รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 458

กนกอรไม่รู้ว่าวันนี้พ่อแม่ของนฤเบศวร์จะมาสู่ขอ

ตอนเช้าตอนเธอจะออกไปข้างนอกก็เห็นนฤเบศวร์ถือร่มยืนรออยู่ที่หน้าประตูบ้านแล้ว

“ทำไมไม่เข้าไปล่ะ”

กนกอรก็ถือร่มเหมือนกัน พลางเอ่ยถามอย่างเป็นกันเองว่า “คุณทานอาหารเช้าหรือยังคะ”

“ผมเพิ่งมาถึง ยังไม่ได้ทานอาหารเช้า เดี๋ยวก็กลับเข้าบริษัทแล้ว เดี๋ยวค่อยให้เลขาช่วยซื้ออาหารเช้ามาให้ทีหลัง”

นฤเบศวร์ส่งสัญญาณให้กนกอรเก็บร่ม ก่อนที่ร่มของเขาจะเอียงมาทางเธอ “ไปเถอะ เดี๋ยวผมไปส่งคุณที่ทำงาน ตอนนี้ฝนเบาลงมากแล้ว แต่ก็ยังตกไม่หยุด นั่งรถเมล์ไม่สะดวกหรอก”

เมื่อคืนเธออยู่กับเขา ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ขับรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้ากลับมา

ดังนั้นเขาก็เลยมารอส่งเธอไปทำงานแต่เช้า

“กว่าคุณจะกลับถึงบริษัทก็กี่โมงเข้าไปแล้ว ยังจะทานอาหารเช้าอีก”

กนกอรพูดพร้อมเดินตามเขาไป “คุณรอเดี๋ยวนะฉันจะไปซื้ออาหารเช้าให้ แต่ว่าร้านอาหารเช้าใกล้ ๆ แถมนี้มีแต่พวกซาลาเปา ข้าวปั้นนะ”

นฤเบศวร์มือหนึ่งกางร่ม มือหนึ่งโอบเธอไว้แล้วรวบตัวเธอมายืนข้าง ๆ เพื่อไม่ให้เม็ดฝนโดนตัวเธอ แถมร่มก็เอนไปทางเธอด้วยเหมือนกัน

“ขอแค่คุณเป็นคนซื้อให้ จะอะไรผมก็กินได้หมดนั่นแหละ ซื้อซาลาเปากับน้ำเต้าหู้แล้วกัน ผมจำได้ว่าเมื่อก่อนคุณเคยซื้อซาลาเปากับน้ำเต้าหู้ให้ผมกิน”

ตอนนั้นเขาหิวมาก เปรมาไม่สนใจเลยว่าเขาหิวหรือเปล่า เอาแต่บ่นว่าเขาไม่ไปหาเธอเลย

แต่กนกอรถึงปากจะด่าเขา แต่พอรู้ว่าเขาไม่ได้ทานอาหารเช้าเธอก็ไปซื้อซาลาเอาสองสามลูกกับน้ำเต้าหู้อีกหนึ่งแก้วมาให้เขาทาน

บางทีอาจเป็นเพราะรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ พวกนั้นที่ทำให้เขารู้สึกถึงความอบอุ่นที่เธอมอบให้ และทำให้เขาค่อย ๆ ตกหลุมรักเธอ

กนกอรหันไปมองเขาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าคนอื่นรู้เข้า พวกเขาคงจะว่าฉันทำร้ายคุณเกินไปแน่นอน คุณเป็นถึง CEO ใหญ่ของRA กรุ๊ปมีเงินกว่าหลายหมื่นล้าน แต่ฉันกลับเลี้ยงอาหารเช้าคุณด้วยซาลาเปาชิ้นละ 1 หยวน”

“ผมว่าซาลาเปานึ่งที่คุณซื้ออร่อยมากเลยนะ คุณไม่เคยได้ยินเหรอว่าคนมีความรักแค่ดื่มน้ำก็อิ่มแล้ว”

กนกอร “…”

อันที่จริงนฤเบศวร์แค่อยากจะทำตัวให้กลมกลืนกับชีวิตประจำวันของเธอ

เขาก็จะพาเธอเข้ามาอยู่ในแวดวงของเขาด้วยเหมือนกัน

ต่อไปไม่ว่าจะอยู่ในสังคมชั้นสูงหรือสังคมคนธรรมดาพวกเขาก็สามารถปรับตัวเข้าหากันได้ แบบนี้ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ถึงจะยืนยาว

กนกอร : พวกเรายังไม่ได้แต่งงานกันใหม่เลยนะ ห้ามบอกว่าเป็นสามีภรรยากัน!

นฤเบศวร์ : ไม่ช้าก็เร็ว! เพราะไม่ว่ายังไงชาตินี้คุณก็คงหนีผมไม่รอดแล้ว ยอมแต่งงานและมาเป็นเมียผมแต่โดยดีเถอะ

กนกอรซื้อซาลาเปาสองสามลูกกับน้ำเต้าหู้สองแก้วที่ร้านซาลาเปาใกล้ ๆ เธอยื่นน้ำเต้าหู้แก้วหนึ่งให้เขา ส่วนเธอก็ดื่มไปหนึ่งแก้วเหมือนกัน “วันนี้แม่ของฉันผัดหมี่แห้งเกินไปหน่อย”

“ผัดหมี่ที่คุณป้าทำอร่อยไหม”

นฤเบศวร์รับซาลาเปากับน้ำเต้าหู้มาแล้วก็เอ่ยถาม

“ผัดหมี่ที่แม่ทำอร่อยมาก ฉันก็หัดทำแล้ว ไว้คราวหน้ามีเวลาจะทำให้คุณกินนะ”

นฤเบศวร์ยิ้ม “โอเค ผมจะรอนะ”

ทั้งสองคนเดินโอบกันตรงไปที่รอของนฤเบศวร์

หลังจากขึ้นรถ นฤเบศวร์ก็ไม่ได้รีบร้อนขับรถออกไปแล้วนั่งกินซาลาเปาก่อน

เพียงไม่นานเขาก็กินซาลาเปาพวกนั้นจนหมด

“ต่อไปถ้าคุณยังไม่ได้ทานอาหารเช้าไม่ต้องมารับฉันนะ ถ้าเกิดหิวจนเป็นโรคกระเพาะขึ้นมา ต่อไปฉันก็ต้องมาช่วยดูแลคุณพักฟื้นอีก”

นฤเบศวร์ยิ้มบาง ๆ “อร ผมชอบที่คุณเป็นห่วงผมแบบนี้นะ”