รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 526

“ไซม่อน ไซม่อน……”

พลอยไพลินร้องไห้พลางร้องเรียกเขากหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่หันหน้ากลับมา ไม่ได้หยุดฝีเท้าเลย

สิ่งที่เขาให้ความสำคัญ ก็คือ เธอเคยมีอะไรกับชล!

จะว่าไปแล้ว ที่พวกเขาเดินมาถึงจุดนี้ ก็เป็นเพราะชล!

เธอเกลียดชลมาก!

ได้ ในเมื่อไซม่อนบอกแล้ว ว่าไม่อาจจะเริ่มต้นใหม่กับเธอได้ เช่นนั้นเธอก็จะแก้แค้นตามแผนของเธอต่อไป ทำให้ตระกูลสาระทาอยู่อย่างไม่มีความสุข!

เธอจะทำให้ชลต้องเสียใจภายหลังที่เอาเปรียบเธอ!

เพราะการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของพลอยไพลิน ทำให้การเลือกซื้อของของเทวิกา ต้องหยุดชะงักไป

หลังจากที่สองคนแม่ลูกกลับมาที่บ้านตระกูลสาระทา ญาณินก็ตรงดิ่งขึ้นไปที่ห้อง

เทวิการู้ว่าความจริงแล้วแม่โกรธ แต่ข่มเอาไว้ไม่ยอมรับเท่านั้น

ยังโกรธก็ดี กลัวที่สุดก็คือไม่มีทางโกรธแล้ว

ถ้าไม่โกรธ พ่อเธอก็ไม่มีโอกาสแล้ว

ไม่ถึงสิบนาที ยศพัฒน์ก็กลับมาแล้ว

พอเข้าประตูบ้านมาก็มองเห็นของที่เทวิกาไปซื้อมาวางอยู่เต็มไปหมด ยศพัฒน์ก็เดินมาข้างๆภรรยาสุดที่รัก อมยิ้มแล้วถามว่า “ซื้อเสร็จเร็วขนาดนี้เลยเหรอครับ ผมคิดว่าคุณจะไปช้อปปิ้งกับคุณแม่ทั้งวันเสียอีก”

รูดบัตรของคุณย่า จากที่เขารู้จักภรรยา ถ้าไม่มืด ภรรยาเขาไม่มีทางกลับมาแน่

“มีมารผจญระหว่างทาง ทำให้พวกเราเสียอารมณ์”

เทวิกาเองก็มีสีหน้าเสียดาย “ฉันยังไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าให้คุณเลยนะ แล้วก็รถคันใหม่ด้วย”

เธอเอาศีรษะซบลงบนไหล่เขา “คุณสามี พรุ่งนี้ พวกเราไปดูรถใหม่ด้วยกันนะ ฉันจะซื้อรถหรูให้คุณหนึ่งคัน ในฐานะเป็นสามีของฉันเทวิกา เขยของตระกูลสาระทา ทำไมจะมีรถเป็นของตัวเองสักคันไม่ได้”

ยศพัฒน์ยิ้มอย่างรักใคร่เอ็นดู “ได้ พรุ่งนี้พวกเราไปซื้อรถใหม่กัน รถคันใหม่ที่เมียผมซื้อให้ ผมต้องรักษามันอย่างดี ทุกวันจะคอยล้างคอยขัด เพื่อให้รถคงความสะอาดสะอ้านไว้”

เทวิกาโอบเอวเขาไว้ สูดลมหายใจจากร่างของเขา การมีเขาอยู่ข้างกาย เธอรู้สึกอุ่นใจมาก

การใช้ชีวิตอยู่ที่ตระกูลสาระทา เต็มไปด้วยความตื่นเต้น เธอแทบคิดไม่ออกเลยว่าต่อไปจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก

ยังดี ที่มีเขา เขาเป็นที่พักพิงของเธอ ตราบใดที่เธออยู่ข้างๆ เขา ได้กลิ่นกายของเขา เธอจะมีความรู้สึกสงบปลอดภัยบางอย่าง และความรู้สึกมีความสุขที่อยู่ด้วยกันไปจนแก่

“บ้านพวกเราจะจัดงานเลี้ยง คุณย่าบอกว่า หลังจากงานเลี้ยง ให้ฉันไปเปลี่ยนนามสกุลกลับมา”

