รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 554

“คุณย่า เมืองแอคเซสซ์ห่างจากเมืองซูเพร่าพันกว่าไมล์ ไกลเกินไป พี่กิติยารักณิศาขนาดนั้น เธอไม่ยอมให้ณิศาแต่งงานมาไกลขนาดนั้นหรอก”

เทวิกาคิดจะจับคู่พี่ชายกับณิศา ก็คำนึงถึงจุดนี้เหมือนกัน

อีกอย่างตอนนี้ตระกูลสาระทาซับซ้อนขนาดนั้น และวุ่นวายมาก ถึงแม้ณิศาจะแสร้งเป็นหมู เพื่อหลอกกินเสือก็ตาม คิดว่ากิติยาก็คงไม่ไว้วางใจให้น้องสาวแต่งงานไกลถึงตระกูลสาระทาหรอก

พูดคำพูดที่ไม่น่าฟังหน่อยก็คือ ลูกสาวที่แต่งงานไปไกลบ้าน ถ้าเจอแม่สามีไม่ดี ถูกคนทำร้ายจนตายไป คนทางบ้านยังไม่รู้เลยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ตระกูลนนท์สัจทัศน์มีแค่กิติยาสองพี่น้อง กิติยาไม่มีทางตกลงให้น้องสาวแต่งงานไกลบ้านเด็ดขาด

เทวิกาเข้าใจความกังวลของพี่สะใภ้ในอนาคต ก่อนที่คุณพ่อกับพี่ชายจะจัดการเรื่องภายในของตระกูลสาระทาไม่สำเร็จ เธอไม่กล้าจับคู่ให้พี่ชายกับณิศาอย่างชัดเจน โชคดีที่พี่ชายเธอยังหนุ่มอยู่ อายุแค่ยี่สิบสี่ปี รออีกสองสามปีก็ไม่เป็นไร

“อีกอย่าง พี่ชายของหนูไม่ชอบณิศา ไม่ชอบมากด้วย พูดเปิดเผยกับคุณย่าเลยนะคะ ที่หนูกับณิศากลายเป็นเพื่อนรักกัน เพราะรู้สึกว่าเธออ่อนโยนเหมือนน้ำ เวลาโกรธยังคงพูดจ่าอ่อนโยนเหมือนเดิม หนูเองก็เคยคิดที่จะจับคู่ให้พี่ชายกับณิศาเหมือนกัน

“ผู้หญิงที่สะสวยอย่างณิศา ใครเห็นก็ต้องตกตะลึงในความงาม แม้แต่หนูที่เป็นผู้หญิง เวลาเห็นณิศายังไม่อาจเคลื่อนสายตาออกได้ แต่พี่ชายหนูไม่ได้มีความรู้สึกแบบนี้เลย เขากลับรู้สึกว่าณิศา อ่อนโยนมากเกินไป ไม่เห็นณิศา อยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ”

“ถ้าคุณย่าอยากจับคู่พี่ชายหนูกับณิศา ถ้าพี่ชายรู้เข้าต้องโกรธแน่เลย อีกสองวันก็จะถึงวันจัดงานเลี้ยงแล้ว คุณย่าบอกกับหนูไม่ใช่เหรอว่าในงานเลี้ยงคืนนั้น มองหาคู่ให้พี่ชายหนูหน่อย ？เมื่อเทียบกับณิศาแล้ว หนูคิดว่าสาวร่ำรวยในเมืองซูเพร่าน่าจะเหมาะสมกับพี่ชายหนูมากกว่า”

ใช่ที่ไหนกันหล่ะ

พี่ชายของเธอระมัดระวังสาวร่ำรวยในเมืองซูเพร่ามาก เป็นกังวลตลอดเวลาว่าคนอื่นเข้าหาเขาเป็นเพราะเห็นแก่อำนาจและตำแหน่งของตระกูลสาระทา

แต่ว่า ก็ไม่สามารถยืนยันได้ว่าคนพวกนั้นเข้าหาเขาไม่ใช่เป็นเพราะเห็นแก่ตำแหน่งฐานะของตระกูลสาระทา

ถ้าได้ดองกันกับตระกูลสาระทา มีข้อดีเยอะมาก

การแต่งงานของคนรวย ส่วนใหญ่เป็นการแต่งงานแบบเกี่ยวดองกัน มีเป้าหมายกันทั้งนั้น

หลังจากที่คุณหญิงย่าฟังวิกาพูดจบ ได้ถอนหายใจออกมา แล้วพูดขึ้นว่า： “ย่าให้หนูเป็นแม่สื่อจับคู่ให้พี่ชาย ย่ารู้ดีแก่ใจ

ว่าพี่ชายหนูไม่มีทางชอบพวกเธอหรอก ถ้าเขาจะชอบ คงชอบไปตั้งนานแล้ว ไม่ใช่ไม่เคยเห็นสาวร่ำรวยพวกนี้มาก่อนเสีย

เมื่อไหร่”

ประยสย์เป็นคุณชายของตระกูลสาระทา ถึงแม้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับพ่อจะไม่ค่อยดีมาตลอด ทำให้คนข้างนอกคิดว่าคุณชายอย่างเขาไม่ช้าหรือเร็วก็ถูกเปลี่ยนตัว แต่ก็มีคนจับจ้องเขาอยู่ อยากให้ลูกสาวได้แต่งงานกับเขา เพื่อบรรลุวัตถุประสงค์เกี่ยวดองกับตระกูลสาระทาได้

