รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 527

“กลับมาแล้วเหรอ”

น้ำเสียงหญิงสาวที่สวมหน้ากากถามเหมือนภรรยาที่กำลังรอสามีกลับบ้านอย่างนั้น

ประยสย์เดินมาพลาง ถอดเสื้อคลุมสูทไปพลาง

“อืม กลับมาแล้ว ครั้งนี้ คุณมาเร็วจริงๆ”

ณิศายิ้ม “เร็วมากจริงๆ”

เพราะว่าพี่สาวเธอออกไปทำงานนอกสถานที่ คืนนี้ไม่กลับบ้าน เธอก็เลยรีบมาเขาที่เมืองซูเพร่า โดยไม่ต้องคิดเลย

“คุณไม่ได้ทานข้าวเย็นเหรอ”

ประยสย์แขวนเสื้อคลุมเสร็จแล้ว ก็เดินมา หยิบกล่องขนมในมือเธอมา “กินของพวกนี้มันไม่มีประโยชน์ คุณอยากกินอะไร ผมจะทำให้คุณกิน”

“คุณเองก็รู้ว่ากว่าฉันจะมาได้สักครั้งมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ขอแค่มีเวลาฉันก็จะรีบมา ไม่มีเวลากินข้าวหรอก ฉันหาจนทั่วห้องคุณแล้ว ก็เจอแต่ขนมห่อนี้ แล้วมันก็แกะแล้วด้วย”

“นั่นมันของกินของน้องสาวผม เธอลืมหยิบไป”

ณิศาพูดว่า “คราวก่อน คุณต้อนรับฉันด้วยบะหมี่น้ำหนึ่งชาม ฉันคิดว่ารสชาติดีทีเดียว ยังคิดถึงอยู่เลย เอาบะหมี่น้ำให้ฉันชามหนึ่งเหมือนเดิมแล้วกัน”

“ได้”

ประยสย์วางกล่องขนมลง ไม่ลืมที่จะกำชับณิศาว่า “ไม่ต้องกินแล้ว มันจะร้อนใน ผมจะไปลวกบะหมี่ให้คุณ”

“ฉันไม่กลัวร้อนใน”

ณิศากินขนมอีกครั้ง

รู้ว่าเทวิกากินเก่งมาก ขนมแบบนี้อร่อยมาก

ประยสย์ก็ตามใจเธอ

เขาไปต้มบะหมี่ให้เธอ

สำหรับบอดี้การ์ดที่ปฏิบัติหน้าที่อยู่บนต้นไม้ใหญ่นอกหน้าต่าง ครั้งก่อนหลังจากที่รู้ว่าหญิงสาวสวมหน้ากากแอบเข้าไปในห้องของนายน้อย พวกเขาแต่ละแทบจะใช้ความตายมาขอโทษเขา

หญิงสาวที่สมหน้ากากคนนี้เรียกว่าเหมือนเป็นผี วิญญาณ ไปมาอย่างไร้ร่องรอย

พวกเขาไม่รู้เลยว่าเธอเข้าไปในห้องของนายน้อยได้อย่างไร

อีกอย่างบริเวณบ้านของตระกูลสาระทามีระบบรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดมากขนาดนั้น ก็ไม่แสดงถึงการมาถึงของหญิงสาวสวมหน้ากากเลย

ยังดี ที่ไม่ใช่คนร้าย มิเช่นนั้น……ผลที่ตามมาคงไม่กล้าคาดเดา

หลังจากนั้นไม่นาน

ประยสย์เอาชามบะหมี่ที่ใส่หมูหยอง ไข่ไก่รวมถึงต้นหอม ตรงหน้าของณิศา

ณิศาวางกล่องขนมที่ยังกินไม่หมดลง รับตะเกียบที่ประยสย์ส่งให้ กินบะหมี่อย่างไม่เกรงใจ

ประยสย์นั่งอยู่ข้างๆเธอ มองดูเธอกิน

เห็นเธอกินอย่างอร่อย แววตาเขาก็มีความเอ็นดูเล็กน้อย แต่เขาไม่รู้ตัวเท่านั้น

“คุณชอบกินอะไร ต่อไปผมจะได้เตรียมวางไว้ในห้องให้คุณ พอคุณ จะได้หากินเอง กินบะหมี่บ่อยๆ คุณจะโทษว่าผมต้อนรับแขกไม่ดี”

เสียงประยสย์เบา แต่ไปเข้าหูของบอดี้การ์ดที่เข้าเวรอยู่ กลับฟังออกว่ามีความอ่อนโยนเล็กน้อยแฝงอยู่ในคำพูดของนายน้อย

“คุณประยสย์เข้าครัวต้มบะหมี่ด้วยตัวเอง ไม่ต้องพูดว่าบะหมี่อร่อยแค่ไหน แค่บอกว่าคุณประยสย์ทำเอง ก็พิสูจน์ได้แล้วว่าคุณประยสย์ดีกับแขกคนนี้มากแค่ไหน สบายใจเถอะค่ะ ฉันไม่มีทางบอกว่าคุณต้อนรับแขกไม่ดี”

กัญณิศาเป็นคนที่กินเร็ว แต่ก็ไม่มูมมามน่าเกลียด