รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 528

กัญณิศาอยากจะด่าคน

การให้เกียรติของประยสย์แบบนี้ เธอไม่ได้อยากได้เลยแม้แต่น้อย!

ถลึงตาใส่ประยสย์อยู่สักพัก กัญณิศาก็ยอมแพ้ เธอเก็บเช็คใบนั้นกลับคืน ยัดเข้าไปในกระเป๋ากางเกงตนเอง พูดเบาๆว่า “ในเมื่อคุณประยสย์ให้เกียรติสำนักงานนักสืบเราขนาดนี้ งั้นการแสดงความเคารพก็คงสู้การทำตามคำสั่งไม่ได้”

“หวังว่าคุณประยสย์จะทำได้อย่างที่พูดนะคะ ไม่ใช่ว่าป่านไปสามวันห้าวันก็มาเร่งตามผลที่ฉันไปสืบหาหลักฐานก็แล้วกัน”

เขาบอกว่าระยะเวลาไม่ใช่ปัญหานี่ งั้นเธอก็จะยื้อเวลา ยื้อไปสักแปดปีสิบปีเลย ดูสิว่าเขายังจะอยากร่วมงานกับเธออีกหรือเปล่า

“ผมเชื่อมั่นในตัวคุณ”

คำพูดประโยดเดียวของประยสย์ทำให้กัญณิศาน้ำท่วมปากพูดไม่ออก

สำนักงานของเธอในแวดวงการเดียวกัน ถือว่าก้าวหน้าโดดเด่น ไม่เพียงเพราะคนของเธอมีความสามารถเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะพวกเขาไว้ใจได้มาก ไม่ยื้อเวลา และยิ่งไม่โก่งราคาระหว่างทำงาน เพียงเพื่ออยากจะได้เงินมากขึ้น

เธอปฏิเสธไม่ได้ ก็ต้องจัดการตามสไตล์การทำงานของเธอ

“ขอบคุณที่คุณประยสย์เชื่อมั่นในตัวฉันขนาดนี้”

นานมากที่กัญณิศาไม่พูดอะไร

เธอปฏิเสธไม่สำเร็จ อารมณ์ไม่ค่อยดี ไม่อยากจะอยู่ต่อแล้ว จึงกล่าวอำลาว่า “คุณประยสย์ ฉันไม่รบการเวลาพักผ่อนของคุณแล้ว ขอตัวลาก่อนนะคะ”

ประยสย์ลุกขึ้นจะไปส่ง

“ผมไปส่งคุณ”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ”

กัญณิศาปฏิเสธให้ประยสย์ไปส่ง

คุณประยสย์ยืนกรานจะไปส่งให้ได้ เขาเปิดประตูห้องแล้ว แต่กัญณิศากลับเดินไปทางหน้าต่าง

คุณประยสย์จึงเดินตามไปโดยสัญชาตญาณ ใครจะไปรู้ว่าเขายังไม่ทันได้เข้าไปใกล้ กัญณิศาก็หมุนตัวทันที เขาร่างเธอเพียงแค่แวบเดียว เขายื่นมือคิดจะรั้งเธอไว้ แต่กลับถูกเธอเบี่ยงตัวหลบมือเขาได้พอดี

จากนั้น เขาก็มองเธอออกจากประตูที่เปิดอยู่ไปอย่างรวดเร็ว แวบออกไปเลย

คุณประยสย์เองก็เคลื่อนไหวอย่างว่องไว ไล่ตามออกไป

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ยศพัฒน์และเทวิกาแสดงความรักใคร่กันแล้ว สองสามีภรรยาก็นอนบนเตียง คลอเคลียกระซิบกระซาบกัน ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวด้านนอกประตู เหมือนกับว่ามีคนกำลังไขกุญแจ แม้ว่าไม่ดังมาก แต่ยศพัฒน์หูดี เขายังได้ยินเสียง

เขารีบแสดงท่าทางบอกให้ภรรยาอยู่เงียบๆ ส่วนเขารีบพุ่งไปที่ด้านหลังประตูด้วยความรวดเร็ว

เทวิกาเองก็พลิกตัวลงมาจากเตียง หาของที่สามารถป้องกันตัวและโจมตีคนอื่นได้ เธอยังหาสิ่งของป้องกันตัวไม่เจอเลย ประตูก็ถูกเปิดและปิดลงอย่างรวดเร็ว

เทวิกามองไปทางประตู มองเห็นผู้ชายของเธอกำลังต่อสู้อยู่กับคนที่บุกเข้ามาคนนั้นแล้ว

ตายแล้ว！

เป็นโจรจริงๆด้วย!