น่าเสียดายที่ข้างกายประยสย์มีบอดี้การ์ดเฝ้าติดตามอยู่ตลอดเวลา ภายในสามเมตรห้ามผู้หญิงที่ไม่ใช่คนในครอบครัวเข้าใกล้เด็ดขาด

กับคนที่ทำธุรกิจร่วมกัน ถ้าอีกฝ่ายเป็นผู้หญิงที่ยังไม่ได้แต่งงาน หรือตอนมาคุยธุรกิจพาลูกสาวมาด้วย ประยสย์จะไม่ออกหน้าเด็ดขาด บังคับเจนสันไปทำงานหนักแทน

ตอนนี้เจนสันถูกขับไล่ออกไปจากสำนักงานใหญ่ของบริษัทโอเอ กรุ๊ป ถูกปลดให้ไปอยู่ที่สาขาของบริษัท คิดว่าชีวิตต่อจากนี้ของเจนสันคงไม่มีโอกาสกลับเข้ามาที่สำนักงานใหญ่อีกแน่นอน

แต่จิรัตน์ของบ้านรองยังอยู่ที่สำนักงานใหญ่อยู่ ซึ่งตอนนี้จิรัตน์ถูกประยสย์ใช้งานหนักหมือนม้าเหมือนควาย

บ้านรองถึงแม้จะโกรธแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร เพราะกลัวจะตกอยู่ในสภาพเดียวกันกับเจนสัน

ถึงแม้จะเป็นหัวหน้าใหญ่ที่สุดของสาขาบริษัท แต่เมื่อเทียบกับสำนักงานใหญ่แล้ว หัวหน้าใหญ่สุดก็เทียบไม่ได้กับผู้จัดการทั่วไปของสำนักงานใหญ่เลย

เมื่อห่างไกลจากสำนักงานใหญ่ ก็เปรียบเสมือนห่างไกลจากจุแกนหลักของโอเอ กรุ๊ป ถูกทอดทิ้ง นี่ก็สิ่งที่บ้านรองไม่อยากให้เกิดขึ้น

“แต่พี่ชายหนูก็ไม่ชอบณิศานะคะ หนูกับณิศาเป็นเพื่อนสนิทกัน ถ้าพี่ชายชอบณิศาจริง ก็คงเหมือนคู่กนกอรไปตั้งนานแล้ว”

มีลมพัดโปรยมา เต็มไปด้วยความหนาวเหน็บถึงกระดูก

ทำให้สองย่าหลานอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น

คุณหญิงย่าพูดขึ้นว่า： “อากาศตอนนี้ยิ่งอยู่ยิ่งหนาว หิมะแรกของปีนี้คาดว่าจะมาเร็วมาก”

“คุณย่าหนาวไหม？เดี๋ยวหนูถอดเสื้อกันหนาวของหนูให้คุณย่าใส่”

เทวิกาทำท่าจะถอดเสื้อกันหนาว

คุณหญิงย่ารีบห้ามเธอไว้ “ย่าไม่หนาว ก็แค่เมื่อกี้ลมแรงไปหน่อย ถึงทำให้ตัวสั่น หนูไม่ต้องถอดเสื้อกันหนาว หนูโตที่เมืองแอคเซสซ์ยังไม่คุ้นเคยกับอากาศในเมืองซูเพร่า ถ้าถอดเสื้อกันหนาวจะทำให้เป็นหวัดได้”

“ตอนนี้เมืองแอคเซสซ์น่าจะต้องเปิดแอร์อยู่มั้ง”

เทวิกาเมื่อถูกคุณหญิงย่าห้ามไว้ ก็ไม่ได้ถอดเสื้อกันหนาวออกอีก เพียงแต่กอดแขนของคุณหญิงย่าแน่นยิ่งขึ้น และเข้าใกล้แนบชิดคุณหญิงย่าเพิ่มมากขึ้น แบบนี้คุณหญิงย่าก็จะอบอุ่นขึ้นบ้าง เมื่อฟังคุณหญิงย่าพูดจบ เธอยิ้มแล้วพูดออกมาว่า： “ใช่ค่ะ ทางทิศเหนือกับทิศใต้อากาศแตกต่างกันเยอะมาก ตอนกลางวันอุณหภูมิของเมืองซูเพร่าแค่สิบเก้าองศา แต่กลางคืนอุณหภูมิกลับลดลงเหลือแค่ห้าถึงหกองศา ทางด้านเมืองแอคเซสซ์อุณหภูมิตอนกลางวันสามสิบกว่าองศา แต่ตอนกลางคืนยังคงเหลือยี่สิบเก้าองศา หรือสามสิบองศา ซึ่งร้อนมาก”

“ถ้าหน้าหนาวพักที่เมืองแอคเซสซ์ คงสบายมาก”

“หน้าหนาวคุณย่าอยากไปพักที่เมืองแอคเซสซ์ไหมคะ？”

เทวิกาอยากให้คุณหญิงย่าไปมาก เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเธอก็สามารถพาพ่อแม่พี่ชายบินไปที่เมืองแอคเซสซ์ได้ จะได้อยู่ที่นั่นอย่างอิสระ จะได้ไม่ต้องอยู่ที่นี่แสดงละครทุกวัน ซึ่งมันเหนื่อยมาก

“ย่าอายุมากแล้ว ไม่อยากไปไหนมาไหน ถ้าถึงตอนที่อุณหภูมิลดลงต่ำกว่าศูนย์องศาก่อน ตอนนั้นออกจากบ้านน้อยหน่อยก็พอละ”

เทวิกายิ้ม ไม่ได้พูดคุยเรื่องนี้ต่ออีก