รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 555

ในระยะไกล คุณหญิงรองพูดกับคุณหญิงสามว่า： “เธอเห็นแล้วสินะ เทวิการู้จักประจบประแจงนางผู้หญิงแก่มากแค่ไหน หลังจากเธอกลับมา เด็กของสองบ้านเราต้องไปยืนห่างไกลๆ เลย”

คุณหญิงสามถูกกระทำหนักมาก คนทรุดโทรมไปเยอะมาก เช้าขนาดนี้เธอไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย แต่เป็นเพราะคุณหญิงรองไปชวนเธอออกมาเดินเล่นด้วยตัวเอง เธอถึงยอมออกมา แต่กลับมาเห็นภาพของเทวิกากับคุณแม่ (รักใคร่กัน) สนิทใกล้ชิดกันมาก

เธอถึงเข้าใจความหมายของคุณหญิงรองสักที

“ใครให้เด็กของบ้านเราทั้งสองบ้านไม่มีใครหน้าเหมือนคุณแม่ตอนสาวๆ เลยหล่ะ เวลาที่คุณแม่เห็นเทวิกาก็เหมือนเห็นตัวเอง คุณแม่เป็นคนเห็นแก่ตัวมาก และเป็นคนที่รักแต่ตัวเอง เธอทำไม่ดีกับคนอื่นได้ แต่ไม่มีทางทำไม่ดีกับตัวเองแน่นอน ถ้าเธอทำไม่ดีกับเทวิกา เธอจะรู้สึกว่ากำลังทรมานตนเอง”

ในปีนั้น คนชื่อวรันธรหุ้มเทวิกาไป ทำไมไม่บีบคอเธอให้ตายไปเลย

บีบให้ตายไป จะได้จบเรื่องจบราว วันนี้จะมีสถานการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร？

ช่างเป็นคนมือไม่พาย เอาเท้าราน้ำจริงๆ

คุณหญิงสามด่าวรันธรที่ตายไปแล้วยี่สิบกว่าปีในใจ

“บ้านสาม พวกเราจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ทรัพย์สินของคุณแม่เยอะขนาดนั้น ถ้าเกิดถูกเทวิกาประจบประแจงเอาไปหมด พวกเราจะเสียเปรียบมากเลย”

คุณหญิงสามหัวเราะเยาะในใจ อยากหลอกใช้ให้เธอไปต่อสู้ด่านหน้าหล่ะสิ？

“แล้วจะทำยังไงได้？พี่ให้ธนภรณ์ของบ้านพี่ไปประจบคุณแม่สิ พี่สะใภ้รอง ฉันยังง่วงอยู่ เดี๋ยวขอกลับไปนอนต่ออีกครั้ง เดี๋ยวตอนเที่ยงตื่นมาจะไปช้อปปิ้งซื้อของ ยังมีเครดิตการ์ดของชลอยู่กับฉันสองใบ วันนี้ฉันจะไปรูดบัตรให้หนำใจ ฉันไม่ใช่เงินเขา ก็ถูกคนอื่นใช้อยู่ดี”

“พี่สะใภ้รอง พี่ก็เหมือนกัน ใช้เงินเยอะหน่อย ใครจะไปรู้ว่าพี่รองเลี้ยงผู้หญิงไว้ข้างนอกหรือเปล่า พี่ก็ต้องไปตรวจสอบสถานการณ์ของพี่รองที่อยู่ข้างนอกดู พี่ดูพวกเขาสามพี่น้องสิ ไม่มีใครรักเดียวใจเดียวสักคน”

เมื่อคุณหญิงสามพูดจบ ก็หันหน้าเดินกลับ ไม่อยากถูกบ้านสองหลอกใช้ให้ไปสู้ด่านหน้า

ใบหน้าของคุณหญิงรองดิ่งลง บ้านสามตอนนี้ไม่ดี ต้องการสร้างความแตกแยกให้เธอกับสามี เธอไม่หลงกลหรอก

ผู้ชายของบ้านเธอกลับบ้านตรงเวลาทุกวัน และเวลามีงานเลี้ยงก็พาเธอออกงานด้วย ไม่มีทางเลี้ยงชู้รักเด็ดขาด

ป้าทั้งสองทำอะไรไปบ้าง เทวิกาไม่รู้ และไม่สนใจ เธอแค่ประจบประแจงคุณหญิงย่าให้ดีใจ ก็คือการโจมตีพวกเขาที่ดีที่สุดแล้ว

คุณหญิงย่าอาจเป็นเพราะตื่นเช้าเกินไป หลังจากกลับไปในบ้านนั่งพักผ่อนได้ไม่กี่นาที ก็กลับไปพักผ่อนในห้องแล้ว

แม้แต่อาหารเช้าก็เป็นคุณปู่ยกเข้าไปในห้องให้เธอ

เมื่อไม่มีคนแก่ทั้งสองอยู่ด้วย เทวิกาและครอบครัวสี่คนบวกกับยศพัฒน์ ได้กินอาหารเช้าหนึ่งมื้ออย่างมีความสุข

พ่อแม่พี่ชายไม่มีใครถามวิกาพูดคุยอะไรกับวิกา หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จ คนทำงานก็ไปทำงาน คนไม่ทำงานก็ขึ้นชั้นบนไป

ส่วนเทวิกาและสามีจะไปเอารถที่ร้าน 4S

“แม่”

เทวิกเรียกตะโกนตรงบันได

“ทำไมเหรอ？”

ญาณินรีบเดินออกมาจากห้องหนังสือ

“แม่ หนูกับยศพัฒน์จะไปเอารถที่ร้าน 4S แม่จะไปด้วยกันไหม？”

ญาณินลังเลสักครู่

“แม่ ไปด้วยกันเถอะ แม่อยู่บ้านก็น่าเบื่อ”

“หลังจากเอารถเสร็จ พวกเราจะได้เลยไปดูร้านค้าร้านนั้นที่คุณพ่อให้หนูเป็นยังไงบ้าง” คุณพ่อไม่ยอมให้คุณแม่ออกไปทำธุรกิจข้างนอก แต่สนับสนุนเธอเปิดร้าน หลังจากที่เธอคุยกับคุณพ่อเสร็จ นอกจากคุณพ่อจะให้บัตรเอทีเอ็มเธอใบหนึ่งแล้ว ยังมอบร้านค้าร้านหนึ่งให้เธอด้วย

ตั้งอยู่บนถนนใจกลางเมืองที่เจริญที่สุดในเมืองซูเพร่า ค่าเช่าร้านค้าที่นั่นเดือนหนึ่งหลายหมื่นเลยทีเดียว

เทวิกาอยากไปดูที่ร้านก่อน ค่อยวางแผนวิธีการตกแต่งร้านอีกที

และต้องทำความรู้จักกับร้านขายเครื่องประดับอีกด้วย

เรื่องที่เทวิกาจะเป็นร้านขายเครื่องประดับ ผู้ใหญ่ของตระกูลสาระทาต่างเห็นด้วยกันหมด คุณหญิงยังพูดอีกว่าแบล็คการ์ดเอาให้เทวิกาใช้ รอให้เทวิกาเปิดร้านเครื่องประดับจนเข้าที่เข้าทางก่อน ค่อยคืนให้เธอ

คุณปู่ก็ได้ให้เงินเทวิกาก้อนหนึ่งเหมือนกัน เอาไว้ใช้สำหรับเป็นเงินทุนในการเปิดร้าน