รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 532

ในบรรยากาศนี้เทวิกาแม่ลูกสองคนก็เดินเข้ามา

เมื่อเข้าไปในบ้าน แม่ลูกทั้งสองคนต่างรู้สึกได้ถึงความโกรธที่ปะปนอยู่ในอากาศ

ญาณินเหลือบมองน้องสะใภ้ทั้งสอง จากนั้นพูดกับลูกสาวของเธอเบาๆว่า: “วิกา แม่เหนื่อยนิดหน่อย แม่ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อข้างบนก่อนนะ”

“ได้ค่ะ”

เทวิกามองดูแม่ของเธอเดินตรงไปที่บันได

“ณิน”

หญิงชราระงับความโกรธของเธอและตะโกนออกมา

ลูกสะใภ้คนนี้ถูกเธอกดขี่ตั้งแต่เธอแต่งเข้าบ้าน แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่าลูกสะใภ้คนนี้อยู่เหนือการควบคุมของเธอ

ญาณินหยุดและหันกลับมา แต่น้ำเสียงของเธอยังคงอ่อนโยน: “ยังมีอะไรหรือเปล่า”

เธอไม่แม้แต่จะเรียกเธอว่าแม่

เรียกทำไม มีแม่สามีแบบนี้ถือว่าเธอโชคร้ายแปดชั่วอายุคนจริง

“เธอเป็นคนสั่งให้พวกเขาทำลายดอกไม้และพืชในสวนใช่ไหม อยู่ดีๆเธอไปทำลายดอกไม้และพืชพวกนั้นทำไม นั่นเป็นวิวในคฤหาสน์ของเรา ในฤดูใบไม้ผลิที่จะถึงนี้ ดอกไม้ทั้งหมดจะบานสะพรั่ง ได้นั่งอยู่ใต้ศาลาดื่มชาและชมดอกไม้ มันเป็นเรื่องที่สงบสุขมาก”

“เธอสั่งให้คนไปทำลายดอกไม้และพืชเหล่านั้น ถึงจะปลูกใหม่ตอนนี้ ในฤดูใบไม้ผลิหน้าก็ไม่มีดอกไม้ออกทันให้เราได้ชื่นชม”

ตั้งแต่ไซม่อนพูดว่าที่คุณหญิงสองและคุณหญิงสามยังสามารถอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ได้เพราะอดีตผู้นำตระกูลยังอยู่ที่นี่ อันที่จริงเจ้าของที่แท้จริงของคฤหาสน์ตระกูลสาระทาเป็นของผู้นำตระกูล ดังนั้นพวกเธอทั้งสองคนจึงไม่กล้าเถึยงไซม่อนอีก

หญิงชราเป็นแม่สามีและเป็นผู้อาวุโส ดังนั้นให้หญิงชราเปิดปากพูดกับญาณินจะเหมาะสมที่สุด

ญาณินตอบอย่างอ่อนโยนว่า: “ใช่สิ ดอกไม้และต้นไม้ที่สวยงาม ทำไมต้องทำลายมันด้วย”

หญิงชรา: “……”

ในคำพูดของญาณินมีความหมายอื่นแฝงอยู่

หญิงชราและลูกสะใภ้สองคนยังคงจำเหตุการณ์ที่พวกเธอทำลายดอกไม้อันเป็นที่รักของญาณินได้

ฟังคำพูดของญาณินในตอนนี้ ยังมีอะไรไม่เข้าใจอีก

ญาณินกำลังคืนความยุติธรรมกับดอกไม้และต้นไม้พวกนั้น และรวมถึงตัวเธอเองด้วย

“มีอะไรอีกไหมคะ”

หญิงชราอัดอั้นใจและไม่พูดอะไร

ญาณินทำเป็นว่าเธอไม่มีอะไร จึงหันหลังกลับแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน

ทุกคนมองดูญาณินขึ้นไปชั้นบนจนกระทั่งร่างของเธอหายไปต่อหน้าต่อตา

หญิงชราและลูกสะใภ้ทั้งสองโกรธมาก แต่เนื่องจากพวกเธอทำผิดก่อน แล้วไซม่อนและลูกของเธอก็อยู่ด้วย จึงยากที่จะพัวพันกับเรื่องนี้ต่อ

“อาสะใภ้ ตอนฉันกลับมา ฉันเห็นป้านิ้งถือจดหมายฉบับนี้มาด้วย บอกว่าคุณพลอยขอให้เธอส่งมันให้กับอาสะใภ้สาม ฉันรู้ว่าอาสะใภ้สามอยู่ที่นี่ เลยช่วยป้านิ้งมาส่งจดหมายให้อาสะใภ้สาม”

เทวิกาส่งซองจดหมายให้คุณหญิงสาม

เมื่อได้ยินว่าพลอยไพลินส่งมา สีหน้าของคุณหญิงสามก็แย่ลง

เธอรับซองจดหมายด้วยใบหน้าที่มืดมนและหยิบกระดาษจากด้านในออกมาหนึ่งแผ่น เมื่อเห็นเนื้อหาในนั้น เธอก็ตบมันลงบนโต๊ะด้านของหญิงชรา

“แม่ดูนี่สิคะ ดูนี่ นังนั่นกำลังท้อง เธอกำลังยั่วโมโหหนู เธอกำลังโอ้อวด แม่คะ แม่ต้องช่วยหนูนะคะ หนูกตัญญูพ่อกับแม่ตั้งแต่แต่งงานเข้าตระกูลสาระทา และยังช่วยให้กำเนิดลูกของตระกูลสาระทา ชลไม่ควรลบคุณงามความดีทั้งหมดของหนูไปเพื่อนังผู้หญิงชั่วนั่น”

“นังนั่นไม่ได้อยากอยู่กับชลจริงๆหรอก เธอแค่ต้องการแก้แค้นเรา เธอจงใจอยากให้หนูกับชลแตกคอกัน และทำให้ครอบครัวของเราปั่นป่วน เพราะคนที่เธอต้องการแต่งงานด้วยคือพี่ใหญ่มาโดยตลอด”

ไซม่อนพูดอย่างเคร่งขรึมว่า: “เรื่องของฉันกับพลอยไพลินเป็นเรื่องในอดีตแล้ว ดังนั้นอย่าพูดว่าฉันคบกับพลอยไพลินอีก”

คุณหญิงสามร้องไห้ด้วยความเสียใจว่า: “พี่ใหญ่ ฉันรู้ว่าพี่โกรธชลอยู่ แต่พี่เป็นคนเดียวที่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้ พี่ใหญ่ พี่อยากเห็นครอบครัวของเราแตกสลายเหรอ พี่ใหญ่ ได้โปรดช่วยเกลี้ยกล่อมชลที”