให้พื้นมีรอยแยก สร้างช่องทางเดินให้เธอช่องหนึ่ง เธอจะหนีไปทางนั้น

น่าขายหน้าเกินไปแล้ว

นฤเบศวร์พลิกตัวลงจากเตียง เดินเท้าเปล่าออกไป ในไม่ช้า เขาก็หยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวหนึ่ง ก็คือตัวที่เขาสวมเมื่อคืนมา

“อร หลักฐานอยู่นี่”

นฤเบศวร์ยื่นเสื้อเชิ้ตตัวนั้นมาตรงหน้ากนกอร ให้กนกอรดูสภาพเสื้อเชิ้ตเขาที่ถูกเธอทำลาย

กนกอรเห็นว่ากระดุมบนเสื้อเชิ้ตหลุดหมดจริงๆ ก็แค่กระดุมหลุดไม่กี่เม็ดเอง เธอช่วยเขาเย็บกลับเข้าไปใหม่ก็ได้แล้ว

อย่านึกว่าตอนนี้เด็กผู้หญิงไม่รู้จักการเย็บปักถักร้อย เธอทำเป็นเล็กน้อย เย็บกระดุมไม่กี่เม็ดนั้นไม่เป็นปัญหา

“ยังมี คุณอ้วกใส่ตัวผม เหม็นจะตายแล้ว”

กนกอร “…”

เธอถือเสื้อเชิ้ตที่กระดุมหลุดหมดของนฤเบศวร์ตัวนั้นเอาไว้มือหนึ่ง และจับผ้าห่มแน่นมือหนึ่ง พลางมองนฤเบศวร์เงียบๆ ด้วยท่าทางทำอะไรไม่ถูก

นฤเบศวร์เห็นแล้ว ก็ถอนหายใจ หมุนตัวเดินออกไป

ในไม่ช้า เขาก็ถือเสื้อผ้ามาชุดหนึ่ง ยื่นให้กับกนกอร พลางเอ่ยว่า “เสื้อผ้าของคุณก็เลอะอ้วก ผมช่วยคุณถอดชุดราตรีแล้ว เพื่อที่จะไม่ถูกเพลิงอารมณ์แผดเผาจนตาย ผมจึงไม่ได้ช่วยอาบน้ำให้คุณอย่างเอาใจใส่ ตอนนี้คุณตื่นแล้ว ก็ไปอาบน้ำอุ่นก่อนเถอะ”

“ที่นี่ไม่มีเสื้อผ้าของคุณ เป็นความผิดของผมเอง ผมควรจะสำรองเสื้อผ้าเอาไว้ให้คุณสักสิบกว่าชุดในทุกที่พักถึงจะได้ ผมจะแก้ไขข้อผิดพลาดนี้ หลังจากนี้ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้อีก จะไม่ทำให้คุณไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนเด็ดขาด”

นฤเบศวร์รู้สึกจริงๆว่าตัวเองไม่รอบคอบในเรื่องนี้มากพอ