ความจริงเทวิกาไม่อยากเปลี่ยน ตอนนี้เธอเป็นแบบนี้ก็ดีมากอยู่แล้ว

พ่อกับแม่เองก็ไม่ขอร้องให้เธอเปลี่ยนกลับมาใช้นามสกุลสาระทา

เธอเป็นคนที่เติบโตจากการเลี้ยงดูของตระกูลวาชัยยุง ตระกูลวาชัยยุงมีพระคุณกับเธออย่างมาก พ่อแม่และพี่ชายต่างก็ซาบซึ้งในสิ่งที่ตระกูลวาชัยยุงทำเพื่อเธอ ดังนั้นจึงไม่เคยพูดถึงเรื่องร้องขอให้เธอเปลี่ยนนามสกุลมาก่อน

“ถ้าคุณไม่อยากเปลี่ยนก็ไม่ต้องเปลี่ยน คุณย่าก็ฝืนใจคุณไม่ได้”

ยศพัฒน์ไม่อยากจะให้ภรรยาต้องมาปวดหัวกับเรื่องนามสกุล

ฝั่งหนึ่งก็มีบุญคุณที่ให้กำเนิด อีกฝั่งก็มีบุณคุณที่เลี้ยงดู เธอต้องลำบากใจมาก

เธออยู่ในบ้านตระกูลวาชัยยุงตั้งแต่เธออายุได้หกเดือน อยู่มาจน 20 ปี คนในตระกูลวาชัยยุงทุกคนต่างก็ปฏิบัติต่อเธอเหมือนเป็นลูกแท้ๆ พูดตามตรง พระคุณที่ตระกูลวาชัยยุงเลี้ยงดูจนโตนั้นยิ่งใหญ่เสียกว่าพระคุณของตระกูลสาระทาที่เป็นผู้ให้กำเนิดเสียอีก

“ถึงเวลาฉันจะขอความเห็นคุณพ่อคุณแม่ ถ้าพวกเขาไม่ได้ร้องขอเป็นพิเศษ ฉันก็จะไม่เปลี่ยนมาใช้นามสกุลสาระทาแล้ว ไม่ว่าฉันจะนามสกุลอะไร ฉันก็เป็นลูกสาวของพวกเขา”

เทวิกาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นตอนที่เธอซื้อของให้ยศพัฒน์ฟัง

ยศพัฒน์ได้ฟังก็รู้สึกสงสารเห็นใจอย่างมาก

สงสารภรรยาของเขา เดิมทีควรจะต้องมีความสุข แต่กลับต้องมารับมือ ต่อสู้แข่งขันกับคนไร้ยางอายเหล่านั้น ถึงขั้นวางแผนเล่นงานผู้อื่น

“คุณสามี ฉันสนับสนุนคุณพ่อ สนับสนุนเขาอย่างเต็มที่เลย！”

ประโยคนี้ที่เทวิกาพูด มีเพียงยศพัฒน์ที่เข้าใจความหมายที่แอบแฝงอยู่

ไซม่อนไม่ได้กลับมา

ญาณินอยู่ในห้องครึ่งค่อนวัน แม้แต่อาหารกลางวัน ยังให้เทวิกายกขึ้นไปให้

ตอนกลางวัน จบลงด้วยความหดหู่ใจ

ตอนนี้เทวิกาก็เอาแต่กินๆนอนๆ ไม่เหมือนพี่ชายที่ต้องทำงานยุ่งอยู่ในบริษัทอย่างนั้น

สองทุ่มกว่าแล้ว เทวิกาเดินออกมาจากห้องของแม่ กลับมาที่ห้องของเธอ

ยศพัฒน์อยู่ในห้องหนังสือเล็ก คอมพิวเตอร์เปิดอยู่ หลังเขาพิงอยู่ที่เก้าอี้คอมพิวเตอร์สีดำ มือหนึ่งถือโทรศัพท์มือถืออยู่ ไม่รู้ว่าคุยกับใคร

ได้ยินเสียงเปิดประตู ก็รู้ว่าเทวิกากลับมาแล้ว เขาก็รีบวางสายโทรศัพท์ และปิดคอมพิวเตอร์ เดินออกมาจากห้องหนังสือเล็ก

“แม่ไม่เป็นอะไรหรอกใช่มั้ย”

“แม่บอกว่าง่วงนอนแล้วค่ะ อยากพักผ่อน นอกจากอารมณ์ไม่ค่อยดี ก็ไม่มีปัญหาอะไร คนเป็นภรรยา เมียน้อยบุกมาหาถึงที่ เป็นใครก็ต้องทุกข์ใจ”

ในมือของเทวิกายังถือน้ำมันยาขวดหนึ่งไว้ด้วย

“นี่คือ”

ยศพัฒน์หยิบขวดน้ำมันยาในมือของเธอมาดู สรรพคุณหลักคือบรรเทาอาการเคล็ดขัดยอก ช่วยในระบบไหลเวียนโลหิต

