รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 553

คนทั้งกลุ่มเดินไปด้วยพูดคุยหัวเราะกันไปด้วย

เทวิกามีคนกอดทั้งด้านซ้ายและด้านขวา โดยด้านซ้ายคือกนกอร ด้านขวาคืออกัญณิศา

ส่วนนฤเบศวร์กับยศพัฒน์เดินเคืองไหล่เข้าไปข้างใน มองดูสามงามข้างหน้าทั้งสามคนที่เดินไปด้วยพูดคุยกันไปด้วย เขาจึงถามยศพัฒน์เสียงเบาออกมาว่า： “คุ้นชินหรือยัง？”

“เหมือนกับอยู่บ้านตัวเองเลย”

นฤเบศวร์หัวเราะเสียงต่ำออกมา “หลอกผีเหรอ คุณอยู่ที่นี่เหมือนลูกเขยที่แต่งงานเข้าบ้าน บอกว่าคุ้นชินแล้วผียังไม่เชื่อเลย”

“คุณเป็นผีแล้วเหรอ？”

นฤเบศวร์： “……”

“ภรรยาผมอยู่ที่ไหนผมก็อยู่ที่นั่น ขอแค่มีภรรยาอยู่เคียงข้างผม ที่ไหนก็เป็นบ้านผมได้ และพึงพอใจกับสิ่งที่มีอยู่”

นฤเบศวร์ถูกยศพัฒน์สวนกลับจนพูดอะไรไม่ออก

ผ่านไปสักพัก เขาพูดขึ้นว่า： “มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้ตลอดเวลานะ”

เงียบไปสักพัก เขาพูดขึ้นอีกว่า： “ผมไม่ได้อยากช่วยคุณ แต่อยากช่วยตัวเองต่างหาก พวกคุณมีอุปสรรค ภรรยาผมก็จะคอยเป็นห่วงไปด้วย เธอไม่มีความสุข ผมก็จะไม่มีความสุขไปด้วย ดังนั้น ที่ผมช่วยพวกคุณก็เพื่อต้องการช่วยตัวเอง คุณไม่ต้องซาบซึ้งใจผม”

“มีคนรับใช้ให้ใช้ฟรีๆ ใครจะไม่เอาหล่ะ？”

ใบหน้าของนฤเบศวร์เต็มไปด้วยเส้นดำ

เขาเงยหน้าขึ้นมองฟ้า รู้สึกว่าพระเจ้าได้เปลี่ยนใบหน้าไปแล้ว

เมื่อก่อนเขาคิดทุกวิถีทางเพื่อทำให้ยศพัฒน์โกรธ แต่ตอนนี้กลายเป็นยศพัฒน์ที่ยั่วโมโหเขา

เขาหวังดีแท้ๆ

เมื่อคิดในอีกแง่มุมหนึ่ง ทันใดนั้นนฤเบศวร์เข้าใจได้ทันทีว่าเมื่อก่อนยศพัฒน์ไม่ชอบเขามากแค่ไหน สรุปง่ายๆ ก็คือตอนนี้เขาเกลียดยศพัฒน์แค่ไหน เมื่อก่อนยศพัฒน์ก็คงเกลียดเขาแค่นั้น

“ภรรยาของคุณแย่งภรรยาของผมไปแล้ว”

“คุณไม่เห็นเหรอว่าภรรยาของผมก็ถูกภรรยาของคุณจับมือไว้แน่นเช่นเดียวกัน？ใครแย่งใครยังไม่รู้เลย”

นฤเบศวร์： “……ยศพัฒน์ ผมมาเยี่ยมเยียนพวกคุณตั้งไกล แต่คุณทำตัวแบบนี้กับผมเหรอ？”

พูดจบ มีมือข้างหนึ่งมากอดไหล่เขาไว้ คือมือของยศพัฒน์นั่นเอง

ยศพัฒน์พูดออกมาอย่างเพื่อนสนิทว่า： “ผมทำตัวแบบนี้กับคุณ คุณคุ้นชินหรือยัง？นฤเบศวร์”

นฤเบศวร์ดึงมือเขาออกโดยอัตโนมัติ แถมดึงออกให้เว้นระยะห่างค่อนข้างไกล เขาไม่คุ้นเคยกับการเป็นเพื่อนสนิทกับยศพัฒน์

“ดังนั้น ผมทำตัวยังไงกับคุณ ก็เป็นสิ่งที่คุณต้องการทั้งนั้น”

นฤเบศวร์พูดอะไรไม่ออก

ถึงแม้เขากับยศพัฒน์จะไม่เป็นศัตรูกันเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ไม่สามารถกลายเป็นเพื่อนสนิทได้ ที่ทั้งสองยอมอดทนกับการกระทำที่เกินไปของแต่ละฝ่าย ล้วนเป็นเพราะคนรักของพวกเขาเองทั้งนั้น

พฤติกรรมของผู้ชายทั้งสองคน เทวิกาไม่รู้

เธอต้อนรับเพื่อน ๆ ของเธอเข้าสู่คฤหาสน์ แนะนำสถานที่ท่องเที่ยวของคฤหาสน์ระหว่างทาง สุดท้ายถึงเข้าไปในห้องรับแขกของบ้าน

เนื่องจากเป็นวันเสาร์ นอกจากชลที่ออกไปค้างคืนข้างนอก ไม่กลับบ้านแล้ว คนอื่นๆ อยู่คฤหาสน์ใหญ่กันหมด

คนที่มาถึงแม้จะเป็นเพื่อนของเทวิกา แต่ก็เป็นคนที่มีฐานะตำแหน่งสูงในเมืองแอคเซสซ์กันหมด ถึงแม้ผู้ใหญ่จะไม่ได้ออกไปต้อนรับข้างนอก แต่ก็อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันหมด แสดงให้เห็นว่าพวกเขาให้ความสำคัญกับแขกที่มาจากเมืองแอคเซสซ์มาก

“คุณลุงไซม่อน คุณป้าญาณิน”

เมื่อเห็นไซม่อนและภรรยา กนกอรกับณิศาทักทายออกมาพร้อมกัน