รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 575

กิติยาเห็นน้องสาวหวาดกลัวประยสย์จนกลายเป็นแบบนี้ไม่ลง ก็ยื่นตะเกียบไปช่วยน้องสาวตักอาหาร แล้ววางในชามน้องสาว แล้วพูดกับคุณย่าว่า “คุณย่าคะ ณิศามีฉันอยู่ทั้งคน”

คุณย่ายิ้มแล้วพูดขึ้น “ฉันกลัวณิศาไม่กล้าตักอาหารกิน”

แล้วจ้องมองหลานชายตนอีกครั้ง

ประยสย์ไม่มองคุณย่าเลย ยังคงแสดงท่าทางเยือกเย็นเหมือนเดิม

คุณย่าคิดว่าข้าวและอาหารจานร้อนเต็มโต๊ะก็ไม่สามารถละลายความเยือกเย็นบนหน้าหลานชายได้

แต่ความเมินเฉยที่หลานชายมีต่อณิศา ความหวาดกลัวที่ณิศามีต่อหลานชาย ทำให้คุณย่าพึงพอใจมาก

จากการสังเกตครั้งที่สอง คุณย่าก็ตัดสินใจแล้ว ไม่เอาคุณหนูในเมืองซูเพร่าพวกนั้น แล้วเลือกณิศาเป็นคุณนายน้อยแห่งตระกูลสาระทาของพวกเขา

“พี่รอง ฉันขอเปลี่ยนที่กับพี่หน่อย”

ชเนนทร์อยู่ที่นั่น วิกาเรียกประยสย์ว่าพี่รอง

ถึงแม้เธอมีเจตนาอยากให้คุณย่าหยั่งเชิงท่าทีของพี่ที่มีต่อณิศา แต่จะให้ณิศาทานอาหารด้วยความกังวลใจไม่ได้เหมือนกัน

จึงรีบขอเปลี่ยนที่นั่งกับประยสย์

คุณย่าพูดอีกว่า “นั่งไหนก็เหมือนกันไม่ใช่หรือไง”

แต่ก็ไม่ได้ห้ามให้สองพี่น้องเปลี่ยนที่นั่งกัน

เมื่อเปลี่ยนที่นั่งแล้ว ณิศาก็โล่งใจ ใบหน้าเหี่ยวเฉาของประยสย์ก็ผ่อนคลายลงบ้าง

หลังมื้ออาหาร ประยสย์ก็ไปส่งยศพัฒน์กับชเนนทร์

ไซม่อนยุ่งมาก นั่งสักพักหนึ่งก็ไปแล้ว

ญาณินไม่ชอบอยู่กับพ่อแม่สามี จึงอุ้มพิรัตน์ตัวน้อยขึ้นข้างบนไปเล่น

ภายในห้องโถงใหญ่ เหลือเพียงคุณย่าคุณปู่กับวิกาและคนอื่นๆ

กิติยาอยู่ข้างกายน้องสาวตลอด เธอเป็นทนทุกข์กับความยากลำบากในแวดวงธุรกิจ แววตาคมคายอย่างยิ่ง เธอมีความรู้สึกไวมากด้วย ใครก็ตามที่จ้องมองน้องสาวเธอ เธอสามารถมโนขั้นตอนหลายหมื่นออกมา เพื่อปกป้องอีกฝ่ายราวกับหมาป่า

แผนการของคุณย่าเมื่อครู่นี้ ทำให้กิติยารู้สึกว่าคุณย่าต้องการจับคู่น้องสาวกับประยสย์

แต่การต่อต้านของประยสย์ที่มีต่อน้องสาว และความหวาดกลัวของน้องสาวที่มีต่อประยสย์ เธอก็เห็นมันเช่นกัน

มีกิติยาอย่างเธออยู่ทั้งคน เธอจะไม่ให้น้องสาวแต่งงานไกลจากเมืองซูเพร่า

“ณิศา หลานชายคนโตของฉันก็เป็นแบบนั้นแหละ ที่จริงแล้วเขานิสัยดีมาก ไม่ได้เลวร้าย ถึงจะเย็นชาไปหน่อย เมื่อกี้เธอไม่ได้กลัวใช่ไหม?”

คุณย่าดึงมือณิศามา แล้วพูดอย่างรักใคร่ “เธอคือแขกสำคัญที่ฉันเชิญมาเอง ถ้าตกใจกลัวเพราะเจ้าหลานชายตัวแสบนั่น ฉันจะไม่ให้อภัยเขา”

ณิศาอธิบายเสียงนุ่มนวลแผ่วเบา “คุณย่า ฉันไม่ได้กลัวค่ะ คุณชายประยสย์ไม่ได้ทำให้ฉันตกใจกลัว คุณย่าอย่าไปโทษเขาเลยค่ะ”

“งั้นก็ดี งั้นก็ดี เจ้าหลานชายตัวแสบชอบเป็นแบบนี้แหละ เอาแต่ทำหน้าตึงเครียดทั้งวัน ใช้ชีวิตเหมือนมีใครเป็นหนี้เขาหลายหมื่นล้านไม่ได้คืน”

คุณย่าบ่นความเย็นชาของประยสย์ แล้วพูดขึ้นอีกว่า “หลานสาวรู้ใจจัง”

“ฉันต่างหากที่รู้ใจที่สุด”

เทวิการีบควงแขนคุณย่า กระเง้ากระงอดคุณย่า แล้วพูดจาโป้ปดที่คุณย่าชอบเพื่อเอาอกเอาใจ

กล่อมจนคุณย่าหัวเราะไม่หยุดพัก

แต่หญิงชราอายุมากแล้ว นั่งได้เพียงครู่เดียว ก็บอกว่าอยากกลับห้องไปพักผ่อน ให้คุณปู่ขึ้นข้างบนเป็นเพื่อน

เมื่อผู้อาวุโสสองท่านไปแล้ว วิกาก็มองณิศา แล้วพูดหยอกล้อ “ณิศา ย่าฉันชอบเธอมาก ห่วงใยเธอมากกว่าฉันที่เป็นหลานสาวแท้ๆ อีก สงสัยจะไม่ชอบที่ฉันไม่ค่อยอ่อนโยนกับไม่ค่อยเอาใจใส่แน่เลย”

ณิศายังคงทำท่าทางอ่อนโยนดุจน้ำ แล้วพูดแผ่วเบา “คุณย่ารักเธอมากนะ”

เทวิกาหน้าตาคล้ายคลึงกับคุณย่า โดยผิวเผิน คุณย่าไม่มีทางปฏิบัติแย่ๆ กับเทวิกาอยู่แล้ว

เทวิกาหัวเราะคิกคัก

ณิศารู้สึกว่าการหัวเราะของเพื่อนสนิท ค่อนข้างมีความหมายลึกซึ้งและซับซ้อน

……

ดึกสงัด