รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 576

“เธอหิวไหม? ฉันจะไปเอาบะหมี่ให้เธอ? หรืออยากกินอย่างอื่น?”

ตอนนี้ประยสย์อยากหาข้ออ้างหลบหลีกสักหน่อย ดูเหมือนภาพที่ซ่อนในแขนเสื้อจะโผล่ออกมา ไปซ่อนอีกที่ดีกว่า

จะให้อีกฝ่ายเห็นว่าเขามีภาพเธอไม่ได้นะ

“ไม่ต้องหรอก คืนนี้ฉันไม่หิว”

ณิศามองประยสย์ แล้วถามเขาว่า “ข้างหลังคุณซ่อนอะไรอยู่?”

เมื่อกี้เขาไม่ได้เอามือไพล่หลัง ตอนนี้เอามือไพล่หลังอยู่ ทำให้เธอต้องสงสัยว่าด้านหลังเขาซ่อนอะไรบางอย่างอยู่

แล้วดูที่โต๊ะชาอีกครั้ง มันสะอาดหมดจด

ตอนเธอเข้ามา เห็นอยู่ชัดๆ ว่าบนโต๊ะชามีกระดาษแผ่นหนึ่ง จู่ๆ เขาก็พุ่งถลามาบนโต๊ะชา ทำให้เธอไม่มีโอกาสได้เห็นเนื้อหาบนกระดาษแผ่นนั้นชัดๆ

“เปล่า ฉันจะไปรินน้ำอุ่นให้เธอ ตอนกลางคืนที่เมืองซูเพร่าหนาวกว่าตอนกลางวัน ดื่มน้ำร้อนจะทำให้ร่างกายอบอุ่นได้”

ประยสย์เดินออกไปรินน้ำให้ณิศาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ณิศาเห็นสองมือเขาว่างเปล่าจริงๆ ไม่ได้ถืออะไรบางอย่างเอาไว้ มองไปที่โต๊ะชาอย่างระแวง แล้วมองไปที่พื้นอีกครั้ง ไม่เห็นกระดาษแผ่นนั้นเลย กระดาษแผ่นนั้นหายไปดื้อๆ เหรอ?

ประยสย์ฉวยโอกาสตอนรินน้ำ นำภาพที่ขยำเป็นก้อนนั้นซ่อนไว้เรียบร้อย

เมื่อเขากลับมาตรงหน้าณิศา ก็ยิ่งเป็นธรรมชาติ ไม่เกิดความร้อนตัวใดๆ

“ดื่มน้ำสิ”

ประยสย์วางน้ำอุ่นแก้วหนึ่งไว้ตรงหน้าณิศา แล้วหันไปหยิบขนมต่างๆ ที่พวกผู้หญิงชอบทาน

แค่เวลาไม่กี่นาทีบนโต๊ะชานั้นก็มีของวางของเต็มไปหมด ณิศามองขนมเต็มโต๊ะ ก็ยิ้มแล้วพูดขึ้น “ไม่เจอกันช่วงหนึ่ง ที่บ้านคุณชายประยสย์มีขนมเยอะขนาดนี้เชียว มีแต่ขนมที่ผู้หญิงชอบกินด้วย”

ประยสย์นั่งฝั่งตรงข้ามเธอ จ้องมองหน้ากากเงินของเธอ ปากก็ตอบว่า “น้องสาวฉันชอบกินขนมมากๆ เธอบอกว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบกินขนมพวกนี้ ฉันก็เลยเตรียมไว้บางส่วน”

“จะไม่มีของต้อนรับเธอทุกครั้งที่มาไม่ได้หรอกนะ”

ประยสย์หาข้ออ้างยอดเยี่ยมที่ตัวเองเตรียมขนมว่าเป็นการต้อนรับ

ณิศาหยิบน้ำแก้วนั้นขึ้นมา น้ำอุ่นกำลังดี เธอดื่มไปสองอึก รู้สึกอุ่นใจขึ้นบ้าง

ฤดูใบไม้ร่วงที่เมืองซูเพร่าก็เหมือนฤดูหนาวในเมืองแอคเซสซ์ โดยเฉพาะตอนกลางคืนยิ่งหนาว

โชคดีที่เธอมาครั้งนี้ มีเสื้อผ้าหนาๆ เตรียมมาข้างใน ไม่อย่างนั้นเมื่อครู่ที่ต่อสู้กับเหล่าบอดี้การ์ดประยสย์ด้านนอก ความหนาวเย็นอาจจะส่งผลกระทบต่อความเร็วของเธอได้

“คราวก่อน ขอโทษนะ”

ประยสย์เอ่ยขอโทษณิศาในเรื่องคราวก่อน “น้องสาวฉันกลับมา อยู่ห้องข้างๆ ฉัน ลืมบอกเธอไปเลย”

ณิศานึกถึงเรื่องหวาดเสียวเมื่อคราวก่อน ก็กระแอมไอสองที เธอรีบดื่มน้ำอีกอึกหนึ่ง หลังจากบรรเทาอาการไอแล้วก็พูดขึ้น “น้องสาวคุณกลับมาเป็นเรื่องที่ดี พวกคุณให้น้องสาวคุณอยู่ห้องรับแขกได้ยังไง?”

ประยสย์อธิบาย “ปรับปรุงห้องรับแขกสองห้องให้ทะลุถึงกันแล้ว พื้นที่กว้างกว่าเดิม”

ณิศาตอบอืม “งี้นี่เอง จะว่าไปน้องสาวคุณก็เจ้าเล่ห์เหมือนกัน”

หลังจากประยสย์หัวเราะ ก็จ้องมองณิศาตาเป็นมันเหมือนเดิม ถามขึ้นหยั่งเชิง “ไหนๆ ผู้มีพระคุณก็ถูกน้องสาวฉันเห็นใบหน้าที่แท้จริงแล้ว คืนนี้ถอดหน้ากากให้ฉันเห็นหน้าผู้มีพระคุณหน่อยได้ไหม?”

“ถ้าหากว่า ต่อไปมีคนปลอมตัวเป็นเธอ ฉันจะได้แยกออก”

“มีคนปลอมตัวเป็นฉัน แค่ได้ยินเสียง คุณชายประยสย์ก็แยกฉันออกแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้ฉันถอดหน้ากากหรอก น้องคุณเห็นใบหน้าที่แท้จริงของฉันแล้ว ใบหน้าฉันภายใต้หน้ากากขี้เหร่เกินไป ตอนนั้นทำให้น้องคุณตกใจจนอึ้ง ไม่กล้าถอดแล้ว เดี๋ยวทำให้คุณชายประยสย์ตกใจกลัวอีก”