รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 574

กิติยานึกถึงลักษณะท่าทางของประยสย์ที่ไม่สนใจไยดีน้องสาวตัวเอง ก็รู้สึกว่าตัวเองคิดมากไป แต่ก็รู้สึกโกรธนิดหน่อย จึงพูดขึ้น “น้องสาวฉันดีขนาดนี้ ประยสย์เขาไม่ชอบก็ช่าง ยังกล้ามาเมินเฉยเธออีก เขาคิดว่าเขาดีมากงั้นสิ? เขาไม่ใช่ผู้ชายของประชาชนนะ ที่ทุกคนจะรักหมด”

คนเราก็แบบนี้แหละ เด็กในครอบครัวตัวเองถึงจะไม่ดีแค่ไหน ก็ไม่ยอมให้คนอื่นเมินเฉย

“ฉันก็ไม่ชอบเขาเหมือนกัน ครอบครัวเขาเป็นยังไง เขาไม่รู้อยู่แก่ใจเหรอ?”

ณิศาเห็นพี่สาวกำลังด่าประยสย์ ก็รีบพูดขึ้น “คุณชายประยสย์รู้อยู่แก่ใจ ก็เลยทำกับฉันแบบนี้ ถ้าเขาคิดอะไรกับฉันสักนิด คงเป็นการเอาชีวิตฉันแล้วล่ะค่ะ”

กิติยาคิดแล้วก็ใช่

ด้วยฐานะและสถานการณ์ของประยสย์ หากเขาเผยออกมาว่าชอบน้องสาวตนแม้แต่นิดเดียว น้องสาวจะเกิดอันตรายอย่างแน่นอน

“พี่ พี่จะไปกับฉันจริงเหรอ?”

“พี่จัดการงานที่บริษัทเรียบร้อยแล้ว ยังลาได้ เธอรอพี่สองนาที พี่เข้าไปเก็บเสื้อผ้าสักชุด แล้วเราจะกลับวันอาทิตย์กัน”

กิติยาไม่ชอบเมืองซูเพร่ามากๆ

แค่ไปเป็นเพื่อนน้องสาว แฟนหนุ่มตัวเองก็อยากไป เธอจึงตัดสินใจไปพร้อมกัน

รู้ว่าไม่สามารถหลุดพ้นจากพี่สาวได้ ณิศาจำใจพยักหน้า

เห็นน้องสาวแสดงท่าทางไม่พอใจ กิติยาก็หยิกแก้มน้องสาวเบาๆ อย่างขำขัน “ไม่พอใจที่พี่ไปด้วยขนาดนั้นเชียว?”

“ฉันอายุยี่สิบกว่าแล้ว ไม่ใช่เด็กน้อยสามขวบสักหน่อย พี่เอาแต่เป็นห่วงเวลาฉันออกไปข้างนอก รู้สึกเหมือนพี่เห็นฉันเป็นเด็กไม่โตอยู่ตลอดเลย”

“อยู่ในเมืองแอคเซสซ์ของเราเธออยากไปไหนก็ไป พี่ไม่เคยห้ามเธอ”

ณิศาเม้มปาก ไม่พูดอะไรแล้ว

แนวคิดพี่สาวเธอที่เหมือนแม่ไก่ปกป้องลูกไก่ หากรู้ว่าเธอคือหัวหน้าเบื้องหลังสำนักงานนักสืบ XX ปลอมตัวออกไปเคลื่อนไหวข้างนอกแทบทุกคืน พี่ต้องให้เธอปิดสำนักงาน ไม่อนุญาตให้เธอออกไปเป็น “โจร” ตอนกลางคืนอีกแน่ ไม่สิ เธอเป็นนักสืบสาวต่างหาก

ถอนหายใจข้างใน ณิศาตัดสินใจว่าจะปกปิดต่อไป เว้นเสียแต่ว่าโดนพี่สาวจับได้ ไม่งั้นเธอไม่บอก

หลังจากนั้นไม่นาน ชเนนทร์ก็มาถึงแล้ว

กิติยาให้คนขับไปส่งพวกเธอสามคนที่สนามบิน นั่งเครื่องบินไปที่เมืองซูเพร่าพร้อมกัน

หลังจากทั้งสามถึงเมืองซูเพร่า เห็นเทวิกาที่อุ้มเด็กน้อยมาต้อนรับพวกเขา ปฏิกิริยาของชเนนทร์ดุเดือดที่สุด รีบก้าวไปข้างหน้า ชี้เจ้าหนูน้อยแล้วถามน้องสาวว่า “วิกา เด็กคนนี้มาจากไหน?”

“เก็บมาน่ะ พี่ไม่เห็นที่ฉันบอกในฟีดไทม์ไลน์สินะ”

เทวิกาหอมแก้มจิ๋วพิรัตน์หนึ่งที อยู่ด้วยกันมาสองวัน เจ้าหนูน้อยเห็นเธอเป็นแม่แล้วจริงๆ สนิทกับเธอมากที่สุด

นอกจากเธอ พิรัตน์ก็สนิทกับญาณินอีกด้วย ส่วนคนอื่นๆ เจ้าหนูน้อยไม่ค่อยชอบ

ยศพัฒน์สามารถอุ้มเขาได้นิดหน่อย ไซม่อนกับลูกชายพออุ้มเขา เขาจะบึนปาก แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ต้องการให้พวกเขาอุ้ม

เทวิกาบอกอีกว่า ตอนเพิ่งเก็บเจ้าหนูน้อยมา เจ้าหนูน้อยไม่กลัวคนแปลกหน้าเลยสักนิด

อาจจะเพราะไปส่งเขาที่สถานีตำรวจ ร้องไห้อยู่ที่นั่นนานมาก ทำให้เขาเกิดการป้องกันตัว

“ฉันไม่ได้ดูฟีดไทม์ไลน์”

ชเนนทร์ได้ยินว่าเก็บมาก็โล่งใจ แค่ไม่ใช่ลูกนอกสมรสของยศพัฒน์หรือไซม่อนก็พอแล้ว

พี่เขยกับน้องเขย: ……

“เก็บมาจากไหน?”

“ข้างถนน ตอนนี้ตำรวจยังสืบหาพ่อแม่และครอบครัวเขาอยู่ มีวาสนากับฉัน ก็เลยเลี้ยงที่บ้านฉันชั่วคราว พี่กิติยา ณิศา เดินทางเหนื่อยแย่เลยสิ”

เทวิกายัดเจ้าหนูน้อยใส่อ้อมกอดยศพัฒน์ ยิ้มแล้วเดินไปควงแขนกิติยาและน้องสาวเธอ

พิรัตน์ถูกยัดใส่อ้อมกอดยศพัฒน์ ก็บึนปาก แต่เห็นว่าเทวิกาไม่มองเขา เขาบึนปากไปมาจนไม่ทำอีกต่อไป ปล่อยให้ยศพัฒน์อุ้มเขาอย่างว่านอนสอนง่าย

“ชเนนทร์”