“แม่บอกว่าฉันมักจะซุ่มซ่าม ก็เลยให้น้ำมันยาฉันมาขวดหนึ่ง บอกว่าถ้าวันไหนไปชนอะไร หรือว่าหกล้ม ก็ใช้น้ำมันยานี้ทา จะได้หายเร็วขึ้น”

เทวิกาหยิบน้ำมันขวดนั้นกลับมาดู “ฉันซุ่มซ่ามเมื่อไหร่กัน ฉันเป็นคนเรียบร้อยระมัดระวังมากเลยนะ”

คุณแม่คนสวยกลับบอกว่าเธอซุ่มซ่าม มักจะเจ็บตัวบ่อยๆอะไรกัน

เทวิกาไม่ยอมเพ้ง่ายๆ

ยศพัฒน์ถามเธอว่า “คุณพ่อได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า”

“เปล่านะคะ อ้อ แม่ฉันจิกบนหลังมือพ่อจนเป็นแผลเลย ฉันเห็นว่ามีเลือดไหลซึมออกมา เล็กแม่ฉันยาวมาก”

เล็บของเทวิกาไม่ยาว เพราะเธอต้องอัพเดตรหัส ถ้าเล็บยาวเกินไป ความเร็วในการใส่รหัสจะช้ามาก ดังนั้น เธอจึงไม่เคยไว้เล็บยาวมาก่อน แต่ก็ไม่เหมือนคนอื่นที่ไปทำเล็บแบบนั้น

“ยศพัฒน์ ฉันเข้าใจแล้ว ที่แม่ให้น้ำมันยาขวดนี้กับฉัน เพราะความจริงอยากจะให้ฉันเอาไปให้พ่อสินะ”

ยศพัฒน์บีบแก้มเธอเบาๆ พลางชมว่า “เมียผมนับวันจะยิ่งฉลาดขึ้นเรื่อยๆ นิดเดียวก็รู้เลย”

“แต่ก็สู้คุณไม่ได้ คุณรู้แล้ว ฉันยังนึกไม่ถึงเลย”

“มิน่าล่ะ ฉันถึงได้แค่เปิดร้านกาแฟเล็กๆ ดูแลกิจการเงินหลักแสน แต่คุณกลับบริหารบริษัทใหญ่โตได้”

คนที่เฉลียวฉลาด ก็มีความแตกต่างออกไป

ยศพัฒน์หัวเราะ “งั้นคุณภรรยาควรจะต้องให้รางวัลผมหน่อยแล้วมั้ย”

เทวิกาจึงจูให้รางวัลเขาด้วยความใจดี

ยศพัฒน์จะพอใจเพราะการจูบเพียงครั้งเดียวได้ยังไงกัน ตอนที่เธอกำลังจะเดินไป เขาก็ดึงเธอกลับมา จากฝ่ายรับก็เป็นฝ่ายรุกแทน

คู่สามีภรรยาที่อายุยังน้อย อารมณ์กำลังพลุ่งพล่าน ทุกอย่างมันเปี่ยมล้นไปหมด

ขณะที่สองสามีภรรยากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่นั้น ประยสย์ที่อยู่ห้องข้างๆก็เพิ่งกลับมา

น้อยครั้งที่พ่อของเขาสงสารลูกชายอย่างเขาคนนี้ ให้เขาเลิกงานเร็ว ยกงานให้พ่อเขาจัดการ

ประยสย์ผ่อนคลายสบายใจ จึงกลับบ้านอย่างมีความสุข

ตอนที่เดินผ่านห้องน้องสาว ประยสย์ชะงัก ตอนแรกคิดจะเคาะประตู คิดไปคิดมา ก็ไม่ดีกว่า

น้องสาวปิดประตูไปแล้ว ไม่แน่ว่าสองสามีภรรยาอาจจะกำลังทำเรื่องที่ไม่เหมาะกับเด็กอยู่ก็เป็นได้ พี่ชายอย่างเขาก็ไม่ควรจะไปรบกวนน้องสาว

กลับมาถึงห้องตัวเอง พอเปิดประตู ประยสย์สัมผัสได้ถึงความผิดปกติ

ไม่นาน ดวงตาดำขลับของเขาทอประกายด้วยความภาคภูมิใจที่เขาประสบความสำเร็จ

เขาเข้ามา ปิดประตูห้องเหมือนไม่มีอะไร แล้วจึงค่อยๆเปิดไฟช้าๆ

บนโซฟาในห้องของเขา มองเห็นหญิงสาวสวมหน้ากาก กำลังกอดกล่องขนมกินอย่างเอร็ดอร่อย