เทวิการ้องอุทานในใจ คิดไม่ถึงว่าคฤหาสน์ตระกูลสาระทาที่ได้ชื่อว่ามีระบบความปลอดภัยสูงที่สุด กลับถูกโจรบุกเข้ามาได้อย่างง่ายดาย

แถมยังเป็นโจรหญิงด้วย!

เทวิกามองเห็นหน้าตรงของกัญณิศาได้ไม่ชัด เพราะกัญณิศามัวแต่ยุ่งอยู่กับการประมือกับยศพัฒน์ ทั้งสองตอบโต้กันไปมา เทวิกาไม่มีโอกาสมองเห็นได้ชัดเจน

เทวิกามองเห็นแต่ผมยาวสยายของกัญณิศา จึงรู้ว่าเป็นผู้หญิง

กัญณิศายังสบถร้องในใจสองสามประโยค

ตอนที่มาครั้งก่อน เธอก็ดอดออกไปจากทางห้องพักแขกที่อยู่ข้างๆ

บนต้นไม้สองสามต้นที่อยู่ตรงนอกหน้าต่างห้องของประยสย์ มีคนซ่อนอยู่ เธอเดาว่าเป็นบอดี้การ์คนสนิทของประยสย์ ไม่อยากจะเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายโดยตรง จึงเลือกที่จะใช้ห้องพักแขกที่อยู่ข้างหลบหนี

คิดไม่ถึงว่าครั้งนี้ ห้องนี้จะมีคนพักอยู่

แถมยังเป็นยศพัฒน์กับเทวิกาคู่สามีภรรยาอีกด้วย!

เกิดอะไรกับตระกูลสาระทา เทวิกาเป็นคุณหนูของตระกูลสาระทานะ คุณกลับมาบ้าน ก็จัดให้พักที่ห้องพักแขกเหรอ

สิ่งที่กัญณิศาเก่งกาจที่สุดคือความสามารถในการปีนข้ามกำแพงและเข้าไปในห้องต่าง ๆ เมื่อต้องเจอกับนักฆ่าธรรมดา ๆ เธอก็รับมือได้อย่างง่ายดาย แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับยศพัฒน์ เธออาจจะไม่แพ้ แต่เธอกลับไม่สามารถเป็นฝ่ายได้เปรียบได้ ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่ต้องการต่อสู้นาน หลายครั้งที่เธอต้องการหนี

แต่ยศพัฒน์ยังคงติดตามไม่เลิก ทำให้เธอยากจะหนีได้

รอจนตอนที่เทวิกามองเห็นหน้ากากผีเสื้อสีเงินที่กัญณิศาใส่ไว้อย่างชัดเจน เธอก็ตกใจ มองเห็นยศพัฒน์เตะไปที่กัญณิศาพอดี เธอร้องออกมาด้วยจิตใต้สำนึก “ยศพัฒน์ อย่าเพิ่งเตะ!”

ได้ยินเสียงร้องตะโกนของภรรยาสุดที่รัก ยศพัฒน์ก็ดึงขากลับไม่ทันแล้ว ได้แต่เตะเบี่ยงไปทางอื่น แต่พอเตะออกไปก็ผ่านหน้ากัญณิศา ถ้ากัญณิศาหลบไม่ทัน คงถูกเตะไปที่กลางหน้าพอดี ฟันคงร่วงมากองที่พื้น

กัญณิศาแอบตกใจ คิดไม่ถึงว่ายศพัฒน์จะเก่งขนาดนี้

เธอจึงฉวยโอกาสนี้ รีบไปที่หน้าต่าง ไม่อยากจะต่อสู้กับยศพัฒน์อีก

เธอเพิ่งจะมาถึงหน้าต่าง เงาดำร่างหนึ่งก็พุ่งมา เธอจะลงมือตามสัญชาตญาณ แต่พอมองเห็นชัดเจนว่าคือเทวิกา เธอก็หยุดชะงัก วินาทีต่อมา เธอก็รู้สึกเย็นวูบที่ใบหน้า หน้ากากสีเงินที่เธอใส่ถูกเทวิกากระชากออกอย่างรวดเร็ว

วิกาช่างเจ้าเล่ห์เหลือเกินนะ!

