รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 499

หลังจากรู้จักกับญาติแล้ว ก็เริ่มทานอาหารกลางวัน

หลังจากมื้ออาหาร คุณย่ากับคุณปู่ก็บอกว่าเหนื่อยแล้ว ขอตัวกลับห้องไปนอนพักกลางวัน

“วิกา แม่พาลูกขึ้นไปข้างบน”

เมื่อปู่ย่าไปแล้ว ญาณินก็ขี้เกียจคุยกับคนพวกนั้น จูงมือลูกสาวอย่างสนิทสนมแล้วพาเทวิกาขึ้นชั้นบน

เมื่อสองแม่ลูกไปแล้ว คุณนายสองและคุณนายสามก็พาเหล่าลูกๆ กลับบ้านหลังเล็กของพวกเขา

เมื่อเข้าไปในบ้าน คุณนายสามก็พูดกับลูกสาวว่า “ลินน์ ไหนเอากล่องอัญมณีสองกล่องที่คุณย่าให้ลูกให้แม่ดูหน่อยสิ”

ลูกสาวอุ้มกล่องอัญมณีสองกล่องมาอย่างสบายๆ คุณนายสามเกิดลางสังหรณ์ไม่ดี

สิ่งที่คุณย่าให้ลูกสาว อาจจะเป็นกล่องอัญมณีสองกล่องจริงๆ

ยังไงลินน์ก็ยังเด็ก ไม่ได้คิดอะไรมากมาย แค่ดีใจที่ชิงดีชิงเด่นได้สำเร็จ จึงโอ้อวด

ตั้งแต่เธอรู้ประสีประสา ก็เคยได้ยินคนพูดว่า พี่สาวที่ไม่เคยเจอมาก่อนของเธอหน้าตาเหมือนกับคุณย่ามาก ก่อนหายตัวไป ก็เป็นคนโปรดปราน แก้วตาดวงใจของคุณย่า

เมื่อก่อนตอนพี่สาวไม่อยู่ ลินน์ก็ไม่แยแส

จนตามหาพี่สาวเจอ ลินน์ถึงตระหนักได้ว่าคุณหนูคนเล็กตระกูลสาระทาที่ได้รับความโปรดปรานมากที่สุดอย่างเธอคนนี้ เกรงว่าจะรักษาสถานะในใจคุณย่าไม่ได้แล้ว

อีกอย่างต่อไปเมื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงต่างๆ กับผู้ใหญ่ คุณหนูคนเล็กสุดของตระกูลสาระทาอย่างเธอ มีความเป็นไปได้สูงว่าจะถูกพี่สาวแย่งซีนไป

พี่สาวเป็นลูกสาวแท้ๆ ของคุณลุง คุณลุงคือเจ้าบ้าน เดิมทีก็มีตำแหน่งสูงกว่าลูกสาวในครอบครัวลำดับสามอย่างเธออยู่แล้ว

อย่าคิดว่าลินน์อายุแค่สิบขวบ จะบริสุทธิ์ไร้เดียงสา การอยู่รอดในครอบครัวใหญ่อย่างตระกูลสาระทา เด็กน้อยก็มีแผนการของเด็กน้อย

“แม่ ให้แม่ค่ะ ต่อไปอะไรที่คุณย่าให้พี่ หนูจะขอแบบเดียวกันกับคุณย่า ไม่ให้พี่มาเปรียบเทียบกับหนู หนูยังอยากเป็นหลานสาวที่คุณย่ารักและชอบมากที่สุด”

ลินน์ยิ้ม เหมือนรู้ประสีประสาอย่างมาก มอบกล่องอัญมณีสองกล่องให้คุณแม่

คุณนายสามรับกล่องอัญมณีมา พอเปิดดู ในนั้นแบ่งเป็นหลายชั้น แต่ทุกชั้นล้วนว่างเปล่า

แม้แต่สร้อยข้อมือยังไม่มี อย่าว่าแต่อัญมณีล้ำค่าเลย

เธอรู้อยู่แล้วว่าจะเป็นแบบนี้

“เอ๋ ทำไมมันว่างเปล่า?”

ลินน์เห็นแล้วตะลึงงัน

ทั้งๆ ที่เธอขอกล่องอัญมณีเหมือนกับของพี่สาว

คุณนายสามเปิดกล่องอัญมณีกล่องที่สอง มันว่างเปล่าเช่นกัน

เธอโยนกล่องอัญมณีลงพื้น ยื่นมือไปเขกหน้าผากลูกสาว แล้วดุด่า “ลูกห้ามบอกว่าต้องการกล่องอัญมณีสองกล่องสิ ในกล่องอัญมณีของพี่ลูกมันมีอะไร ลูกก็ต้องขออันนั้น ลูกบอกว่ากล่องอัญมณีสองกล่อง คุณย่าลูกก็ต้องให้กล่องเปล่าลูกสองกล่องอยู่แล้ว”

ลินน์ก้มศีรษะลงด้วยความน้อยใจ

เธอไม่ได้คิดเยอะขนาดนั้นนี่หน่า

เธอนึกว่าของที่คุณย่าให้เธอเหมือนกับของพี่สาว

ยิ่งคิดก็ยิ่งน้อยใจ ลินน์น้ำตาไหล

คุณย่าทำแบบนี้กับเธอได้ยังไง?

พอพี่สาวกลับมา คุณย่าก็ไม่ชอบเธอแล้วเหรอ?

เธอก็ไม่ชอบพี่สาวเหมือนกัน เธอตัดสินใจแล้ว ต่อไปจะต้องตั้งตัวเป็นศัตรูกับพี่สาว

คุณนายสามเห็นลูกสาวน้อยอกน้อยใจจนน้ำตาไหล ก็ไม่จิ้มหน้าผากลูกสาวอีก กอดลูกสาวในอ้อมอก แล้วปลอบด้วยเสียงอ่อนโยน “เอาล่ะ แม่ไม่โทษลูกแล้ว ลินน์ ต่อไปลูกห้ามโดนคุณย่าลูกหลอกแบบนี้อีกนะ”

ทันใดนั้นเธอก็ด่าขึ้นมาอีก “ตระกูลสาระทาไม่มีใครดีสักคน ฉันตาบอดตั้งแต่แรก ก็เลยแต่งเข้ามา”