รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 459

นฤเบศวร์อยู่ที่ร้าน One Day In Coffee ประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนจะถูกกนกอรไล่ให้กลับไปทำงาน

เขาเอาแต่อืดอาดยืดยาดไม่อยากไป แถมยังภาวนาให้สวรรค์ช่วยทำให้ฝนตกหนัก ๆ เพื่อจะเป็นข้ออ้างที่จะไม่ไปทำงาน แต่น่าเสียดายที่ฝนหยุดตกระหว่างทางที่เขาขับรถมาส่งกนกอรที่ร้าน

“อรไปส่งผมหน่อยสิ”

กนกอรพูดอย่างขำ ๆ “คุณไม่รู้ทางเหรอ แค่เดินออกจากร้านไปต้องเดินกี่ก้าวถึงต้องให้ฉันตามไปส่ง”

ปากก็ว่าเขา ก่อนที่กนกอรจะหันตัวเดินกลับเข้าไปด้านใน

สักพักเธอก็ออกมาพร้อมกับกล่องขนม หยิบถุงแล้วเอากล่องขนมใส่ลงไปในถุง ก่อนจะเดินเข้าไปหานฤเบศวร์ แล้วยัดถุงขนมใส่ในมือเขาพร้อมพูดว่า “อาหารเช้าคุณทานแค่ซาลาเปาไม่กี่ลูก ฉันกลัวคุณจะหิวก็เลยห่อขนมให้ด้วยหนึ่งกล่อง”

“ลุงตี๋เพิ่งจะทำเสร็จใหม่ ๆ สด ๆ จากเตาเลย ไม่คิดเงินด้วย ให้คุณค่ะ”

นฤเบศวร์รู้สึกหวานชื่นในหัวใจ แต่ปากกลับพูดว่า “เอาให้ผมกินได้คนเดียวนะ ถ้าเอาให้คนอื่นกิน เช่น ชเนนทร์”

เขายังจำเรื่องที่กนกอรเคยเอาขนมสองกล่องให้ชเนนทร์โดยที่ไม่คิดตังค์ได้ดี

กนกอรหัวเราะ “เรื่องตั้งนานแล้วยังจำได้อีก ใจแคบยิ่งกว่าปลายเข็มอีกนะ รีบไปทำงานเถอะค่ะ”

เธอดันเขาออกไปที่ประตู

ในที่สุดก็ส่งเขาขึ้นรถได้สำเร็จ

นฤเบศวร์เลื่อนกระจกรถลงอย่างอาลัยอาวรณ์ พร้อมพูดอ้อน “อร ผมจะไม่ได้เจอหน้าคุณอีกตั้งหลายชั่วโมง คุณจุ๊บผมสักสองทีหน่อยสิ ผมจะได้ไม่คิดถึงคุณมากเกินไปจนป่วยเป็นไข้ใจ”

“นฤเบศวร์!”

คำพูดของเขาทำเอากนกอรเขินจนหน้าแดง นี่อยู่ริมถนนนะ แต่เขากลับขอให้เธอจูบเขาเนี่ยนะ!

เขาไม่อาย แต่เธออายนะ

เขารู้ว่ากนกอรไม่มีทางจูบเขาบนริมถนนแบบนี้หรอก นฤเบศวร์ก็แค่พูดไปงั้น ๆ เขามองไปที่ธามกับคีท และพูดกับกนกอรว่า “คุณอยู่ที่ร้านจะเรียกพวกเขาสองคนให้ช่วยทำอะไรก็ได้นะ เวลาคุณออกไปข้างนอกต้องปล่อยให้พวกเขาสองคนติดตามคุณด้วย”

“เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะมีเรื่องอะไรได้ล่ะ ที่นี่เมืองแอคเซสซ์นะ ไม่ใช่เมืองซูเพร่า”

กนกอรรู้ว่านฤเบศวร์ทำเพื่อป้องกันพลอยไพลิน

แต่พอนึกถึงก่อนหน้านี้ที่เทวิกาถูกหลอกให้ขึ้นรถไปจนเกือบจะเกิดเรื่องใหญ่แล้ว กนกอรก็ไม่กล้าประมาท

นฤเบศวร์มองจ้องกนกอรอยู่สักพักก็เลื่อนกระจกขึ้นแล้วขับรถออกไป

ไม่นานก็มีรถบอดี้การ์ดอีกหลายคันขับตามรถของนฤเบศวร์ไป

กนกอรอึ้งไปชั่วขณะ ตอนนี้เธอเพิ่งจะรู้ว่าบอร์ดี้การ์ดพวกนั้นของนฤเบศวร์อยู่บริเวณใกล้ ๆ แถวนี้

ก็นึกว่าเขาจะเลิกพิธีรีตองทำโอเว่อแล้วซะอีก

นฤเบศวร์ก็ยังเป็นนฤเบศวร์คนนั้น

หลังจากมองส่งรถของนฤเบศวร์ขับออกไปไกลแล้ว กนกอรก็กลับเข้าไปในร้าน ขณะเดียวกันเอก็เรียกธามกับคีทเข้าไปข้างในร้านด้วย เพราะกลัวว่าการที่พวกเขายืนอยู่หน้าร้านแบบนั้นจะทำให้ลูกค้าตกใจ และไม่มีใครกล้าเข้ามา

เทวิกาโทรมาสอบถามเรื่องที่ร้าน

ทั้งสองคุยโทรศัพท์กันสักพัก เทวิกาก็ต้องไปทำงานและพอดีมีลูกค้าเข้ามาที่ร้านเหมือนกัน เพื่อนสาวทั้งสาองคนจึงต้องวางสายโทรศัพท์

คนที่เดินเข้ามาเป็นผู้หญิงแต่งตัวสวยคนหนึ่ง เธอสวมชุดรัดรูปโดยที่บริเวณท้องน้อยยื่นออกมาเล็กน้อย ไม่รู้ว่าอ้วนหรือกำลังตั้งครรภ์ เธอปล่อยผมยาวสลวยและสวมแว่นกันแดดด้วย

พนักงานสาวในร้านกล่าวทักทาย

แต่เธอกลับเดินผ่านพนักงานสาวในร้านแล้วเดินตรงมาหากนกอร

กนกอรวางโทรศัพท์ลงและมองดูผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้ที่เดินเข้ามา

“เธอคือกนกอร?”

กนกอรถามอย่างหวาดระแวง “ขอโทษนะคะ คุณคือ?”

เธอไม่รู้จักอีกฝ่ายด้วยซ้ำ

ผู้หญิงคนนั้นเปิดกระเป๋าที่เธอถือแล้วหยิบกระดาษหนึ่งแผ่นออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะตบวางลงบนโต๊ะตรงหน้าของกนกอร

กนกอรมองเธออย่างสงสัย และไม่เข้าใจ

“คุณกนกอร คุณดูผลตรวจใบนี้สิคะ”

“ผลตรวจอะไรคะ”

กนกอรรู้สึกสับสนกับผู้หญิงคนนี้