รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 548

ปัจจุบันถึงเขาจะลงจากตำแหน่งประธานRA กรุ๊ป เขาก็ไม่อดตาย และสามารถเป็นเจ้าของที่ที่ไม่ต้องทำอะไรเลย

“หลังจากยศพัฒน์เข้าบริหารบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ป เขาก็ชอบลงทุนหรือเข้าซื้อบริษัทอื่นๆ ทว่าทรัพย์สินแต่แรกของเขา ก็เป็นที่น่าประทับใจคนอยู่แล้ว เพราะยังไงตอนนั้นพวกเราก็ยังเป็นวัยรุ่นกันอยู่เลย

หลังจากที่นฤเบศวร์พูดจบ เขาก็ถอนหายใจ: “ปู่ของฉันมักพูดเสมอว่าฉันเทียบกับเขาไม่ได้เลย ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันจะไม่ยอมแพ้แน่ แต่ตอนนี้พอคิดๆดูแล้ว ฉันเทียบไม่ติดกับเขาจริงๆ”

เพราะตอนเขาอายุสิบกว่าปี เขาซื้อตามยศพัฒน์ก็จริง ทว่าบางครั้งก็เพื่อเอาใจเปรมา

ปู่ก็เคยบอกว่าสักวันหนึ่งเปรมาจะทำลายชีวิตเขา

เขายังเคยทะเลาะกับปู่เลย

กนกอรมองมาที่เขาและพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “เป็นเรื่องยากที่นายจะยอมรับว่านายเทียบคุณพัฒน์ไม่ติด นี่ก็คือความก้าวหน้าของนาย”

“อันที่จริงนายก็ยอดเยี่ยม ในเมืองแอคเซสซ์นายและคุณพัฒน์ถือเป็นประธานบริษัทที่อายุน้อยที่สุด เป็นหนุ่มหล่อที่ยอดเยี่ยม เมื่อก่อนพวกนายสองคนเป็นคนที่สูงส่งจนฉันยื่นคอจนเมื่อยก็ยากที่จะเอื้อมถึง”

ไม่คิดไม่ฝันว่าเธอและวิกาจะสามารถได้หนุ่มหล่อที่ยอดเยี่ยมของเมื่องได้

เป็นนิทานเจ้าชายและซินเดอเรลล่าในความเป็นจริง

วิกาไม่ใช่ซินเดอเรลล่า แต่เป็นเจ้าหญิงที่หลงอยู่ในสามัญชน ทว่าเธอต่างหากที่เป็นซินเดอเรลล่าของจริง

นฤเบศวร์หยุดเป่าผมเธอชั่วคราว ก้มตัวลงและพูดข้างๆหูของเธออย่างอ่อนโยนว่า: “ต่อไปนี้ฉันจะก้มหัวลง ดังนั้นเธอไม่จำเป็นต้องยื่นคอจนเมื่อยหรอก”

ขณะที่เขาพูด เขาก็จูบใบหน้าของกนกอร

กนกอรหันกลับมา โอบกอดคอของเขาไว้แล้วจูบปากของเขา

หลังจากจูบกัน เสียงของกนกอรก็อ่อนโยน: “เบศวร์ ฉันรักนายมากขึ้นเรื่อยๆ ฉันหวังว่าต่อไปนี้เราจะรักใกล้ชิดกันเหมือนทุกวันนี้ ไว้วางใจและเข้าใจซึ่งกันและกัน”

นฤเบศวร์สัญญาว่า: “แน่นอนอยู่แล้ว เราจะอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า มีลูกมีหลานเต็มบ้านเต็มเมือง”

เขาช่วยเธอเป่าผมใหม่จนผมแห้ง แล้วช่วยเธอมัดผมอย่างชำนาญ

ดูจากฝีมือความชำนาญของเขา กนกอรรู้ทันทีว่าเขาเคยมัดผมให้เปรมาบ่อยครั้ง ไม่อย่างงั้นคงไม่มีฝีมือชำนาญแบบนี้หรอก

เธอไม่ได้หึงหรอกนะ

แต่ยังอยากขอบคุณเปรมาที่ฝึกนฤเบศวร์ให้มีน้ำใจและดูแลเอาใจใส่ผู้หญิง เพราะสุดท้ายก็เป็นเธอกนกอรที่เสวยสุข

เปรมาเป็นคนปลูกต้นไม้ ส่วนกนกอรเป็นคนใช้ร่มเงา แล้วทำไมเธอต้องไปอิจฉาเปรมาด้วยล่ะ

เธอเป็นผู้ชนะ!

ไม่ไปจุกจิกกับผ่ายแพ้หรอก

ชั้นล่างได้เตรียมอาหารกลางวันมากมายให้เรียบร้อยแล้ว กนกอรนั่งลงที่โต๊ะและเห็นว่าบนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารรสเลิศที่เธอชอบ

อันที่จริงเธอไม่เลือกกินเลย เธอกินอะไรก็ได้ แต่ก็มีอาหารที่เธอชอบกินเป็นพิเศษเช่นกัน

จำนวนครั้งที่เธอกินข้าวกับนฤเบศวร์นั้นมีไม่มาก และส่วนใหญ่พวกเขาจะสั่งเดลิเวอรี่กัน ซึ่งเขาสามารถรู้อาหารที่เธอชอบได้นั้น เขาต้องสืบมาอย่างดีแน่เลย

“เมื่อคืนนี้ฉันคิดจะลุกขึ้นมาทำอาหารเช้าสุดที่รักให้กับนาย มันเป็นอาหารมื้อแรกที่ฉันอยากทำให้สามีในฐานะภรรยา ใครจะรู้ว่าฉันจะนอนจนถึงตอนนี้ ไว้คราวหน้าฉันจะทำให้กินล่ะกัน ฉันก็เก่งนะ”

กนกอรชมตัวเอง

นฤเบศวร์ยิ้ม “ทำไมฉันจำได้ว่าตอนนั้นที่ฉันชวนเธอมาดูแลฉัน และให้เธอทำอาหารให้ฉัน แต่เธอกลับบอกว่าทักษะการทำอาหารของเธอไม่ค่อยดีนัก”

“ยังไงก็กินแล้วไม่ตายหรอก เว้นแต่นายจะคิดว่าอาหารที่ฉันทำแย่มาก แล้วฉันจะไม่ทำอีก นายคิดว่าอาหารที่ฉันทำแย่มากไหม”