ณิศาแอบบ่นในใจ

เทวิกาคิดว่าตนเองกระชากหน้ากากผู้หญิงคนนี้แล้ว ก็จะได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของอีกฝ่าย และคิดว่าตนเองจะได้เห็นใบหน้าของกัญณิศา ใครจะไปรู้ว่าหลังจากที่หน้ากากถูกเธอกระชากออกไปแล้ว ใบหน้าที่เธอเห็นไม่ใช่ใบหน้าที่งดงามของกัญณิศาแต่เป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแผล

เทวิกาตกตะลึง

กัญณิศาฉวยโอกาสนี้แย่งหน้ากากตัวเองกลับมา พลิกตัว ก็ออกไปจากหน้าต่างเลย

ยศพัฒน์กับประยสย์ที่เพิ่งเข้ามา ก็รีบพุ่งไปที่หน้าต่าง โผล่หน้าออกไปดู ก็มองเห็นร่างที่แข็งแรงห้อยลงมาจากเชือกที่ดูเหมือนลวดเหล็ก ลื่นไถลลงมาจากหลังคาของอาคารออกจากกำแพงสูงไปอยางรวดเร็ว

ครั้งนี้ เพราะว่าเธอต่อสู้กับยศพัฒน์ จึงทำให้พนักงานรักษาความปลอดภัยของตระกูลสาระทารู้ตัว

แต่ทว่า ตอนที่ทุกคนมาถึง ก็มองเห็นแผ่นหลังที่แข็งแรงว่องไวราวกับนก ไถลออกไป ทุกคนต่างเบิกตาโพลงด้วยความตื่นตกใจ

กัญณิศาหนีไปอย่างรวดเร็ว พนักงานรักษาความปลอดภัยของตระกูลสาระทารู้ตัวแล้ว แม้คนเหล่านั้นจะอึ้งตะลึงอยู่ แต่ไม่นานก็ตั้งสติกลับมาได้ไล่ตามออกไปนอกคฤหาสน์ แม้แต่อุปกรณ์ที่กัญณิศาใช้ปีนข้ามกำแพงเข้ามาในบ้านเธอยังเก็บไม่ทัน วิ่งหนีไปได้

คืนนี้ เธอเกือบตายแล้ว

ถ้าอาจารย์รู้ว่าแม้แต่เครื่องมืออุปกรณ์ของเธอยังทิ้งแล้ว ต้องหัวเราะเธอแน่นอน

หัวเราะเยาะที่เธอเองก็มีผิดพลาดเช่นกัน

กัญณิศาฮึดฮัด

อาจารย์ของเธอได้รับการขนานนามว่าเป็นเทพแห่งโจร ก็ยังเคยทำเครื่องมือหายไม่ใช่เหรอ

ยังดี ที่ไม่ใช่เครื่องมือที่อาจารย์ให้เธอ แต่เป็นของที่เธอเตรียมไปเอง

อุปกรณ์แบบนั้น เธอไปทำใหม่ได้ แต่ก็ น่าเสียดายนะ

เธอไม่อยากทำร้ายเทวิกา วิกาก็อยากจะกระชากหน้ากากเธอ เธอถึงได้ไปทำให้พนักงานรักษาความปลอดภัยไหวตัว

ประยสย์ไม่ได้ตามเธอออกมา

เขาเชื่อว่าผู้มีพระคุณของเขาสามารถหนีออกไปได้

ด้วยทักษะการโจรกรรมที่ยอดเยี่ยมของเธอ แม้แต่บอดี้การ์ดส่วนตัวของเขาก็ไม่สามารถตรวจจับการมาของเธอได้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านั้นคิดจะจับเธอ ฝันไปเถอะ

“วิกา”

ประยสย์ร้อนใจอยากจะรู้ ว่าหญิงสาวที่ใส่หน้ากากหน้าตาเป็นอย่างไร

“วิกา น้องกระชากหน้ากากเธอ มองเห็นว่าเธอหน้าตาเป็นยังไงมั้ย เธอใช่ณิศาหรือเปล่า”

เทวิกาดึงสติกลับมาได้แล้ว เธอมองพี่ชายอย่างเงียบๆ

“ไม่ใช่กัญณิศาเหรอ”

ปฏิกิริยาของน้องสาว ทำให้ประยสย์เดาว่าใบหน้าภายใต้หน้ากากนั้นไม่ใช่กัญณิศา

ยังดี ที่เขาไม่ได้ทำอะไรที่ทำให้กัญณิศาเข้าใจผิด

“พี่ เธอไม่ใช่ณิศา”

เทวิกาเองก็ยังข้องใจ

เธอคิดว่าการคาดเดาของตนเองถูกต้อง ผู้หญิงที่สวมหน้ากากคนนนั้นต้องเป็นกัญณิศาแน่

ใครจะไปรู้ ใบหน้าภายใต้หน้ากาก จะเต็มไปด้วยรอยแผล

เธอไม่ได้ตัดสินคนด้วยรูปลักษณ์ภายนอก แต่เธอผิดหวังที่ไม่ใช่กัญณิศา