รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 572

“ฉันจะส่งเธอทางแยกข้างหน้า แล้วเธอค่อยลงรถ แล้วก็ต่อไปนี้อย่าติดต่อกันอีก พรุ่งนี้ฉันจะออกจากเมืองแอคเซสซ์แล้วถ้าฉันเห็นข่าวกนกอรท้อง ถึงเธอจะหลบซ่อนยังไง ฉันก็จะหาเธอให้เจอ”

“ค่ะ”

คุณณัฏฐาสตาร์ทเครื่องยนต์ แล้วขับออกไป

มาถึงทางแยกข้างหน้า เธอจอดรถ ให้คนใช้ลงจากรถ

คนใช้ถือถุงเงินขนาดใหญ่ เพราะใช้ถุงสีดำ มองไม่เห็นว่าด้านในบรรจุเงิน แต่ก็ต้องปลอดภัยสักหน่อยดีกว่า คนใช้ก็กลัวโดนคนขโมยเหมือนกัน หลังจากคุณณัฏฐาไปแล้ว ก็รีบโทรหาสามีตัวเอง ให้สามีมารับเธอ

ส่วนเรื่องยาคุมเหล่านั้น คนใช้คิดว่ารอสามีมาแล้วค่อยปรึกษาสามีดู ว่าเธอต้องทำตามแผนของคุณณัฏฐาไหม?

พรุ่งนี้คุณณัฏฐาจะไปแล้ว ถ้าเธอไม่ทำตามเจตนาของคุณณัฏฐา ก็เป็นการได้รับเงินก้อนโตมาฟรีๆ ใช่ไหม?

ส่วนเรื่องการคุกคามจากคุณณัฏฐา คนใช้ฟังหูซ้ายทะลุหูขวา ตระกูลไชยรัตน์อพยพไปนานแล้ว ปัจจุบันไม่เหมือนในอดีต จะเปรียบเทียบกับตระกูลเดชอุปที่เจริญรุ่งเรืองได้ยังไง?

เธอกลัวคุณชายใหญ่มากกว่านิดหน่อย

กนกอรไม่รู้ว่าคุณณัฏฐามีจิตใจเลวทราม คิดไม่ถึงเลยว่าจะจ้างคนใช้มาวางยาเธอ ทำให้เธอไม่สามารถท้องและคลอดลูกได้

เธอพานฤเบศวร์ออกไปข้างนอกนั่งรถรับลม ไม่มีจุดมุ่งหมาย ไปตามใจปรารถนา ก็มาถึงสถานที่ที่นฤเบศวร์ “กระโดดหน้าผา” โดยไม่รู้ตัว

กนกอรไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับมัน เพราะความสนใจเธอในตอนนั้นอยู่ที่นฤเบศวร์ ไม่ได้สนใจสภาพแวดล้อมโดยรอบเลย แค่รู้ว่าใต้หน้าผาสูงชันนั้นมีทะเลสีคราม

“ที่รัก สภาพแวดล้อมที่นี่ดีเลย สวยมาก อยู่ติดทะเลด้วย เรามาตากลมทะเลที่นี่กันเถอะ”

กนกอรจำการย้อนรอยสถานที่เก่าไม่ได้ นฤเบศวร์จำได้ เขาเอียงศีรษะไปมองกนกอร เห็นกนกอรพูดอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ได้มีความหมายหยอกล้อ ก็เดาว่ากนกอรจำมันไม่ได้ เขาจึงโล่งอก

เขาตัดใจจากเปรมาที่นี่อย่างถ่องแท้ และหลังจากที่นี่ เขาก็พบว่าตัวเองชอบกนกอรมากกว่า

ถึงแม้ว่าในภายหลังกนกอรชอบเอาเรื่องกระโดดหน้าผามาหยอกล้อเขาก็ตาม

“โอเค”

กนกอรจอดรถไว้ริมถนน สองสามีภรรยาลงรถพร้อมกัน

“ฉันเป็นคนเมืองแอคเซสซ์ท้องถิ่น ยังไม่รู้เลยว่ามีที่แบบนี้ด้วย วิวที่นี่ดีมาก บริเวณโดยรอบยังไม่ถูกพัฒนา สงวนความงามตามธรรมชาติเอาไว้อยู่”

หลังจากกนกอรลงจากรถ ก็มองสำรวจสภาพแวดล้อมโดยรอบ

นฤเบศวร์ยิ้มแล้วพูดขึ้น “เมืองแอคเซสซ์ใหญ่ขนาดนั้น เป็นไปไม่ได้ที่เราจะเคยไปทุกซอกทุกมุม ถ้ามีเวลาไปเดินเล่นตามที่ต่างๆ เธอจะพบว่ายังมีสถานที่วิวดีงามอีกเยอะมาก ไปที่ชานเมืองเดินเล่นบนภูเขาใหญ่ สภาพแวดล้อมยิ่งดี”

ได้ยินเขาพูดแบบนี้ กนกอรก็ดวงตาเป็นประกาย พูดขึ้น “ที่รัก เวลาว่างๆ เราไปเดินเล่นบนภูเขาใหญ่กัน”

“เธออยากไป ฉันพาเธอไปได้ทุกเมื่อ”

นฤเบศวร์พาเธอเดินไปยังหน้าผานั้น

ยิ่งเดินไปที่ขอบหน้าผา ลมทะเลก็ยิ่งแรงขึ้น

“นฤเบศวร์ ทำไมฉันยิ่งรู้สึกว่าที่นี่มันคุ้นๆ ฉันเคยมาใช่ไหม?”

“เธอเคยมาเหรอ? เมื่อกี้เธอยังบอกว่าเธอไม่รู้ว่ามีที่แบบนี้”

กนกอรรู้สึกคุ้นเคย

หยุดตรงที่ห่างจากขอบหน้าผาหนึ่งเมตร เธอมองไปข้างหน้าอันไกลโพ้น ขณะตากลมทะเล ก็นึกถึงเหตุการณ์ที่นฤเบศวร์วิ่งไป “กระโดดหน้าผา” อย่างอธิบายไม่ได้

“ใช่ที่ที่นายกระโดดหน้าผาหรือเปล่า?”

นฤเบศวร์： “……”

เขาใช้นิ้วดีดหน้าผากเธอ แก้ตัวให้ตัวเองนับครั้งไม่ถ้วน “บอกแล้วไง ฉันแค่อยากทำใจให้สงบ แต่ที่ที่ฉันอยู่มันทำให้เธอเข้าใจผิดว่าฉันจะฆ่าตัวตาย ฉันจะฆ่าตัวตายได้ยังไงกัน โลกใบนี้สวยงามมาก ฉันยังมีอีกหลายๆ ที่ที่ยังไม่เคยไป มีอาหารอร่อยๆ มากมายที่ยังไม่เคยชิม มีทรัพย์สินครอบครัวหมื่นล้าน ถ้าฉันตาย คงรู้สึกผิดต่อความรักความเมตตาที่พระเจ้ามีต่อฉัน”