รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 526

“ไซม่อน ไซม่อน……”

พลอยไพลินร้องไห้พลางร้องเรียกเขากหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่หันหน้ากลับมา ไม่ได้หยุดฝีเท้าเลย

สิ่งที่เขาให้ความสำคัญ ก็คือ เธอเคยมีอะไรกับชล!

จะว่าไปแล้ว ที่พวกเขาเดินมาถึงจุดนี้ ก็เป็นเพราะชล!

เธอเกลียดชลมาก!

ได้ ในเมื่อไซม่อนบอกแล้ว ว่าไม่อาจจะเริ่มต้นใหม่กับเธอได้ เช่นนั้นเธอก็จะแก้แค้นตามแผนของเธอต่อไป ทำให้ตระกูลสาระทาอยู่อย่างไม่มีความสุข!

เธอจะทำให้ชลต้องเสียใจภายหลังที่เอาเปรียบเธอ!

เพราะการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของพลอยไพลิน ทำให้การเลือกซื้อของของเทวิกา ต้องหยุดชะงักไป

หลังจากที่สองคนแม่ลูกกลับมาที่บ้านตระกูลสาระทา ญาณินก็ตรงดิ่งขึ้นไปที่ห้อง

เทวิการู้ว่าความจริงแล้วแม่โกรธ แต่ข่มเอาไว้ไม่ยอมรับเท่านั้น

ยังโกรธก็ดี กลัวที่สุดก็คือไม่มีทางโกรธแล้ว

ถ้าไม่โกรธ พ่อเธอก็ไม่มีโอกาสแล้ว

ไม่ถึงสิบนาที ยศพัฒน์ก็กลับมาแล้ว

พอเข้าประตูบ้านมาก็มองเห็นของที่เทวิกาไปซื้อมาวางอยู่เต็มไปหมด ยศพัฒน์ก็เดินมาข้างๆภรรยาสุดที่รัก อมยิ้มแล้วถามว่า “ซื้อเสร็จเร็วขนาดนี้เลยเหรอครับ ผมคิดว่าคุณจะไปช้อปปิ้งกับคุณแม่ทั้งวันเสียอีก”

รูดบัตรของคุณย่า จากที่เขารู้จักภรรยา ถ้าไม่มืด ภรรยาเขาไม่มีทางกลับมาแน่

“มีมารผจญระหว่างทาง ทำให้พวกเราเสียอารมณ์”

เทวิกาเองก็มีสีหน้าเสียดาย “ฉันยังไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าให้คุณเลยนะ แล้วก็รถคันใหม่ด้วย”

เธอเอาศีรษะซบลงบนไหล่เขา “คุณสามี พรุ่งนี้ พวกเราไปดูรถใหม่ด้วยกันนะ ฉันจะซื้อรถหรูให้คุณหนึ่งคัน ในฐานะเป็นสามีของฉันเทวิกา เขยของตระกูลสาระทา ทำไมจะมีรถเป็นของตัวเองสักคันไม่ได้”

ยศพัฒน์ยิ้มอย่างรักใคร่เอ็นดู “ได้ พรุ่งนี้พวกเราไปซื้อรถใหม่กัน รถคันใหม่ที่เมียผมซื้อให้ ผมต้องรักษามันอย่างดี ทุกวันจะคอยล้างคอยขัด เพื่อให้รถคงความสะอาดสะอ้านไว้”

เทวิกาโอบเอวเขาไว้ สูดลมหายใจจากร่างของเขา การมีเขาอยู่ข้างกาย เธอรู้สึกอุ่นใจมาก

การใช้ชีวิตอยู่ที่ตระกูลสาระทา เต็มไปด้วยความตื่นเต้น เธอแทบคิดไม่ออกเลยว่าต่อไปจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก

ยังดี ที่มีเขา เขาเป็นที่พักพิงของเธอ ตราบใดที่เธออยู่ข้างๆ เขา ได้กลิ่นกายของเขา เธอจะมีความรู้สึกสงบปลอดภัยบางอย่าง และความรู้สึกมีความสุขที่อยู่ด้วยกันไปจนแก่

“บ้านพวกเราจะจัดงานเลี้ยง คุณย่าบอกว่า หลังจากงานเลี้ยง ให้ฉันไปเปลี่ยนนามสกุลกลับมา”

ความจริงเทวิกาไม่อยากเปลี่ยน ตอนนี้เธอเป็นแบบนี้ก็ดีมากอยู่แล้ว

พ่อกับแม่เองก็ไม่ขอร้องให้เธอเปลี่ยนกลับมาใช้นามสกุลสาระทา

เธอเป็นคนที่เติบโตจากการเลี้ยงดูของตระกูลวาชัยยุง ตระกูลวาชัยยุงมีพระคุณกับเธออย่างมาก พ่อแม่และพี่ชายต่างก็ซาบซึ้งในสิ่งที่ตระกูลวาชัยยุงทำเพื่อเธอ ดังนั้นจึงไม่เคยพูดถึงเรื่องร้องขอให้เธอเปลี่ยนนามสกุลมาก่อน

“ถ้าคุณไม่อยากเปลี่ยนก็ไม่ต้องเปลี่ยน คุณย่าก็ฝืนใจคุณไม่ได้”

ยศพัฒน์ไม่อยากจะให้ภรรยาต้องมาปวดหัวกับเรื่องนามสกุล

ฝั่งหนึ่งก็มีบุญคุณที่ให้กำเนิด อีกฝั่งก็มีบุณคุณที่เลี้ยงดู เธอต้องลำบากใจมาก

เธออยู่ในบ้านตระกูลวาชัยยุงตั้งแต่เธออายุได้หกเดือน อยู่มาจน 20 ปี คนในตระกูลวาชัยยุงทุกคนต่างก็ปฏิบัติต่อเธอเหมือนเป็นลูกแท้ๆ พูดตามตรง พระคุณที่ตระกูลวาชัยยุงเลี้ยงดูจนโตนั้นยิ่งใหญ่เสียกว่าพระคุณของตระกูลสาระทาที่เป็นผู้ให้กำเนิดเสียอีก

“ถึงเวลาฉันจะขอความเห็นคุณพ่อคุณแม่ ถ้าพวกเขาไม่ได้ร้องขอเป็นพิเศษ ฉันก็จะไม่เปลี่ยนมาใช้นามสกุลสาระทาแล้ว ไม่ว่าฉันจะนามสกุลอะไร ฉันก็เป็นลูกสาวของพวกเขา”

เทวิกาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นตอนที่เธอซื้อของให้ยศพัฒน์ฟัง

ยศพัฒน์ได้ฟังก็รู้สึกสงสารเห็นใจอย่างมาก

สงสารภรรยาของเขา เดิมทีควรจะต้องมีความสุข แต่กลับต้องมารับมือ ต่อสู้แข่งขันกับคนไร้ยางอายเหล่านั้น ถึงขั้นวางแผนเล่นงานผู้อื่น

“คุณสามี ฉันสนับสนุนคุณพ่อ สนับสนุนเขาอย่างเต็มที่เลย！”

ประโยคนี้ที่เทวิกาพูด มีเพียงยศพัฒน์ที่เข้าใจความหมายที่แอบแฝงอยู่