รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 46

“คืนนี้ ฉันแค่นอนกอดเธอ ไม่มีทางทำอะไรเธอหรอก”

ยศพัฒน์สัญญา

รักเธอ ก็ต้องให้ร่างกายของเธอได้พักผ่อน

“ขอบคุณค่ะพี่พัฒน์”

เทวิการีบพูดขอบคุณ

ทันทีที่เสียงลดลง ริมฝีปากของเธอก็ถูกยศพัฒน์จุมพิตเบาๆ

เธอแตะไปที่ริมฝีปาก และมองเขาอย่างไร้เดียงสา

“เรียกฉันว่าสามี เหมือนกับเมื่อกี้นี้ ฉันชอบฟัง”

เทวิกาหน้าแดง

เมื่อกี้นี้เธอเพื่อที่จะดับความหึงหวงและความโกรธของเขา ถึงได้เรียกอย่างนั้น

“เรียกอะไรก็เหมือนๆกัน”

เทวิกาพูดแล้วก็อยากจะเดินออกไป

“อ้อ ใช่แล้ว พี่พัฒน์ มีเรื่องหนึ่งฉันรู้สึกแปลกๆ”

“เรื่องอะไร?”

ยศพัฒน์เดินตามเธอไป และพาเธอไปทานอาหารเย็นที่ชั้นล่าง

ป้ามะนาวรู้ว่าเขาพาเทวิกากลับมาคืนนี้ ก็ได้สั่งให้ในครัวเตรียมอาหารจานโปรดของเทวิกาไว้มากมาย

“ก่อนที่พี่จะมารับฉัน มีชายชุดดำหลายคน ท่าทางเหมือนกับบอดี้การ์ด สายตาที่พวกเขามองฉัน ฉันรู้สึกได้ถึงความอาฆาตแค้น”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ยศพัฒน์สีหน้าจริงจังขึ้นมา สายตาล้ำลึก แต่ใบหน้ากลับเหมือนไม่เป็นอะไรแล้วปลอบโยนเทวิกา: “เธอไม่รู้จักพวกเขาสินะ? ไม่รู้จัก อาจจะเป็นเพราะเธอคิดมากไปแล้ว บางคนดูเหมือนจะดุมาก มักจะทำให้คนรู้สึกเขาเหมือนกับเป็นฆาตกร”

“ฉันไม่รู้จักพวกเขา ฉันก็ไม่ได้มีเรื่องกับใคร คนที่มีเรื่องด้วยจริงๆ ก็คือเปรมา แต่เปรมาก็เป็นคนมาหาเรื่องฉันก่อน”

“เปรมาเพียงแค่หลอกใช้นฤเบศวร์ทำให้เธอลำบากใจเท่านั้น คนในครอบครัวของเธอก็อยู่ต่างประเทศ อยู่ในเมืองแอคเซสซ์ก็ยังไม่ทันหมดอำนาจคนก็ไม่มีใครสนใจไม่มีอำนาจอะไรให้พูดถึง นฤเบศวร์มาทีหลัง ซึ่งหมายความว่าชายชุดดำหลายคนนั้นไม่ใช่คนที่นฤเบศวร์ส่งมา”

“วิกา อย่าคิดมาก ไม่เป็นไร มีฉันอยู่”

เขาต้องให้คนไปสืบหาให้แน่ชัด ใครเป็นคนส่งชายชุดดำหลายคนนั้นมากันแน่ มาหาเทวิกาเพราะเขาหรือว่าเหตุผลอื่น?

ในฐานะผู้นำของบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ป ยศพัฒน์นอกเหนือจากศัตรูคู่อาฆาตอย่างนฤเบศวร์ ก็ยังมีศัตรูมากมาย ไม้ใหญ่โดนลมโค่นสินะ บี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปเจิดจรัสเกินไป คนที่ไม่ชอบยศพัฒน์มีมากมาย

เมื่อก่อน ยศพัฒน์ทำให้พวกเขารู้สึกว่าไม่มีจุดอ่อนอะไร

ตอนนี้มีเทวิกา เทวิกาก็คือจุดอ่อนของเขา และเป็นการยากที่จะรับประกันว่าจะไม่มีใครต้องการใช้เทวิกามาควบคุมโจมตีแก้แค้นเขา

นฤเบศวร์เป็นศัตรูคู่อาฆาตของเขา ถึงยังไงก็ไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้ออกมา นฤเบศวร์ดูหมิ่นการใช้ผู้หญิง เขาพ่ายแพ้ให้กับยศพัฒน์แม้ว่าใจจะไม่ยอมปากก็ไม่ยอมด้วย แต่กลับพ่ายแพ้อย่างตรงไปตรงมา

“คุณชาย คุณนาย สวัสดีค่ะ!”

ทันทีที่ทั้งคู่ลงไปที่ชั้นหนึ่ง ป้ามะนาวก็พาทุกคนไปทักทายสองสามีภรรยา

ยศพัฒน์กลับไม่เป็นอะไร

แต่เทวิกาสะดุ้งตกใจ ไม่ค่อยชินที่ถูกคนเรียกว่าคุณนาย

ในห้องโถงอันหรูหรา มีคนยืนสิบกว่าคนถึงยี่สิบคน นอกเหนือจากป้ามะนาว ยังมีคนคนหนึ่งที่อยู่ในความทรงจำของเทวิกา ก็คือคนขับรถ

เธอหันหน้ามองผู้ชายที่อยู่ข้างๆ หัวเราะหึๆ

ยศพัฒน์พูดด้วยสีหน้าใจเย็น: “นั่นเป็นคนขับรถของฉันโดยเฉพาะ เธอเคยเจอมาก่อน”

“ฉันยังคิดว่าเป็นคนขับรถออนไลน์จริงๆ”

ยศพัฒน์ยิ้มเล็กน้อย“กลัวว่าเธอจะไม่สบายใจ ก็เลยโกหกเป็นการโกหกที่หวังดี”

เทวิกา: “…….”